ทบทวนชีวิตใน ๑ สัปดาห์ ๑๙ – ๒๕ ธค. ๔๘
ได้มีเวลาพักผ่อน และคิดภาพใหญ่ตอนปลายสัปดาห์
ทบทวนชีวิตใน ๑ สัปดาห์ ๑๙ – ๒๕ ธค. ๔๘
เป็นสัปดาห์ที่ผ่อนคลาย อากาศเย็นสบาย และได้ทบทวน ภาพใหญ่ ของงาน KM
· สคส. จะต้อง “ลอกคราบ” ตัวเอง (metamorphosis) ไปสู่การวางตำแหน่งและบทบาทในการ “ขับเคลื่อน KM ประเทศไทย” ที่แตกต่างไปจาก ๓ ปีที่แล้ว ผมคิดได้แค่นี้ ยังคิดได้ไม่ชัดว่าควรลอกคราบไปเป็นอะไร เน้นทำอะไร ไม่ควรทำอะไร ตรงนี้อยากได้คำแนะนำจากมิตรสหายทั้งหลาย ในวันที่ ๑๓ มค. ๔๙ เราก็จะเอาประเด็นนี้ไปถามคณะกรรมการนโยบาย สคส.
· ใน ๑ สัปดาห์ที่ผ่านมาผมทำงานให้แก่ ๗ องค์กร (ไม่นับองค์กรที่มาเกี่ยวข้องเพราะเรื่อง KM และไม่นับรวมอีก ๔ องค์กรที่ผมไปร่วมประชุมไม่ได้) เคยมีคนถามผมว่าทำงานให้กี่องค์กร ผมตอบว่าประมาณ ๓๐ เขาถามว่าทำได้อย่างไร ผมตอบว่ามันก็ชัดเจนอยู่แล้วว่าทำได้แบบผิวเผิน ไม่สามารถใช้ความคิดไตร่ตรองลึกลงไปในทุกงานได้ แน่นอนว่าผมใช้สมองและเวลาให้กับงาน KM มากที่สุด กว่า ๕๐% ของชีวิตในขณะนี้ เพราะเชื่อว่าจะเกิดประโยชน์ต่อสังคมมาก อาจถึงขนาดเกิด “การปฏิวัติการเรียนรู้” ในสังคมไทย
· ยิ่งสังเกตก็ยิ่งเห็น ว่าหน่วยงานระดับชาติทั้งหลายไม่ค่อยมีการเรียนรู้ คือหน่วยงานเหล่านี้ทำงานอยู่ในภพภูมิของอำนาจ ที่ถ้ากล่าวแรงๆ ก็คืออยู่ในโทสะจริต จึงไม่เรียนรู้ เพราะผู้มีอำนาจจะแสดงว่าไม่รู้ไม่ได้ ดังนั้นวิธีทำงานจึงอยู่ในสภาพ “ทำมาก ได้ผลงานน้อย” หรือในหลายกรณีมี “ผลงาน” (output) แต่ไม่มี “ผลกระทบ” (impact, outcome) ที่ดี และที่ร้ายที่สุด ไม่มีวัฒนธรรมแห่งการเรียนรู้จากการทำงาน ไม่เคารพและให้เกียรติผู้มีความรู้จากการทำงาน เกิดการระบาดของโรคทำงานแบบลุกรี้ลุกรน ต้องการเพียงผลงานระยะสั้นเพื่อเอาตัวรอดจากซุปเปอร์ซีอีโอ ผมมองว่าจะมีผลลบต่อการเรียนรู้จริง ต่อการสร้างวัฒนธรรมการเรียนรู้จากการทำงาน ไปอีกนาน
· วางแผนกันว่า ปีหน้า สคส. จะส่ง “โครงการที่มีผลงานเด่น” เข้าประกวดผลงานเด่นของ สกว. เหมือนอย่างปีนี้ ที่โรงเรียนชาวนา ของมูลนิธิข้าวขวัญ สุพรรณบุรี ได้เป็น ๑ ใน ๑๘ โครงการเด่น สกว. ปี ๒๕๔๘ เราเริ่มจับตา CoP เบาหวาน, บล็อก Gotoknow.org, เครือข่าย CoP จังหวัดพิจิตร, KM โรงพยาบาลบ้านตาก, KM โรงพยาบาลตาคลี, KM โรงเรียนจิระศาสตร์วิทยา และโครงการร่วมมือพัฒนาสถาบันจัดการความรู้ชุมชน
· ที่จริงการไป “จับภาพ KM” นำมาเขียนข่าวเผยแพร่ทางสื่อมวลชน เอามาเขียนหนังสือ “นานาเรื่องราวการจัดการความรู้” และเลือกเชิญมานำเสนอนิทรรศการในมหกรรมจัดการความรู้แห่งชาติ ถือเป็นการยกย่องอย่างมาก แต่ สคส. ก็จะเชื่อมโยงให้มีการยกย่องกิจกรรม KM ดีๆ ในรูปแบบอื่นๆ อีก
· ในงานมหกรรมจัดการความรู้แห่งชาติ ครั้งที่ ๓ วันที่ ๑ – ๒ ธค. ๒๕๔๙ สคส. จะชวน กพร. ให้รางวัลหน่วยราชการที่มีการดำเนินการ KM ดีเด่น ผมยังไม่ได้ติดต่อท่านเลขาธิการ กพร. จะติดต่อเสนอความคิดในสัปดาห์หน้า หรือต้นปีหน้า หน่วยราชการที่ทำ KM โปรดเข้ามาเล่าเรื่องราวใน บล็อก ให้เรา “จับภาพ” กิจกรรม KM ของท่านไปเรื่อยๆ นะครับ คณะกรรมการจะได้ไม่ตกสำรวจท่าน
· ในทำนองเดียวกัน สคส. อาจร่วมมือกับ สถาบันเพิ่มผลผลิตแห่งชาติ ให้รางวัล หน่วยงานธุรกิจเอกชน ที่มีการดำเนินการ KM ดีเด่นก็ได้ เราจะลองหารือกับสถาบันเพิ่มผลผลิตต่อไป
· งานมหกรรม โอท็อป ครั้งที่ ๓ ที่เมืองทองธานี ๑๗ – ๒๕ ธค. ๔๘ ช่วยให้ความคิดว่า สถาบันอุดมศึกษาท้องถิ่นน่าจะสร้างผลงานวิจัยโดยใช้สินค้าโอท็อปเป็นจุดเริ่มต้นจุดหนึ่ง และหาทางร่วมกันพัฒนาคุณภาพในลักษณะ CI – Continuous Improvement ร่วมกับผู้ผลิตสินค้า โอท็อป
วิจารณ์ พานิช
๒๕ ธค. ๔๘
เป็นสัปดาห์ที่ผ่อนคลาย อากาศเย็นสบาย และได้ทบทวน ภาพใหญ่ ของงาน KM
· สคส. จะต้อง “ลอกคราบ” ตัวเอง (metamorphosis) ไปสู่การวางตำแหน่งและบทบาทในการ “ขับเคลื่อน KM ประเทศไทย” ที่แตกต่างไปจาก ๓ ปีที่แล้ว ผมคิดได้แค่นี้ ยังคิดได้ไม่ชัดว่าควรลอกคราบไปเป็นอะไร เน้นทำอะไร ไม่ควรทำอะไร ตรงนี้อยากได้คำแนะนำจากมิตรสหายทั้งหลาย ในวันที่ ๑๓ มค. ๔๙ เราก็จะเอาประเด็นนี้ไปถามคณะกรรมการนโยบาย สคส.
· ใน ๑ สัปดาห์ที่ผ่านมาผมทำงานให้แก่ ๗ องค์กร (ไม่นับองค์กรที่มาเกี่ยวข้องเพราะเรื่อง KM และไม่นับรวมอีก ๔ องค์กรที่ผมไปร่วมประชุมไม่ได้) เคยมีคนถามผมว่าทำงานให้กี่องค์กร ผมตอบว่าประมาณ ๓๐ เขาถามว่าทำได้อย่างไร ผมตอบว่ามันก็ชัดเจนอยู่แล้วว่าทำได้แบบผิวเผิน ไม่สามารถใช้ความคิดไตร่ตรองลึกลงไปในทุกงานได้ แน่นอนว่าผมใช้สมองและเวลาให้กับงาน KM มากที่สุด กว่า ๕๐% ของชีวิตในขณะนี้ เพราะเชื่อว่าจะเกิดประโยชน์ต่อสังคมมาก อาจถึงขนาดเกิด “การปฏิวัติการเรียนรู้” ในสังคมไทย
· ยิ่งสังเกตก็ยิ่งเห็น ว่าหน่วยงานระดับชาติทั้งหลายไม่ค่อยมีการเรียนรู้ คือหน่วยงานเหล่านี้ทำงานอยู่ในภพภูมิของอำนาจ ที่ถ้ากล่าวแรงๆ ก็คืออยู่ในโทสะจริต จึงไม่เรียนรู้ เพราะผู้มีอำนาจจะแสดงว่าไม่รู้ไม่ได้ ดังนั้นวิธีทำงานจึงอยู่ในสภาพ “ทำมาก ได้ผลงานน้อย” หรือในหลายกรณีมี “ผลงาน” (output) แต่ไม่มี “ผลกระทบ” (impact, outcome) ที่ดี และที่ร้ายที่สุด ไม่มีวัฒนธรรมแห่งการเรียนรู้จากการทำงาน ไม่เคารพและให้เกียรติผู้มีความรู้จากการทำงาน เกิดการระบาดของโรคทำงานแบบลุกรี้ลุกรน ต้องการเพียงผลงานระยะสั้นเพื่อเอาตัวรอดจากซุปเปอร์ซีอีโอ ผมมองว่าจะมีผลลบต่อการเรียนรู้จริง ต่อการสร้างวัฒนธรรมการเรียนรู้จากการทำงาน ไปอีกนาน
· วางแผนกันว่า ปีหน้า สคส. จะส่ง “โครงการที่มีผลงานเด่น” เข้าประกวดผลงานเด่นของ สกว. เหมือนอย่างปีนี้ ที่โรงเรียนชาวนา ของมูลนิธิข้าวขวัญ สุพรรณบุรี ได้เป็น ๑ ใน ๑๘ โครงการเด่น สกว. ปี ๒๕๔๘ เราเริ่มจับตา CoP เบาหวาน, บล็อก Gotoknow.org, เครือข่าย CoP จังหวัดพิจิตร, KM โรงพยาบาลบ้านตาก, KM โรงพยาบาลตาคลี, KM โรงเรียนจิระศาสตร์วิทยา และโครงการร่วมมือพัฒนาสถาบันจัดการความรู้ชุมชน
· ที่จริงการไป “จับภาพ KM” นำมาเขียนข่าวเผยแพร่ทางสื่อมวลชน เอามาเขียนหนังสือ “นานาเรื่องราวการจัดการความรู้” และเลือกเชิญมานำเสนอนิทรรศการในมหกรรมจัดการความรู้แห่งชาติ ถือเป็นการยกย่องอย่างมาก แต่ สคส. ก็จะเชื่อมโยงให้มีการยกย่องกิจกรรม KM ดีๆ ในรูปแบบอื่นๆ อีก
· ในงานมหกรรมจัดการความรู้แห่งชาติ ครั้งที่ ๓ วันที่ ๑ – ๒ ธค. ๒๕๔๙ สคส. จะชวน กพร. ให้รางวัลหน่วยราชการที่มีการดำเนินการ KM ดีเด่น ผมยังไม่ได้ติดต่อท่านเลขาธิการ กพร. จะติดต่อเสนอความคิดในสัปดาห์หน้า หรือต้นปีหน้า หน่วยราชการที่ทำ KM โปรดเข้ามาเล่าเรื่องราวใน บล็อก ให้เรา “จับภาพ” กิจกรรม KM ของท่านไปเรื่อยๆ นะครับ คณะกรรมการจะได้ไม่ตกสำรวจท่าน
· ในทำนองเดียวกัน สคส. อาจร่วมมือกับ สถาบันเพิ่มผลผลิตแห่งชาติ ให้รางวัล หน่วยงานธุรกิจเอกชน ที่มีการดำเนินการ KM ดีเด่นก็ได้ เราจะลองหารือกับสถาบันเพิ่มผลผลิตต่อไป
· งานมหกรรม โอท็อป ครั้งที่ ๓ ที่เมืองทองธานี ๑๗ – ๒๕ ธค. ๔๘ ช่วยให้ความคิดว่า สถาบันอุดมศึกษาท้องถิ่นน่าจะสร้างผลงานวิจัยโดยใช้สินค้าโอท็อปเป็นจุดเริ่มต้นจุดหนึ่ง และหาทางร่วมกันพัฒนาคุณภาพในลักษณะ CI – Continuous Improvement ร่วมกับผู้ผลิตสินค้า โอท็อป
วิจารณ์ พานิช
๒๕ ธค. ๔๘
คำสำคัญ (Tags): #km#เครือข่าย
หมายเลขบันทึก: 10621เขียนเมื่อ 25 ธันวาคม 2005 18:52 น. ()ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น