ชัย ป่ายางหลวง

เทคนิคการเขียนหนังสือ

การเขียนเรื่องย่อส่งบรรณาธิการ


         หลายต่อหลายคนอยากเป็นนักเขียน แต่ไม่รู้หลักการเขียน นี้เป็นเทคนิค (ศิลปะ)ในการเขียนเรื่องส่งบรรณาธิการ
          เอาเห็นว่านักเขียนหลาย ๆ ท่านต้องการส่งเรื่องย่อให้สำนักพิมพ์ แต่!!! จะเขียนยังไงล่ะ? คำตอบง่าย ๆ ก็คือ...



                                                                 ก็เขียนให้น่าสนใจซะเซ่!!!

  

          บางคนก็อาจถามกลับมาอีก... แล้วทำให้น่าสนใจมันยังไงล่ะ? มันต้องใส่อะไรลงไปบ้าง? บรรยายยังไง รูปแบบล่ะ? ด้วยประการฉะนี้จึงลองเอามาให้อ่านกันดู หากมีเพิ่มเติมก็แสดงความเห็นมาได้เลยนะ ^^


                                                                          ======================


          ....ต่อไปนี้คือ 16 ขั้นตอนในการเขียนบทสรุปต้นฉบับนวนิยายของคุณ (12 ขั้นตอนแรก คุณต้องทำ แต่อีก 14 ขั้นตอนหลัง เป็นทางเลือกของคุณ)


          1.ฉากและชื่อเรื่อง
          เรื่องราวเกิดขึ้นที่ไหนและเมื่อไร คุณควรเขียนได้ในความยาวเพียงประโยคเดียว เพื่อตอบคำถามนี้



          2.พระเอก นางเอกและตัวละครสำคัญ
          แนะนำตัวละครดังกล่าว ชื่อ อายุ อาชีพ ภูมิหลัง เขียนให้พวกเขาดูมีความสำคัญและมีชีวิต รวมถึงตัวละครรองต่าง ๆ ที่มีบทบาทสำคัญในโครงเรื่อง ความยาวสัก 2 ย่อหน้าก็พอ



          3.เสริมรายละเอียดเล็กๆน้อยๆของภูมิหลังของครอบครัว ทรัพย์สมบัติ สถานภาพ
          ความยาวประมาณ 1 ย่อหน้าก็พอ



          4.สถานการณ์อันเป็นจุดวิกฤติในตอนเปิดเรื่องของนวนิยายของคุณ
          เขียนสั้น ๆ สัก 1 ประโยค



          5.อารมณ์และน้ำเสียงของเรื่อง
          พยายามสร้างบรรยายกาศของเรื่องด้วยความยาวเพียง 1 ประโยค



          6.ส่วนพิเศษของเรื่อง
          หากเรื่องของคุณมีอะไรที่เป็นจุดเด่นพิเศษอย่างไร ให้เขียนถึงมันอีก 1 ประโยค



          7.ปมขัดแย้งหรือความหักเหในเรื่อง
          เขียนความยาว 1 ย่อหน้า



          คุณคงเห็นแล้วว่า 7 ข้อข้างต้นนั้นล้วนเป็นองค์ประกอบพื้นฐานของนวนิยายของคุณ และพวกมันทั้งหมดล้วนเป็นสาระที่อยู่ในสองบทแรกของคุณ

          คุณอาจตั้งคำถามว่า แล้วทำไมจึงต้องใส่ข้อมูลเหล่านี้ในบทย่อ หากเมื่อทั้งหมดบรรจุอยู่ในสองบทแรกแล้ว

          คำตอบก็คือ บรรณาธิการจะรับรู้เรื่องราวทั้งหมดจากเรื่องของคุณผ่านบทย่อ ตัวอย่างของบทต่างๆ จะเป็นการแสดงให้เห็นความสามารถของคุณ บรรณาธิการอาจวางเรื่องราวทั้งหมด หากบทย่อไม่ท่าเข้าที



          8.ฉากเด็ดๆ
          เขียนรายการฉากเด็ด ๆ ที่สำคัญ ๆ แต่ไม่จำเป็นต้องเขียนทั้งหมดที่มี เขียนพอเป็นตัวอย่างให้เห็นว่า ฉากเหล่านี้ทำให้ผู้อ่านสนุกสนาน อาจคล้าย ๆ รายการโทรทัศน์ เขียนความยาวสัก 2 ย่อหน้าก็พอ



          9.การเคลื่อนไหวทั้งเดินหน้าและถอยหลังของเรื่องที่เกิดขึ้นจากตัวละคร
          อะไรคือจุดขึ้นจุดลงของเรื่อง ทั้งด้านลบและด้านบวก โดยเฉพาะช่วงเวลาที่เข้มข้นที่สุด และตัวละครสำคัญได้รับผลกระทบอย่างไรบ้าง เขียนความยาว 1 ย่อหน้า



          10.ฉากตัดสินชะตาชีวิต
          ตอนนี้เราเข้าใกล้ตอนจบแล้ว ฉากไหนคือฉากที่เปลี่ยนแปลงทุกอย่าง จุดหักเหต้องเด่นชัดใน 1 ประโยค



          11.ความสำคัญของฉากสุดท้าย
          จุดไคลแม็กซ์ของเรื่อง เขียนถึงการสะเทือนอารมณ์ที่ค่อย ๆ ทวีขึ้นจนถึงขีดสูงด้วยภาษาที่สละสลวยชัดเจนสัก 1 ประโยค



          12.บทสรุปสั้นๆ
          เขียนให้ครอบคลุมด้วยภาษาที่งดงาม



                                                                    ยาวแค่ไหน?


          ทั้ง 12 ขั้นตอนดังกล่าวจะบอกทุกๆสิ่งให้บรรณาธิการรู้เกี่ยวกับเรื่องของคุณ รวมถึงบอกตัวคุณด้วย ดังนั้นคุณจึงต้องตั้งใจเขียนมันให้ดีที่สุดเท่าที่คุณจะทำได้ อย่ากังวลใจหากขั้นตอนที่ 5 และ 9 ยากที่จะสรุปความได้ และหากมันยากนัก ก็ข้ามมันไปเสียเลยก็ได้


          โดยทั่วไปการเขียนบทย่อ หากเขียนได้สั้นเท่าไรก็จะดีเท่านั้น แต่อย่างไรก็ตาม จะต้องครอบคลุมขั้นตอนสำคัญต่าง ๆ ให้ครบถ้วน ต้องนึกถึงหัวอกบรรณาธิการที่เขา/เธอต้องทนนั่งอ่านบทสรุปของเราด้วย


          ที่สำคัญอีกประการหนึ่งก็คือ บรรณาธิการจะไม่แปลกใจไปกับคุณด้วยหรอก หากคุณคิดจะซ่อนปมประหลาดไว้ไม่เขียนให้เขารู้

          คุณจะต้องเล่าให้เขาฟังว่าคุณจะหักมุมอย่างไรในตอนจบ รับรองว่าบรรณาธิการไม่นำไปบอกผู้อ่านของคุณแน่!



                                                                ทางเลือกอีก 4 ขั้นตอน



          13.ประโยคคำพูด 1 ประโยคของนางเอกหรือตัวละครสำคัญ
          การเพิ่มส่วนนี้เข้าไปจะแสดงให้เห็นถึงรายละเอียดของตัวละคร ท่าทีเขา/เธอพูด เขียน ให้มันมีชีวิตชีวา



          14.ตัวอย่างบทสนทนาของพระเอกหรือตัวละครอื่นๆ
          นี่ก็เป็นอีกส่วงนที่ทำให้ตัวละครได้ก้าวออกมานอกกระดาษ ปล่อยให้บรรณาธิการได้ยินเสียงของพวกเขา ด้วยความพึงพอใจกับประโยคสักประโยคที่ตรงกับโครงเรื่อง



          15.ยกตัวอย่างการเขียนที่เร้าอารมณ์และความรู้สึกที่เข้ามากับเรื่องราว
          เป็นการแสดงความสามารถในการใช้ภาษาของคุณ โดยเฉพาะเรื่องแนวโรมานซ์ หรือแนวเรื่องหวาดผวา



          16.ใช้ภาษาสวยๆ แบบกวีที่จะสร้างสีสันให้กับเรื่อง
          เพียงถ้อยคำ 2-3 คำ หรือวลีเพียง 1 วลี ทำให้บทสรุปของคุณดูมีมิติพิเศษ



         ทั้ง 4 ขั้นตอนนี้สามารถใส่ในบทสรุปของคุณตรงจุดไหนก็ได้ ที่ดูแล้วเป็นธรรมชาติมากที่สุด เช่น คุณอาจเสริมบทสนทนาลงไปหลังขั้นตอนที่ 4 (สถานการณ์อันเป็นวิกฤติในตอนเปิดเรื่องของนวนิยายของคุณ) หรือขั้นตอนที่ 7 (ปมขัดแย้งหรือความหักเหในเรื่อง) เป็นต้น

[บอกอย่ามดำ]

ลูกพี่ร่ายซะยาวเลย
แต่มีประโยชน์มาก  อ่านเป็นคู่มือได้เลยครับ

เท่าที่เห็นนักเขียนใหม่ (ส่วนมาก) มีแต่ความอยาก
แต่ขาดความอดทน  อยากดังไวๆ

อันนี้ผมเดาว่า คงมีกันทุกคน (ไม่ใช่ความผิด)
ผมก็เป็นอย่างนี้

ส่วนตัวแล้วอยากออกความเห็นว่า ใจที่รักงานเขียนต้องมาก่อน
เป็นอันดับหนึ่ง จากนั้นก็หาเขียนให้มาก  และหาความรู้ด้านการ
เขียนอยู่เสมอ ไม่ว่าคุณจะมีพรสวรรค์หรือไม่  คำตอบจะบังเกิดขึ้นกับคุณเอง

เท่าที่ทราบนักเขียนที่ดังๆ อยู่นั้น เขา "เล่นกับมัน" อย่าง
กัดไม่ปล่อย  ระยะหนึ่งที่ต่อเนื่องและแน่นอน.
ในที่สุดก็ได้คำตอบ.

แลกเปลี่ยนด้วยความจริงใจ.