ในช่วงหลัง ๆ มานี้ เมื่อ "อารมณ์พาไป หัวใจพาเดิน" ผมก็มักจะเขียนบทกวีสด ๆ ที่สัมผัสบ้าง ไม่สัมผัสบ้าง ในบันทึกเพื่อน ๆ และกัลยาณมิตรที่แอบชอบพอกันโดยไม่ให้ใครจับได้ (คงจับไม่ได้หรอกเนี่ย 555)

เมื่อคิดจะสร้างบล็อกใหม่ ชื่อ "อารมณ์พาไป หัวใจพาเดิน" นี้ หรือ "Poet in my Heart" (เคยแปลว่า อารมณ์กวีในหัวใจ) ก็ไปค้นหาและจับกลับมารวมไว้ที่นี่ดีกว่า เดี๋ยวนานเข้า ๆ เราจะก็ลืมซะก่อนว่า ไปเขียนไว้ที่ไหนบ้าง

๑.

จากบันทึก Memee @ ปากน้ำปราณบุรี ของคุณนางฟ้า ชาดา ในใจผม ;)...

ผมไปเขียนเรื่อง "ความรักของแม่ที่มีต่อลูก" ดังนี้

...

ด้วยความรัก ของแม่ มีต่อลูก
ด้วยพันผูก ผูกพัน ฉันมองเห็น
จิตใจงาม ของแม่ กลมเกลียวเป็น
ดั่งเกลียวคลื่น กระเซ็น เห็นหัวใจ

คุณนางฟ้า ชาดา ในใจผม
น่าชื่นชม ความรัก สลักเสลา
ท้องฟ้างาม ตามคลื่น ในอกเรา
ลืมความเศร้า อดีตใจ ไปกับลม

...

ชีวิตลูก หนึ่งเดียว ในใจแม่
ชีวิตแม้ ผิดหวัง ไม่มีเหงา
ชีวิตเธอ จะต้องดี กว่าตัวเรา
ลืมความเหงา เคล้าน้ำตา หยุดพาที

ลูกคือลูก ของแม่ แท้แท้หนา
แม่จะคอย สรรหา ทุกอย่างให้
นับจากนี้ มีแต่สุข ไม่ทุกข์ใจ
แม่จะมี ลูกไว้ เพียงคนเดียว

...

๒.

จากบันทึก ทะนุถนอมตลอดชีวิต..... ของคุณนางฟ้า ชาดา ในใจผม เช่นเดิม ;)...

ผมไปเขียนเรื่อง "ใครกันหนอที่ควรถนอม" ดังนี้

...

คนที่ใช่ คือใคร กันล่ะหนอ
เพื่อนที่ขอ เบอร์โทร นั่นใช่ไหม
หรือว่าเพื่อน แอบรัก สลักใจ
คนคนนั้น เป็นใคร ไม่เคยเป็น

เพื่อนผมว่า บังเอิญ นั้นไม่มี
คิดให้ดี มันมีแต่ ชะตากรรม
ความรู้สึก บางอย่าง ชอบตอกย้ำ
ให้ชอกช้ำ ระกำใจ อย่างใครเคย

...

อยู่ดีดี คนคนนี้ เธอก็มา
แอบเม้นท์ว่า ขออวยพร เมื่อย้อนหลัง
เป็นวันเกิด เปิดหัวใจ ให้ใครฟัง
หัวใจยัง รับขอบคุณ ด้วยหัวใจ

คุณอย่าลืม ว่าคุณ คือนางฟ้า
ถึงไม่เป็น เทพธิดา ของใครเขา
ก็แอบเป็น นางฟ้างาม ในใจเรา
ถนอมรัก ทุกอย่างเข้า เย้าหัวใจ

...

วาสนา ชะตากรรม พรหมลิขิต
สุจริต ในหัวใจ ไร้กังขา
แลกเปลี่ยนรัก จริงใจ และศรัทธา
ใครจะมา ว่าเรา ช่างเขาไป

จงถนอม ความรู้สึก และนึกคิด
เพราะเราคือ มิ่งมิตร สถิตศรี
เราจับมือ ด้วยใจ ไม่พาที
ฝ่าไพรี อุปสรรค ด้วยรักเอย

...

๓.

จากบันทึก ฝันให้ไกล ไปให้ถึง ...  ของคุณ Poo แฟนพันธุ์แทะของผมเอง ;)...

ผมไปเขียนเรื่อง "มอบกำลังใจให้โนราห์ ณ เจียงฮาย" ดังนี้

...

เป็นโนราห์ ณ เจียงฮาย ไยต้องหวั่น
ไต่ดอยสูง เขาชัน น่าจะไหว
อุดมการณ์ ที่มีอยู่ ให้พกไป
อยากจะทำ อะไร ไม่ไกลเกิน

หากฝันสูง นั้นมัน อยู่บนยอด
ก่อนเดินทาง ไปกอด รูปพ่อหลวง
ท่านเสด็จ ทุกหย่อมหญ้า ทุกร้านรวง
เราเริ่มต้น จากทรวง หรือจะลา

...

ถึงเส้นทาง แสนดอย คอยลำบาก
ตกทุกข์ยาก บากบั่นเดิน เหาะเหินฟ้า
ขอแค่เริ่ม จากเท้า ของเรามา
สุดขอบฟ้า บากบั่น ฉันจะยืน

เดินสู่ฝัน นั้นก้าวเท้า ทีละข้าง
แต่ละย่าง ข้างดอย ค่อยค่อยไต่
เท้าของเรา ก้าวเท้า ค่อยค่อยไป
อีกไม่นาน ถึงจุดหมาย ปลายฝันเอย

...

๔.

จากบันทึก มาเขียนกลอนกันเถอะ..วันภาษาไทย ของพี่คุณ ครู ป.1 เป็นกัลยาณมิตรที่ดีของผมเสมอมา ;)...

ผมไปเขียนเรื่อง "แอบรักภาษาไทย" ดังนี้

...

หากยังไม่ รู้จัก ภาษาไทย
แล้วภาษา อะไร จะรู้จัก
ภาษาใบ้ ท่าทาง น่าชังนัก
ควรประจักษ์ จากใจ ไร้นิยาม

อันภาษา- ไทยนี้ คือเมืองแม่
คนไทยแท้ กลับไม่สน คนที่ไหน
คำต่างด้าว ต่างชาติ เรี่ยราดไป
คงไม่ใช่ คนไทย รักแผ่นดิน

...

ขอบคุณผู้สร้างแรงจูงใจทุกท่านนะครับ ;)...

ถึงแม้ภาษาไทยไม่เคยตก แต่ก็ไม่ชำนาญครับ

เขียนแบบ "อารมณ์พาไป หัวใจพาเดิน"

หากคำที่ใช้ล่วงเกินไปบ้าง ก็ขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยนะครับ

โปรดให้อภัย เด็กตาดำ ๆ อย่างผมด้วยครับ ;)...

บุญรักษา ทุกท่านครับ ;)...