วันนี้ทั้งวัน  ชีวิตได้รับของขวัญอันวิเศษสุด  นั่นคือการมีเวลาได้พักผ่อนอย่างเต็มที่  ซึ่งหมายถึงการนอนพักตั้งแต่ต้นบ่ายจนเย็นย่ำ  เพราะคนในครอบครัวอพยพไปใช้ชีวิตนอกบ้าน   เปิดพื้นที่ชีวิตให้ผมได้พักผ่อนอย่างเต็มสูบ ! ..

วันนี้   ผมมีเวลาที่จะพักผ่อนและคืนความเป็นชีวิตให้กับตนเองอย่างดียิ่ง   ตื่นขึ้นมา,  ผมก็ถือโอกาสชวนตนเองกลับเข้าไปท่องเล่นในพิพิธภัณฑ์อดีตของตนเองอย่างมีความสุข   และพลันได้พบเจอเรื่องราวของชีวิต   และการงานของตนเองที่เกิดขึ้นมาเมื่อต้นเดือนที่ผ่านมา  นั่นคือ  ห้วงชีวิตสั้น ๆ ที่เกิดขึ้นกับตนเองในการแข่งขันกีฬามหาวิทยาลัยแห่งประเทศไทย  (วลัยลักษณ์เกมส์) 

ครั้งนั้น,  ทีมวอลเลย์บอลหญิงของผมลงแข่งครั้งแรก    และพ่ายให้กับคู่แข่งสามเซ็ตรวด    เป็นการพ่ายแพ้ท่ามกลางกองเชียร์หลายชีวิตที่ยกมาให้กำลังใจ  เป็นการพ่ายแพ้ที่ใคร ๆ ก็คาดไม่ถึง   เพราะเทียบชื่อชั้นแล้วต้องยอมรับว่า   เรามีดีกว่าเขาอยู่หลายกระบวนท่านัก !

ภายหลังการแข่งขันยุติลง   ผมในฐานะผู้จัดการทีมก็เข้าไปพูดคุยกับนักกีฬาอย่างอารมณ์ดี   สัมผัสแรกที่ผมพบเจอก็คือแววตาอันผิดหวังของนักกีฬาฉายเด่นอย่างเห็นได้ชัด   และผมก็ถอดหัวใจพูดกับเขาอย่างไม่มีมายาใด ๆ  ในทำนองว่า

“ในโลกนี้ไม่มีสิ่งใดที่คนเราสามารถทำให้สมบูรณ์ได้หรอก  คุณค่าของการลงมือทำ  อยู่ที่ว่าเราได้ทำเต็มที่หรือยัง  หากเต็มที่แล้วก็ขอให้ภาคภูมิใจกับสิ่งนั้น ๆ  หรือหากยังทำไม่เต็มที่  ก็คงต้องค้นให้พบว่า  อะไรคือสาเหตุที่ทำให้เราไม่สามารถทำสิ่งเหล่านั้นได้อย่างเต็มที่ และเต็มกำลัง  จากนั้นก็ค่อยผูกโยงไปสู่การปรับแก้ในโอกาสต่อไป ….

“นี่เป็นเพียงก้าวแรกของการแข่งขัน  ชีวิตต้องไม่สูญเสียการมีความหวังต่อชีวิต  และชีวิตต้องมีความศรัทธาต่อการทำหน้าที่ของตนเองอย่างซื่อสัตย์  ตราบที่เซเว่นอีเลฟเว่นยังเปิด 24 ชั่วโมง   ตราบนั้น  ชีวิตของคนเราก็ยังมีความหวังเสมอ ….

ฤทธินนท์  นามศักดิ์ , จันเพ็ญ  ศรีดาว : สองผู้ฝึกสอนกำลังคุยกับนักกีฬาหลังการแข่งขันสิ้นสุดลง

คุณแดนไท  เกาะติดขอบสนามในนาม ผจก. ทีมวอลเลย์บอลชายหาด

นั่นคือ  ถ้อยคำที่ผมประมวลมาจากสิ่งที่พูดกับนักกีฬาของตนเอง   ผมพยายามที่จะสื่อสารให้เขามีความสุขกับการทำหน้าที่ของตนเอง  ไม่วิตกกังวลกับผลการแข่งขันมากจนเกินไป, จนทำให้จังหวะของชีวิตดำเนินไปโดยปราศจากชีวิต - ชีวา      และที่สำคัญอีกประการก็คือ  การพยายามสื่อนัยยะสำคัญที่ว่า  หากเราไม่สูญเสียศรัทธาต่อการมี  “ความหวัง”   ทางออกของชีวิตก็ย่อมไม่ปิดตายสำหรับคนเรา

ผมพูดเช่นนั้น  เพราะผมรู้สึกเช่นนั้นจริง ๆ  ตลอดเวลาของการดำเนินชีวิต  ผมมักบอกกับตนเองเสมอว่า    ชีวิตต้องไม่ปราศจากความหวัง  และความหวังนั่นแหละ   คือพลังอันสำคัญที่จะนำพาให้ชีวิตโบกโบยไปอย่างที่ใจปรารถนา

ท้ายที่สุดแล้ว   ทีมวอลเลย์บอลหญิงของผมก็มาไกลที่สุดเพียงรอบแรก   และเชื่อว่าพวกเขาได้ทำหน้าที่นั้นอย่างซื่อสัตย์แล้ว  เป็นการทำหน้าที่อย่างดีที่สุดที่นักกีฬาพึงกระทำ  ทั้งในฐานะของการเป็นนักกีฬา,  ฐานะของการเป็นนิสิต,   รวมถึงในฐานะของการเป็นมนุษยชาติที่ต้องเรียนรู้ประสบการณ์ชีวิตบนพื้นฐานของมิตรภาพระหว่างความเป็นคน … กระนั้น  ก็เป็นที่น่ายินดีว่า  ทีมวอลเลย์บอลหญิงของเรากลายเป็นขวัญใจของกองเชียร์เจ้าถิ่นไปโดยปริยาย   โดยเฉพาะกลุ่มน้อง ๆ เทคนิคนั้น  เห็นได้ชัดว่ามาเชียร์ทีมหญิงของเราในทุกแมตซ์ของการแข่งขันเลยทีเดียว

แต่สำหรับกีฬาวอลเลย์บอลชายหาดนั้น   ผลงานของนักกีฬากลับตรงกันข้ามอย่างสิ้นเชิง   เพราะวอลเลย์บอลชายหาดสามารถเดินทางได้ไกลอย่างแทบไม่น่าเชื่อ   ทีมหญิงเข้ารอบ 8  ทีมสุดท้าย  ก่อนจะพ่ายให้กับนักตบทีมชาติอย่างสมศักดิ์ศรี    ส่วนชายหาดทีมชายก็ผงาดเข้ารอบ 16 ทีมสุดท้าย  ขับเคี่ยวกับคู่แข่งอย่างสนุก    ก่อนจะพ่ายแพ้ไปตามความคาดหมาย 

และนั่นคือครั้งแรกที่เราทำผลงานได้อย่างยอดเยี่ยมในกีฬาปัญญาชนแห่งประเทศไทย