เลาะเมืองลาว 3 (ความฮักความแพง)
วันที่ 2 ที่เมืองจำปาศักดิ์ (ภาษาลาว:จำปาสัก) ผมมาดื่มกาแฟตามคำเชิญของตู้น้อยแต่เช้า โดยเธอซื้อกาแฟ 3 in 1 จากร้านของชำหน้าบ้าน แล้วชงให้ดื่มตรงนั้น ทั้งนี้เพราะตู้น้อยเป็นแม่บ้านฝรั่ง คงไม่สะดวกที่จะชวนเราไปดื่มกาแฟที่บ้าน...
ยังไม่ทันที่กาแฟหมดแก้ว พ่อเทียมซึ่งบ้านอยู่ใกล้กันตะโกนเรียกชวนผมไปช่วยลงแขกนวดข้าว ที่นี่ทำให้ผมรู้จักมิตรต่างแดนเพิ่มขึ้นอีกหลายคน ทั้งพี่แก่น พี่ยะ พี่ยี พี่ผา พี่.... อีกหลายคน
เครื่องดื่มเลี้ยงขอบคุณวันนี้ไม่มีเบียร์ลาวเหมือนอย่างเมื่อคืน แต่เป็นเหล้าต้ม หรือที่บ้านเราเรียกว่า "เหล้าเถื่อน" รสชาดบาดคอบาดไส้แทบจะไหม้อยู่ในท้อง พร้อมต้มเป็ดและตำบักหุ่ง (ส้มตำ) มือนั้นหยุบมือนี้จับคนละทีสองทีอร่อยดีเหมือนกัน
"ไหล"... เป็นภาษาของคนขี้เมาแล้วติดลม ผมก็เข้าสู่อาการนั้นเหมือนกัน พอ ๆ กับมิตรสหายชาวลาวอีกสี่ห้าคน โดยสถานีต่อไปคือกระท่อมปลายนาตามคำเชิญของ พี่แก่น เพราะพี่เขาขังปลาไว้หลายตัว เหล้า 1 กลมใหญ่ ปลา 1 กาละมัง กับเวลา 2 ชั่วโมง ก็ค่ำพอดี แต่งานเลี้ยงของคนถูกคอยังไม่เลิกรา...ค่ำนี้พี่ยีขอเป็นเจ้าภาพ เชิญทานข้าวเย็นที่บ้าน พอได้เวลาเราก็ยกโขยงเข้าหมู่บ้าน
ที่บ้านพี่ยี ผมไม่รู้ว่าเราใช้เวลาที่นี่นานแค่ไหน แต่ที่แน่ ๆ ผมไม่ได้กลับห้องพักด้วยความสามารถของตัวเอง...มารู้สึกตัวอีกทีก็เช้าแล้ว พี่ ๆ เขาเรียกไป "กินลาบควาย"
ควายพี่แก่นตาย!! เพราะเชือกพันแข้งพันขา เจ้าของไม่ได้ดูแลเพราะมัว "ติดลม" กินเหล้ากับผมทั้งวันทั้งคืน...เวรกรรมแท้ๆ
ติดตามต่อตอน 4
ความเห็น (1)
เห็นมิตรไมตรีของชาวบ้าน ระหว่างการเดินทาง มิตรภาพไร้พรมแดน จริงๆ ขอบคุณค่ะ