...
การเดินทาง ของหัวใจ ที่มาพบ
มีจุดจบ และจุดเริ่ม เพื่อเติมฝัน
เราต่างคน ต่างบาดเจ็บ เหน็บหนาวกัน
ทุกทุกวัน เราต่างมี ไมตรีใจการเดินทาง ของเรา ระยะสั้น
แต่ความฝัน ความคิดถึง ที่มีให้
กลับเพิ่มพูน ขึ้นทุกวัน ฉันมั่นใจ
หากไม่พบ วันใด ฉันเฝ้ารอ...
แต่วันหนึ่ง ฉันกลับพบ ตัวเธอว่า
เธอเริ่มต้น หายหน้าไป ไกลจากฉัน
แอบหลบหน้า และหลบตา ทุกทุกวัน
หรือจะเป็น เพราะตัวฉัน เร่งรัดเธอฉันก็รู้ ว่าเธอนั้น มีงานยุ่ง
ฉันจึงมุ่ง คิดแต่ใน ประเด็นนี้
หลอกตัวเอง ว่าเธอยุ่ง มุ่งงานดี
ถึงไม่มี วันเวลา หาฉันเลย...
แล้วทุกอย่าง ก็เงียบ เรียบร้อยมาก
ไม่มีสื่อ ของเธอจาก ช่องทางไหน
ไม่มีสิ่ง บอกเหตุ ที่เตือนภัย
ให้เตรียมใจ ว่าเธอไป จากฉันจริงอันความเงียบ มันเป็นลาง การบอกเหตุ
เหมือนอาเพศ พายุฝน โหมกระหน่ำ
ย้ำเตือนว่า ฟ้าฝน ไม่ได้ทำ
ให้จดจำ เธออยากไป เพราะใจเธอ...
ความสิ้นสุด เป็นเรื่อง ที่ตลก
ดูอับโชค ไร้หนทาง มองไม่เห็น
เหมือนหมอกร้าย ลอยอยู่ ทุกเช้าเย็น
เธอคงเป็น ใครสักคน หมดหนทางหัวใจเธอ คงทำ ด้วยเหล็กไหล
เธอถึงไม่ รู้สึก หรือรู้สา
หัวใจฉัน ทุกทุกวัน มันด้านชา
รอเธอกลับ กลับมาหา ฉันเหมือนเคย...
มหาวิทยาลัยแห่งเวียงบัว
ณ เชียงใหม่
๗ สิงหาคม ๒๕๕๔
๑๘.๑๙ น.
......................................................................................................................................................................
การเดินทางมาพบกับใครสักคนในช่วงชีวิตหนึ่งของชีวิตเป็นความมหัศจรรย์ เมื่อมีการพบ ก็ย่อมมีการจบและสิ้นสุด ใจเราอยากถนอมความรักและความรู้สึกดี ๆ เอาไว้ให้นานที่สุด แต่เราไม่สามารถทำสิ่งนั้นได้เพียงคนเดียว มันต้องช่วยกันทำทั้งสองคนทั้งสองฝ่าย
เราไม่สามารถบังคับใครให้มารักใครได้ หรือบังคับให้ใครมาอยู่กับเราได้ แต่เราสามารถเลือกบังคับใจของตนเองได้ว่า เราไม่เคยลืมความรัก ความเอื้ออาทรที่เรามีต่อกัน และให้กันเสมอ
ฉันยังรอเธออยู่ ... คนนี้ คนนั้น คนไหน ใครสักคน ฉันก็ไม่รู้ ;)...
......................................................................................................................................................................
สวัสดีครับ อาจารย์ was ครับ
เป็นบันทึก ที่อ่านแล้ว เห็นจิตใจของคนเขียนเลยนะครับ
อาจารย์ เชื่อมั้ยครับว่า...ในความเหงา เราก็ค้นหาหัวใจแห่งความสุขได้เช่นกัน
..
เป็นกำลังใจให้อาจารย์ นะครับ
อืมมมม....
สงสัยจะเศร้าจริง ๆ
ขนาดลืมวันลืมคืน
ลงเวลาล่วงหน้าไป 24 ชั่วโมงเชียวค่ะ
สวัสดีค่ะ
กลอนไพเราะมากค่ะ
ขอบคุณสำหรับกำลังใจจากคุณ แสงแห่งความดี มาก ๆ นะครับ ;)...
เศร้าจนมึนเลยครับ คุณหมอ ทพญ.ธิรัมภา ;)...
จำผิดไปถึง ๑ วันเต็ม ๆ 555
ขอบคุณครับ ท่าน ศน.ลำดวน ;)...
ยังคงเป็นแบบฝึกหัดเหมือนเดิมครับ
ใจคนเรานั้น อยากแท้ หยั่งถึง...
รู้หน้า..ไม่รู้ใจมั้งคะ
ถึงอย่างไรก็ดูแลกาย..ใจ เราให้ดีๆนะคะอ.was
ใครคนนั้น อาจไม่ใช่ ใครคนหนึ่ง
คงมาถึง สักวัน อย่าหวั่นไหว
หากยังมี ความรัก อยู่ในใจ
เปิดใจไว้ รอรัก..ปักใจเอย
* มองไปข้างหน้าอย่าลังเล..เปิดใจไว้..ยังมีเวลาอีกเยอะ
อาจารย์เทวดา รอใครอยู่เหรอคะ... ^_^
ที่รัก...........ที่รักจ๋า อย่าเศร้า.......เพราะเรา ที่คิดถึง
เพราะรักจึง.......จากม าอย่างหวั่นไหว........
เหมือนอยู่ไกล้ ไกล้ คุณนี้ ใจแนบใจ..........
เพราะรักใน.....ความเป็นคุณเสมอมา
.........................................
มาวันนี้ จากมาเพื่อหน้าที่ ที่ยิ่งใหญ่
ทั้งหมดใจ ที่มี สุดโหยหา
แม้ไม่ได้เคียงคู่ ร่วมศัทธา..........
ที่รักจ๋า.......ข้ารักเจ้า เท่าที่รัก ประจักษ์ใจ
...................................................................
สหายเอ๋ย ท้อได้ แต่อย่าล้ม
คนคม คนสู้ สู้ไปอย่าได้ถอย
ฟ้าคือฟ้า คงรู้ว่า คนอย่างข้าเฝ้ารอคอย
แม้จะหงอย แต่คงสู้ คู่ทรนง
........................................................
อย่าแปลกใจ ในสิ่งที่เราทำ เพื่อคอยคนที่รัก
แต่จงพักกายผ่อน เพิ่มสติ อย่าให้เผลอ
คงมีวันหนึ่ง แม้นานวัน หรอกเพื่อนเกลอ
ที่คุณเธอ รู้คุณค่า ราคาใจ
การรอใครสักคนในสายฝัน
คงจะมีสักวันพลันให้เห็น
อย่าให้เพียงการรอลอยมาเป็น
อยากจะเห็นต้องเดินหาอย่ามัวรอ
ทักทายคะอาจารย์
คอยเท่าไรนานเพียงใดเขาไม่เห็น
จะใจเย็นคอยเขาอยู่ไฉน
หันกลับมาเหลียวมองคนข้างกาย
อาจซึ้งได้ว่า "แม่" เราคอยเฝ้ามอง
อ่านๆ ไป เหมือนคนกำลังละเมอเลยครับ ท่านอาจารย์ คิคิคิ
ขอบคุณมากครับ พี่นก NU 11 ;)...
ยากแท้ หยั่งถึง ซึ่งใจ ในคน จริง ๆ ครับพี่นก
เราดูหัวใจ แต่เค้าอาจจะดูกายภายนอก ;)...
ขอบคุณมากครับ พี่ ครู ป.1 ;)...
คาถาสำคัญเลยครับ "เปิดใจไว้รอ"
ขอบคุณมากครับ ท่านอาจารย์ โสภณ เปียสนิท ;)...
ขอพระองค์ทรงพระเจริญยิ่งยืนนาน
...
หากจะไม่ เฝ้ารอใคร ให้ลำบาก
คนที่จาก เราไป ไม่คิดถึง
อาจจะเป็น ใครสักคน เพียงคนหนึ่ง
คนนั้นซึ่ง คือนางฟ้า ชาดาเอย
...
ขอบคุณมากครับ แวะมาทักทายนะครับ ;)...
ไพเราะ งดงาม และเข้าถึงหัวใจมากครับ ท่านอาจารย์ วาสนา คชไกร ;)...
ขอบคุณมาก ๆ ครับ
ขอบพระคุณมากครับ ท่านอาจารย์ ฟารีดา ;)...
รักแม่ แน่นอนที่สุดครับ คุณ ป่าไม้เลื้อย/พาดีซอ ;)...
ขอบคุณมากครับ
ละเมอจนเมาหัวเลยไหมครับ คุณ อักขณิช ;)...
ขอบคุณมากครับ
อาจารย์คะเหงามาก .. ความเหงาตัวเท่า บิ๊กซี จริงๆ ฮา
โห มาแรงแซงโค้งเลย คุณครู Rinda ;)...
"อยากเขียนคำ ว่าเหงา เท่าบิ๊กซี" เนี่ย 555
ขอบคุณมากแวะมายามดึก (ประจำ) 555
มาชื่นชมบทประพันธ์อันไพเราะและมีความหมายคะ
ขอบคุณมากนะครับ คุณครู gannigar ;)...
เป็นแบบฝึกหัดการเขียนบทกลอนน่ะครับ ;)...