ฟังเรื่องเปิดประตูใจไว้ แล้วให้ทายปัญหา จากนั้นให้วาดภาพสรุปเรื่องราวจากนั้นฟังต่อแล้วได้ข้อคิดอะไร

นี่คือ concept ที่ข้าพเจ้าใช้สอนเด็กฟื้นฟูที่วัดในวันนี้ ...ซึ่งเดิมทีมีความเข้าใจผิดคิดว่าเด็กๆจะทำงานสร้างห้องน้ำให้เสร็จแต่แล้วพระอาจารย์ต้อท่านเมตตาบอกว่าเรียนตามเดิมกว่าจะได้เข้ามาวัดก็สายมากและเราเริ่มกระบวนการเรียนรู้ธรรมะสู่วิถีชีวิตประจำวันก็เมื่ือล่วงเลยเข้าช่วงบ่าย

ทักทายเกี่ยวกับเรื่องความเป็นอยู่

หลายคนมีใบหน้าสดใสมากขึ้น อย่างเช่นเจ้านะ ที่มักได้สมาธิผ่านการปูกระเบื้อง ใบหน้าเบิกบานยิ้มแป้น ยศยังติดนิสัยเด็กเอาแต่ใจยังดูขัดใจอยู่กับเจ้ากล้าอยู่บ้าง อีกไม่กี่วันเจ้ากล้าซึ่งนับวันรอคอยก็จะได้กลับบ้าน ข้าพเจ้ามองว่าเด็กมีความโชคดีที่ได้มีโอกาสสั่งสมบุญบารมีผ่านการทำกิจกรรมอันเป็นกุศลที่นำไปสู่การพัฒนาวัด

หลายคนมีจิตใจที่ดีเสียอย่างเดียวที่เขามีความเข้าใจผิดต่อชีวิตที่มองว่าเรื่องการใช้สารเสพติดคือเรื่องปกติ (มิจฉาทิฐิ)

หากเราให้ข้อมูลหรือองค์ความรู้ที่ถูกต้องเขาก็จะมีเสบียงรองรังนำไปใช้พิจารณาในชีวิตให้ก้าวเดินไปในทางที่ถูกต้อง (สัมมาทิฐิ)

ข้าพเจ้าให้ทุกคนเขียนความประทับใจที่เกิดขึ้นระหว่างมาอยู่วัด

เกือบทุกคนเอ่ยเป็นเสียงเดียวกันว่าประทับใจในความเมตตาของหลวงปู่ที่ให้โอกาสพวกเขา การได้พักอยู่ที่วัดนำมาซึ่งความสบายอกสบายใจ สิ่งที่ได้กันมากก็คือ การสอนสั่งของพระอาจารย์ต้อที่เพียรอบรมพวกเขาให้เป็นคนดี อีกทั้งท่าทีของพ่อออกแม่ออก(อุบาสก-อุบาสิกา) ที่ดูแลพวกเขาคล้ายลูกหลาน

ข้าพเจ้าได้แต่วาดหวังว่าความอบอุ่นใจนี้จะเป็นพลังเยียวยาให้พวกเขาได้ตื่นรู้ต่อชีวิตและนำพลังด้านบวกไปใช้ในชีวิตที่เป็นจริงได้เมื่อเขากลับบ้าน

จากนั้นข้าพเจ้าให้เด็กๆ เขียนความประทับใจที่มีต่อเพื่อนสมาชิกด้วยกันพร้อมให้เหตุผลด้วยว่าเพราะอะไร ครึ่งค่อนของสมาชิกทั้งหมด (ประมาณเจ็ดสิบเปอร์เซนต์) ที่บอกว่าประทับใจทุกคน...

เด็กๆ มองว่าการมาอยู่ร่วมกันนี้ทำให้ได้เรียนรู้การใช้ชีวิตและช่วยเหลือและแบ่งปันกัน ที่นี่พระอาจารย์จะให้เด็กได้ฝึกชีวิตผ่านกิจกรรมพัฒนาวัดเช่น การปูกระเบื้อง สร้างกุฏิ ทำห้องน้ำ ปลูกพืชผักสวนครัว เลี้ยงวัวควาย ช่วยงานทางครัว ถวายจังหัน ตามพระอาจารย์ออกบิณฑบาตร เขาได้เรียนรู้การอยู่ร่วมกันและการแบ่งปันผ่านวิถีความเป็นมิตรแท้

แล้วเราก็เรียนรู้เรื่องความรักอย่างไม่มีเงื่อนไขผ่านเรื่อง "เปิดประตูใจ"

ที่พระอาจารย์และพระทั้งหกปฏิบัติภาวนาอยู่ในถ้ำแห่งหนึ่งและมีโจรมาพบ โจรเกรงว่าพระอาจารย์และพระอีกหกรูปจะนำเรื่องราวของโจรไปเปิดเผยจึงจะฆ่าพระทิ้งหมดแต่พระอาจารย์โน้มน้าวโจรได้แต่จะปล่อยพระยกเว้นให้เหลือรูปเดียวและให้พระอาจารย์ตัดสินใจเลือกว่าจะเลือกใครไว้เพื่อให้โจรฆ่าทิ้ง ซึ่งพระทั้งเจ็ดนั้นมีทั้งพระอาจารย์เอง พระไม่เอาไหน พระชราภาพ พระคู่อริ พระน้องชาย พระเพื่อนสนิท และพระอาพาธ การเรียนรู้ผ่านเรื่องนี้เด็กๆ ได้ฝึกฝนผ่านทักษะการฟังและให้คิดพิจารณาพร้อมวิเคราะห์การตัดสินใจของพระอาจารย์

งานนี้เราทำเป็นกลุ่ม สองกลุ่มบอกว่าพระอาจารย์เลือกพระอาพาธ และพระไม่เอาไหน อีกสองกลุ่มที่เหลือบอกว่าพระอาจารย์ไม่เลือกใคร แต่เสียสละตนเองแทน พร้อมต่างให้เหตุผลกันอย่างสนุกสนาน

งานนี้ข้าพเจ้าให้ฟังต่อจนจบพร้อมให้ช่วยกันเขียนสรุปเป็นภาพบอกเล่าเรื่องราว

ที่สุดแล้วพระอาจารย์ไม่ได้เลือกใครแม้แต่ตัวเองท่านรักทุกคนเสมอเหมือนรักตนเอง

แล้วท่านยังโน้มน้าวให้โจรบวชเป็นพระภิกษุอีกด้วย

เรื่องนี้เด็กๆ เขาได้สะท้อนกลับตนเองด้วยว่าคล้ายชีวิตตนเอง ที่ถึงแม้ทำความผิดแต่ก็ได้รับการให้โอกาสทำความดี

...

๓ กันยายน พ.ศ.๒๕๕๔