• เห็นภาพของบ้านเก่า ทำให้นึกถึงบ้านของยายทวดที่สมัยก่อนอยู่จังหวัดตากจะมีเป็นบ้านแบบนี้ค่ะ...แต่หลังคาบ้านทางเหนือจะใช้อิฐหรือดินทำค่ะ ไม่ได้ใช้สังกะสี...

เรียนน้องอาร์มครับ

ขอบคุณวันนี้มาเร็วพอควร

สำหรับกำลังใจ

เรียนคุณบุษยมาศครับ

• ผมเกิดแนวคิดเรื่องนี้เพราะวันก่อน
• ไปเยี่ยมราชการเกษียณคนหนึ่ง
• ท่านนั่งเลื่อยไม้อยู่คนเดียว
• ถามว่าลูกหลานไปไหน ลุงตอบว่าไปทำงานกันหมด
• แค่นี้ก็ได้แนวคิดแล้ว

• บ้านเก่าจริงๆๆด้วย
• คนแก่ถ้ามีงานให้ทำก็มีความสุขครับ
• ในภาพแรกเหมือนบ้านที่เกาะเกร็ดเลยครับ

เรียนอ.ขจิตครับ

ดูแก่ก็สบายๆ ทำงาน นั่งเลื่อยไม้หลังบ้าน

ตะวันคล้อยแล้วก็กลับเข้ามานั่งมองถนน

บนเตียงโยก 

• ได้แรงบันดาลใจจากใครหรือคะครู...กวีบทนี้

เรียนคุณอุ้มบุญครับ

เป็นราชการเกษียณวัยใกล้80แล้วครับ

เคยรู้จักกันตอนมาช่วยงานด้านปลูกต้นไม้ให้ มหาวิทยาลัย

เลยไปเยี่ยมท่านบ่อยๆ เห็นภาพแล้วเกิดแนวคิดครับผม

เขียนกลอนไม่เป็น แต่ก็ชอบอ่านครับ

มองเห็นบ้านเก่า...แต่มองไม่เห็นเงาของชายแก่เลย

เห็นแต่ชายหนุ่มคนหนึ่ง...ซึ่งมีอารมณ์ขันและหรรษาอยู่ตลอดเวลา

ขอบคุณมากครับ

เรียนคุณอักขณิชครับ

เขียนกลอนเปล่าเลยครับ

เอาอารมณ์และคำคล้องจองมาเรียงกัน

ให้ได้ความหมายแค่นั้นพอแล้วครับผม

แค่นึก...ก็ได้กลอนที่สัมผัส...อันไพเราะมากนะครับ

ตอนแรกนึกว่า...เป็นเรื่องราวของอาจารย์

----

อาจารย์ครับ...ตอนอาจารย์ออกที.วี.

อาจารย์เขียนสคริปต์เองหรือครับ...

ว่าจะสื่ออะไรบ้าง ?

และไฟล์ ppt. ทำเองหรือครับ

ทึ่งอาจารย์มากครับ ...สมเป็นครูจริง ๆ ครับ

----

รักษาสุขภาพนะครับ

หากชายแก่ แต่ใจยังคงหนุ่ม

บ้านโบราณ ยังทุ้มในคุณค่า

รักชายแก่ ชอบบ้านโบราณ ทุกเวลา

ก็คือป๋า กะบ้านเรา เฝ้ารอคอย

...

ชอบอาจารย์ร่ายบทกลอน ขอบคุณค่ะ

เรียนคุณหมอทิมดาบครับ

เรื่องการออกทีวีนั่น หาข่าวธุรกิจมา

แล้วเลือกคำศัพท์มาแต่งประโยค

แล้วก็นำขึ้น slides ไปเรื่อยๆ

ก็ง่ายๆ อย่างนี้แหละครับ 30-36 slides

แต่ต้องทำแผนการสอนล่วงหน้า เทอมละ 17 ตอน ตอนละ 45-50 นาที

คุณหมอสามารถทำแบบที่ผมทำนี่ได้

แล้วหาเครื่องบันทึกวีดิโอไว้ เป็นตอนๆ 

ครบแล้วก็นำเสนอได้นี่ครับ เกี่ยวกับเรื่อง อนามัยชาวบ้าน

อะไรทำนองนี้

• อาจารย์ค่ะ
• อ่านแล้วมองเห็นภาพตัวเองในอนาคตเลยค่ะ
• หญิงแก่ๆ  บ้านเก่าๆ  ในเงาคอนกรีต

เรียนคุณปูครับ

ขอบคุณสำหรับคำกวีที่มาเขียนไว้

ความหมายดีมาก ให้แง่คิดแก่ผุ้อ่าน

ให้กลับบ้านไปหาป๋า แล้วก็เก่า บ้านเกิดของตน

เรียนคุณครูพี่อัมพรครับ

ถ้าเห็นภาพดังนี้ ผมคงต้องเขียนใหม่ให้เป็นพิเศษครับ

• หญิงสูงวัยใจดีเป็นที่สุด
• นั่งตรงจุดนอกชานบ้านไม้สัก
• แสงแดดอุ่นละมุนละไมมาทายทัก
• "บ้านแสนรัก" คุณยายผู้ใจดี เอย  

เรียนคุณมะลิครับ

ขอบคุณสำหรับกำลังใจครับผม

สวัสดีค่ะ อจ.บ้านเก่าดูแล้วมีคุณค่าแฝงอยู่เหมือนกับคนที่สูงอายุย่อมมีคุณค่าอยู่ในตนเอง ของเก่าย่อมข้อเปรียบเทียบให้มีของใหม่

ขอบคุณค่ะที่นำมาให้ข้อคิดเตรียมตัวไว้ข้างหน้า รักษาสุขภาพดวงตาด้วยค่ะ

เรียนคุณมะลิครับ

• ผมนำแนวคิดมาจากวัดนะครับ
• ได้ยินพระท่านว่า ให้คิดถึงความตาย เสมอๆ

นึกอะไรไม่ออก แต่เศร้าๆ ครับอาจารย์

เรียนคุณเพชรครับ

• ไม่รู้ว่าผมถ่ายทอดอารมณ์และความรู้สึกได้ครบถ้วนหรือไม่
• แต่ผมเห็น คนแก่กับวัยร่วงโรย
• ผมเห็น บ้านหลังเก่ากับความร่วงโรย
• ผมเห็น แสงสุดท้ายของวันที่ทำลังจะจากไป
• เลยถ่ายทอดเป็นบทกวีนี้ครับ

ขอบคุณคุณผึ้งงานที่แวะมา

ให้กำลังใจกันครับผม

เรียนขอบคุณ

คุณณัฐพัชร์ที่มาให้กำลังใจครับผม

เรียนคุณสันติสุขครับ

ขอบคุณสำหรับกำลังใจนะครับ

@@@บ้านหลังเก่ากับคนแก่วัยโรยล่วง

แสนเป็นห่วงบ้านหรือคนจะพ้นก่อน

ไม่ว่าบ้านหรือคนรอพักร้อน

คงถึงตอนร่วงโรยลาพาพ้นกรรม@@@

เรียนครูไก่ครับ

ขอบคุณที่แวะมาอ่าน

แถมนำกวีมาวางไว้ด้วย

หลายคนได้อ่านกันครับ

ขอบคุณน้องอาร์มมาให้กำลังใจแล้ว

ฉันเป็นคนแก่แต่วัยใจยังสาว

ผ่านเรื่องราวในชีวิตคิดย้อนหลัง

ทั้งสุขทุกข์ปลุกจิตด้วยพลัง

ไม่ปิดบังบอกกล่าวท้าวความนัย

อันบ้านเรือนคนเราเก่าตามกาล

อยู่เนิ่นนานสานสืบถึงลูกหลาน

ค่อยซ่อมแซมเติมต่อพอสำราญ

ให้ทนทานฟ้าฝนและโจรภัย

บ้านหลังเก่าในเงาของชีวิต

ชั่งน่าคิดเมื่อถึงวันผุพังหนา

ร่วงโรยไปตกหล่นตามกาลเวลา

แต่ขอท้าอยู่จวบจนวันล้มลง..

เรียนพี่นงนาทครับ

เป็นฝาอะไรครับนี่ สวยงามจังเลย

ขอบคุณคำกวีที่นำมาวางไว้อ่านกัน

แบ่งปันผู้ผ่านทาง

*ขอบคุณค่ะ..บ้านหลังนี้เป็นเรือนหอของพี่ใหญ่กับสามีผู้ล่วงลับไปแล้ว (คุณประทีป สนธิสุวรรณ เพื่อนร่วมรุ่นสมัยนักเรียนกับ ศ.นพ.วิจารณ์ พานิช)..

*ฝาบ้านเป็นไม้สักเรียกว่า "ฝาขัดแตะ" ..อายุบ้านนี้กว่าสามสิบปี ซ่อมแซมไปเรื่อยๆค่ะ..

*คำกลอนนี้เขียนไว้นานแล้วที่บันทึกนี้ค่ะ..

http://www.gotoknow.org/blog/nongnarts2/236896

เรียนพี่นงนาทครับ

ขอบคุณสำหรับข้อมูลที่นำมามอบไว้ให้

เรียนคุณปูครับ

ขอบคุณสำหรับดอกไม้กำลังใจ

RoronoaZoro 

ขอบคุณครับที่มาให้กำลังใจ

ชอบทั้งบทกวีและภาพประกอบเลยค่ะอาจารย์

บ้านเก่าๆ มักมีเรื่องราวมากมาย พอๆ กับคนแก่ที่มากด้วยประสบการณ์

บทเพลงลาอาจจะไม่หดหู่ หากแต่คงความงดงามแห่งชีวิตก็ได้นะคะ ^v^

บ้านเก่าเก่า เล่าเก่งเก่ง เจ๋งสุดสุด

ทั้งมนุษย์ และสิ่งของ จำต้องจบ

ลุงแก่แก่ ที่อาจารย์ ได้พานพบ

คงไม่ลบ ง่ายง่าย ในความจำ

คิดถึงทุกคนครับ

....หนุ่มตุ้ย...

แม้จะเก่าแต่มีเค้าความงดงามแบบดั้งเดิม

ผิวแผ่นไม้ที่ถูกสลักลายแบบโบราญ

ผสานกับบรรยากาศที่เย็นตา

ทำให้รู้สึกว่าคุณค่ามันมันอยู่ที่ใจ

บ้านก็เก่า คนก็แก่ หน้าก็เหี่ยว แหะๆๆๆล้อเล่นครับ

อันทรัพย์สินถิ่นฐานทั้งบ้านช่อง อีกเงินทองไร่นามหาศาล

เป็นสมบัติของตัวได้ชั่วกาล จะต้องผ่านจากกันเมื่อวันตาย

ส่วนความดีมีความสัตย์สมบัติแท้ ถึงตัวแก่กายดับไม่ลับหาย

จะสถิตย์ติดแน่นแทนร่างกาย ถึงตัวตายชื่อยังอยู่เชิดชูเอย

สาธุ

blue_starวันนี้กลับไปเยี่ยมเจรจากับคนต้นเรื่องเลยกลับมาดูบทกวีที่เขียนไว้เลยได้ตอบขอบคุณนะครับ

numtuiขอบคุณครับ เพิ่งได้กลับมาเจอบทกวีเก่าที่เขียนไว้

Oraphanกลับมาขอบคุณบทกวีที่มาเติมเต็มครับ

พระครูสมุห์สุวิทย์ กลฺยาณธมฺโมขอบคุณท่านอาจารย์ครับผม