อีกบทหนึ่งที่อยากนำเสนอจากหนังสือ "มหัศจรรย์แห่งการเขียน" ของคุณหมอวิธาน ฐานะวุฑฒ์ ซึ่งเป็นบทที่พูดถึงประโยชน์ของการเขียนที่สามารถลดความรุนแรงทางจิตใจของนักเรียนที่ก้าวร้าวและมีปัญหาได้

บทที่ ๑๖ เขียนลดความรุนแรง

เขียนลดความรุนแรง

ค่อนข้างจะเป็นเหตุการณ์ที่สอดคล้องกันอย่างพอดิบพอดีอีกเหตุการณ์หนึ่งสำหรับผม

ในช่วงเดือนมิถุนายน ๒๕๕๑ หลังจากที่ผมได้เริ่มนำ "การเขียน" เข้ามาใช้กับ "กระบวนการเรียนรู้" ในเวิร์กช็อปเกี่ยวกับ "Transformative Coaching"

หลังจากนั้นไม่นานนัก ประมาณช่วงเดือนตุลาคม ๒๕๕๑ ผมก็ได้มีโอกาสชมภาพยนตร์เรื่องนี้ คือ "Freedom Writes" ในเคเบิลทีวี

(http://www.movies-wallpapers.net/Movies/Freedom%20Writers/Freedom%20Writers-06.jpg)

ภาพยนตร์เรื่องนี้ได้สร้างขึ้นมาจากเรื่องจริง ๆ ที่เกิดขึ้นในโรงเรียนแห่งหนึ่งในรัฐแคลิฟอร์เนีย สหรัฐอเมริกา เป็นเรื่องราวที่เกี่ยวข้องกับปัญหาเรื่อง "ความรุนแรง" เรื่องเชื้อชาติทีเกิดขึ้นในโรงเรียน เด็กผิวสีไม่ว่าจะเป็นผิวดำ ผิวเหลือง หรือละติน ต่างก็มีชีวิตอยู่อย่างไม่ปลอดภัย จึงต้องตั้งเป็นแก็งต่าง ๆ เพื่อความอยู่รอดของตัวเองบนความรุนแรงที่เด็ก ๆ หลายคนต้องเสียชีวิตไปอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

และคุณครูจี (Erin Gruwell) ที่ต้องเผชิญกับ "เด็กต่างสีผิว" เหล่านี้ในห้องเรียน

เธอใช้ "หัวใจ" ที่มุ่งมั่นดีงามด้วยความรักของเธอฟันฝ่าอุปสรรคเหล่านั้นได้อย่างน่าทึ่ง คุณครูจีนำ "การเขียน" มาใช้ในกระบวนการสอนของเธอในชั้นเรียนค่อนข้างมาก และก่อตั้งเป็นชมรม "Freedom Writers"

ใช่ครับเธอใช้ "การเขียน" เป็นแกนหลักในการแก้ไขปัญหาความรุนแรงให้กับเด็ก ๆ เหล่านี้

เธอยังเขียนหนังสืออีกหลายเล่มที่ถ่ายทอดเรื่องราวที่เกิดขึ้น เล่มหนึ่งในจำนวนนั้นคือหนังสือที่ชื่อว่า "The Freedom Writers Diary" ซึ่งผมได้สั่งซื้อมาอ่านและใช้เป็นหนังสืออ้างอิงสำหรับการเขียนหนังสือเล่มนี้ด้วย

(http://img.audible.com/audiblewords/content/bk/bkot/000651/t4_image.jpg)

....

ในช่วงเริ่มต้น เธอได้ขอให้นักเรียนมี "สมุดบันทึกประจำตัว" ไว้เขียนเรื่องราวของตัวเอง ความคิดความรู้สึกที่เกิดขึ้นในแต่ละวันของพวกเขาและส่งสมุดบันทึกเล่มนี้ไว้ให้เธออ่านทุก ๆ วัน

ผมประทับใจมาก เพราะ "สมุดประจำตัว" ของครูจีช่างเหมือนกันกับ "สมุดบันทึกการเดินทาง" (Journal of my Journey) ที่ผมให้ผู้เข้าร่วมในเวิร์กช็อปมีไว้คนละเล่ม

ในช่วงแรกเด็ก ๆ ก็ต่อต้าน หลายคนไม่ยอมเขียน ไม่ยอมร่วมมือ แต่เมื่อปล่อยเวลาผ่านไปและเด็ก ๆ ได้เรียนรู้ว่า การเขียนได้ช่วยทำให้พวกเขาค่อย ๆ รู้สึกดีขึ้นเรื่อย ๆ

อย่างน้อย เด็ก ๆ ก็รู้สึกว่า มีคุณครูจีที่สนใจอ่านเรื่องราวของพวกเขา จากเดิมที่พวกเขาเหมือนคนนี่ถูกทอดทิ้งและไม่มีใครในสังคมแยแสสนใจพวกเขา

จากนั้นเธอก็จะมีกิจกรรมต่าง ๆ ในชั้นเรียน และทุก ๆ ครั้ง เธอจะให้นักเรียน "เขียนบันทึก" ถึงสิ่งที่พวกเขาได้เรียนรู้

ถ้าชมภาพยนตร์เรื่องนี้ทั้งหมด แม้จะมีรายละเอียดอื่น ๆ หรือกิจกรรมอื่น ๆ ที่น่าสนใจแต่เราจะเห็นได้ว่า

ประเด็นที่สำคัญที่สุดที่ช่วยแก้ไขปัญหาความรุนแรงให้กับเด็ก ๆ และโรงเรียนนี้ได้ก็คือ "การเขียน" นี่เองครับ

.......................................................................................................

มหัศจรรย์แห่งการเขียนจริง ๆ ครับ มหัศจรรย์แห่งความคาดไม่ถึงของสิ่งที่ได้จาก "การเขียน"

บุญรักษา นักเขียนลดความรุนแรงทุกท่านครับ ;)

.......................................................................................................

ขอบคุณหนังสือที่เกี่ยวกับการเขียนดี ๆ ...

วิธาน ฐานะวุฑฒ์, นพ.  มหัศจรรย์แห่งการเขียน.  กรุงเทพฯ: ศยาม, 2554.