...
อัศจรรย์ ดอกไม้บาน เมื่อวานนี้
ยังคงมี ภาพหนึ่ง ซึ่งถ่ายไว้
เป็นรูปภาพ ดอกไม้ คล้ายหัวใจ
ทิวลิปเอียง เคียงไว้ ได้รูปทรงตอนฉันถ่าย ตอนแรก ถ่ายตรงตรง
มุมที่ดู มันคง ไม่น่าได้
พอรูปภาพ ออกมา ในรูปไฟล์
ภาพกลับได้ หัวใจมา สง่างาม...
ฉันนำภาพ นี้ขึ้น ที่เฟซบุ๊ก
ซึ่งเธอเข้า มาปลุก หัวใจฉัน
เธอบอกว่า เหมือนหัวใจ คลับคล้ายกัน
ขอภาพนี้ เพื่อนำมัน ไปใช้จริงฉันยกให้ ด้วยความ เต็มใจยิ่ง
ภาพมันอิง หัวใจฉัน พลันสดใส
เห็นภาพนี้ ทุกครั้ง ทุกคราไป
คร่ำครวญให้ ถึงคนงาม ทุกยามยล...
เมื่ออดีต คือวันวาน ที่ผ่านมา
ภาพนี้หนา คือภาพฝัน ในวันเก่า
ภาพที่เคย หยอกล้อ ในใจเรา
ภาพที่ฉัน ดูโง่เขลา เบาปัญญาจากชมพู กลายเป็น สีเทาทา
ช่างงามหน้า ตัวเอง เสียเหลือหลาย
เธอไปมี คนอื่น ชื่นหัวใจ
แต่ฉันกลับ ไม่มีใคร เลยสักคน...
ฉันคงทำ ความผิด กับเธอมาก
เธอจึงอยาก ทำร้าย หัวใจฉัน
โอ้อดีต ย้อนกลับมา ไม่คืนวัน
ทำร้ายฉัน ได้ลงคอ ฉันขอจำสิ่งที่ผ่าน มาแล้ว เป็นผลกรรม
ที่ฉันเคย อาจทำ คนอื่นไว้
ขออโห -สิกรรม ให้เธอไป
หัวใจฉัน จะได้ ไร้ซึ่งเธอ...
บ้านปลายดง ณ หางดอย
ณ เชียงใหม่
๓ กันยายน ๒๕๕๔
๐๒.๑๕ น.
......................................................................................................................................................................
แล้วฉันจะทำได้จริง ๆ ไหมเนี่ย
"หัวใจฉัน จะได้ ไร้ซึ่งเธอ"
???
ขอบคุณทุกท่านนะครับ ;)...
......................................................................................................................................................................
ประทับใจ สวัสดียามเช้าค่ะอาจารย์
นึกถึงเรื่อง the classic ทุกครา ส่งกำลังใจเน้อเจ้า อ. เสือ ๕ ๕
ขอบคุณมากครับ อาจารย์จัน ดร. จันทวรรณ ปิยะวัฒน์ ;)...
ขอบคุณมากครับ คุณ krukorkai ;)...
ขอบคุณการเติมกำลังใจครับ คุณ Poo ;)...
โรแมนติก...กระจายครับ
ชอบครับอาจารย์
สวัสดีค่ะ
แวะมาชมความงดงามของบันทึกนี้ค่ะ
เป็นบทกลอนที่อ่านแล้วได้ความรู้สึกเศร้าค่ะ
ขอบคุณสำหรับบันทึกนี้นะคะ
ขอบคุณค่ะ^^
อารมณ์ซึม และ เศร้า ยังไงครับ น้อง ต้นเฟิร์น ;)...
แสดงว่า เขียนใช้ได้อยู่เนาะ หนูได้รับรู้อารมณ์เช่นนี้จริง ๆ
ขอบคุณมากครับ ;)...
คิดถึงอดีตที่แสนหวาน กับความงามของหัวใจสีชมพูนะคะอาจารย์ ^_^