เลาะเมืองลาว 1 (เดียวดาย ไร้รัก)
เมื่อลีลาชีวิตของสัตว์โลกอย่างมนุษย์ ดำเนินไปท่ามกลางกระแสของสิ่งที่เรียกว่ารัก โลภ โกรธ หลง เป็นห่วงพันธนาการจิตใจจนไม่อาจหลุดรอดไปสู่สิ่งที่คำพระท่านว่าความสุขที่แท้จริงได้...ความวุ่นวายโกลาหลก็ประเดประดังเข้ามาในชีวิต สุขบ้างทุกข์บ้างคละเคล้ากันไป
ณ ห่วงหนึ่งของชีวิตที่ผมอยากแสวงหาความสันติสุขในใจ หลีกเร้นไปจากกระแสเสียงของเพื่อนร่วมโลกในบางอาณาบริเวณ ที่หนึ่งที่ผมเลือกไปคือ "นครจำปาศักดิ์"
ผมมาที่นี่เป็นครั้งนี้เป็นครั้งที่ ๒ ไม่ได้มาแบบนักท่องเที่ยว ที่จะไปเสพสุขกับทรัพยากรที่เขาออกแบบไว้ให้...แต่ผมมาที่นี่เพื่อจะไปหาเพื่อน...โดยที่ไม่รู้ว่าผมมีเพื่อนที่นี่หรือเปล่า...
ผมเข้านครจำปาศักดิ์ผ่านทางด่านตรวจคนเข้าเมืองช่องเม็ก จ.อุบลราชธานี แล้วต่อรถโดยสารประจำทาง ของ สปป.ลาว ไปที่เมืองปากเซ ซึ่งเป็นเมืองเศรษฐกิจของนครจำปาศักดิ์ ที่นี่คึกคักวุ่นวายไม่แพ้เมืองใหญ่ทั่วไป ไม่ว่ารถว่าคนดูโกลาหลไปหมด...ขนาดเรื่องกล้วย ๆ ที่นี่ ยังไม่ง่าย!!!
ก่อนเข้าจำปาศักดิ์ผมเข้าไปในตลอดสดของที่นี่ ซึ่งน่าจะเป็นตลาดใหญ่แห่งเดียวของเมืองปากเซ ดูมันใหญ่โตเป็นระเบียบเรียบร้อย สะอาดสะอาด ของกินของใช้แบ่งกันเป็นสัดเป็นส่วน ของค้าของขายมีให้เลือกได้ทุกสิ่งสรร...
สำหรับผมแล้วของกินคือเป้าหมายหลัก และสิ่งที่ผมเลือกรองท้องเช้านี้คือ ข้าวปุ้น (ขนมจีน) แต่แปลกจังหว่า!! ทำไมมาแบบก๋วยเตี๋ยว (เฝ๋อ) แต่เส้นในชามเป็นเส้นขนมจีน พร้อมเครื่องปรุงแบบก๋วยเตี๋ยว ที่สำคัญมีผงนัว (ผงชูรส) อยู่ในชุดเครื่องปรุงด้วย แต่ผมไม่ได้ตักมาปรุงหรอกครับ..เพราะที่ใส่ไว้ในชามก่อนหน้านี้ก็คงจะเกินพอแล้ว
อาหารมื้อนี้หมดไป สิบพัน (10,000 กีบ) อร่อยพอใช้ได้ด้วยอนุภาพผงนัว ต่อจากนี้ผมต้องต่อรถที่นี่เพื่อไปนครจำปาศักดิ์ แล้วผมจะเลือกคันไหนดีระหว่างรถสองแถว !!!กับรถบัส !!!
ความเห็น (10)
สวัสดีค่ะ...แล้วอร่อยไม๊ค่ะ..ขนมจีนน่ะ..แต่ดูน่าทานจัง
ครูปอ: อร่อยครับ..แต่รสชาติไม่ค่อยคุ้นเคยเท่าไหร่..
คนลาวเพิ้นเอิ้นว่า "เข้าปุ้น น้ำซิ้น"...เหมือนก๋วยเตี๋ยวเนื้อนะคะ ใหม่ๆรสก็ไม่คุ้นเหมือนกันค่ะแต่ก็แซบแบบลาวๆค่ะ....
นีนาถ: "ข้าวปุ้นน้ำซิ้น" ความรู้ใหม่..ขอบคุณครับคุณ นีนาถ
คุณน้องเที่ยวกระจาย
เที่ยวเผื่อด้วยนะครับ
สวัสดีค่ะคุณ'ย่ามแดง'
'เลาะเมืองลาว'อ่านสนุก น่าติดตามค่ะ
ขอทายว่าต้องนั่งรถสองแถวแต่นั่งข้างหน้ากับคนขับค่ะ...
พี่เหน่ง: เที่ยวเผื่อไม่เป็นครับพี่...ต้องมาเที่ยวเอง..แต่อย่าบอก ดรเฉลิมชัย นะครับ ท่านท่านหาว่าผมมัวแต่เที่ยว...อิอิ
ดร. พจนา - แย้มนัยนา: อาจารย์ทายถูกเลยครับ..แต่ไม่ได้นั่งข้างหน้าหรอกเพราะพระนั่ง.ผมโหนอยู่ท้ายรถสองแถว..อิอิ
ชำนาญ: อาจารย์ครับ ผมเจอแบบอาจารย์ว่าด้วย นั่งดื่มกันอยู่ดี ๆ กับพี่น้องชาวลาวสามสี่คน อยู่ดีดีก็มีคนทะลุกลางปล้องเรื่อง เจ้าอนุวงศ์มหาราช ของลาว ขณะที่ไทยกล่าวหาว่าพระองค์เป็นกบฎ ผมก็ไปไม่เป็นเหมือนกัน ได้แต่บอกว่าผมไม่รู้!!! ผมเป็นคนรุ่นใหม่...อิอิ
ครั้งแรกที่ไปเมืองลาว ตกกะใจที่ร้านเตี๋ยว ต้องมี ผงนัว ชูรส วางคู่กับเครื่องปรุงอื่น
คิดว่าบ้านเราติดเจ้าผงชูรสเยอะแล้ว ไปเจอที่โน่นแบบ ขายดีเป็นเทน้ำเทท่า
ถือเป็นอิทธิพลของสื่อ บ้านเรากะทุนนิยม ทีเข้าไปครองตลาดถ้วนทั่วหัวระแหง :(
ดีจัง เราเคยไปปากเซเหมือนกันนะ ดูพัฒนาขึ้นเยอะ แต่ เฝอที่นั่นรสชาดแปลกๆ
1. Poo : ได้ตักผงนัวใส่ชามเฝอบ้างไหมครับ....รสชาดอาจจะไม่เหมือนเมืองไทยนะครับ..อิอิ
2. kero Jung: นอกจากแปลกแล้ว ชามที่ใส่ยังใหญ่โตเบ้อเร้อ แพงอีกต่างหากนะจะบอกให้...