ตอนนี้ถ้าไปตลาดผลไม้จะมีลำไยวางขายแล้ว  และคงเป็นที่ชื่นชอบของคนชอบทานลำไย...

 

ลำไยมีชื่อเรียกพื้นบ้านว่า บ่าลำไย ชื่อภาษาอังกฤษว่าลองแกน (Longan) ชื่อทางพฤกษศาสตร์ว่า Nephelium ,Canb.หรือEuphorialongana,Lamk.วงศ์Sapedadceaeทีน(Native)

คนทางภาคเหนือนิยมปลูกลำไยกันค่ะ  บ้านที่เชียงใหม่ก็มีลำไยอยู่หลายต้นค่ะ แม้ไม่มีสวนแต่ก็จะปลูกบริเวณบ้าน  ไม่ต้องดูแลอะไรมากปีหนึ่งก็ได้ผลไม้ซึ่งได้ทั้งกินถ้ามากพอก็ขายค่ะ

ลำไยส่วนใหญ่จะเก็บผลประมาณกลางเดือนกรกฎาคม ถึงต้นสิงหาคม  สำหรับวางขายก่อนส่วนใหญ่จะใส่ปุ๋ยเร่งผล หรือเรียกว่า “ลำไยใส่สาร(เคมี)” ช่วงที่มีลำไยมากอย่างนี้ก็เป็นการสร้างงานสร้างรายได้ให้แต่ละครอบครัวมากขึ้น เพราะก่อนที่จะได้ลำไยไปขายต้องให้แรงคนจำนวนมากในการเก็บลำไย  ผู้ชายมักจะทำหน้าที่ปีนต้นไปเก็บใส่เข่งที่ผูกกับเชือกที่หย่อนขึ้นลงเพื่อเอาลงมาให้ผู้หญิงมาตัดแต่งความสวยงามเอาผลเล็กๆ และไม่ดีทิ้ง  แล้วคัดผลลำไยเพื่อแบ่งเกรด ใหญ่สุดคือจัมโบ้ ที่เหลือก็เบอร์ 1 เบอร์ 2 ลดหลั่นลงมา ส่วนที่หลุดร่วงเขาก็เอาไปขายเหมือนกันนะคะเรียกว่า “อีร่วง”

ช่วงนี้บางวันโทรกลับบ้านมักจะไม่เจอแม่ค่ะ เพราะไปนั่งคัดลำไยกับเขาเหมือนกัน เมื่อก่อนไม่อยากให้แม่ไปเพราะกลัวแม่เหนื่อย เพราะปกติแม่ทำแต่งานบ้านค่ะ  แต่หลังๆ ก็มองต่างมุมเพราะการที่แม่ไปทำงานแบบนี้แม่ดูผ่อนคลายเพราะได้เข้ากลุ่มพูดคุยกับบรรดาผู้ที่ไปคัดลำไยด้วยกัน แบบว่านั่งทำงานไป   บรรยากาศไม่เหมือนโรงงานนะคะเพราะนั่งคัดกันใต้ต้นลำไยเลย