หนูรี
นารี เอี่ยมวิวัฒน์กิจ ชูเรืองสุข

ทุเรียนบ้าน...ต้นไม้จากรุ่นปู่ย่าควรค่าอนุรักษ์ไว้


 

ถึงฤดูกาลของทุเรียนอีกแล้วค่ะ ... นอกจากทุเรียนพันธุ์ดีที่มีขายกันทั่วๆไปอย่าง พันธุ์หมอนทอง, ก้านยาว, ชะนี ฯ  ยังมีอีกหนึ่งของพันธุ์ทุเรียน ที่ไม่ใช่ทุเรียนพันธุ์ นั่นคือ ...ทุเรียนบ้าน
 
ทุเรียนบ้าน(เรียนบ้าน) เป็นทุเรียนพันธุ์พื้นเมืองดั้งเดิมที่มีในสวนของเราแต่ละต้นนั้นสูงลิบลิ่วสูงเทียบเทียมกับภูเขาหินอ่อนที่ตั้งอยู่หน้าบ้าน

 

 

 

•ทุเรียนบ้านยามนี้ที่สุก จะร่วงหล่นจากขั้วต้น ดัง ตุบ ตุบ ...

 

ตอนเป็นเด็กเมื่อได้ยินเสียงนี้ก็จะวิ่งไปเก็บ มาแบ่งกันกิน สนุกสนาน บ้างบางวันไม่อยากกิน จึงไม่อยากไปเก็บ แต่ต้องเก็บมาตามหน้าที่ ด้วยที่เราตัวเล็กๆผอมๆ เรี่ยวแรงมีน้อย ทุเรียนลูกสองลูกก็ไม่เป็นไร แต่ถ้ามากมายแสนจะเมื่อยล้ากว่าจะเดินถึงบ้าน “โอ้ย! เมื่อยมือ...” หยิบวาง หยิบวางกว่าจะถึงบ้าน บ้างเกี่ยงกันกับพี่น้อง...(นึกถึงความหลังครั้งเยาว์ค่ะ)
 

 

ต้นทุเรียนขนาดต้นใหญ่ที่มีอยู่ในสวนของเรา  ทุเรียนทุกต้นมีชื่อด้วยน่ะค่ะ  

 

เช่น ต้นที่อยู่บนเนินข้างถนน ชื่อว่า “ไอ้หน้าโคก” ต้นที่มีกระเช้าสีดาแกะอยู่ ชื่อ “ไอ้สีดา” ต้นนั้นลูกไม่ค่อยจะหล่น จนผลแตกอ้างอยู่บนต้น ชื่อ “ไอ้ขี้แตก” ส่วนต้นนั้นอยู่ใกล้จอมปลวก ชื่อ “ไอ้ปลวก” ต้นนี้ลูกสีเขียว ก็ชื่อ “ไอ้เขียว” เมื่อคิดๆไปแล้วมีหลายต้นเชียวค่ะ ลืมๆ นั่งทบทวนดู  ก็มีอีก“ไอ้หอยโข่ง, ไอ้เผือก, ไอ้ขี้หมิ้น, ไอ้หัวลำโพง,ไอ้โด๋ด้วน, ฯ จำไม่ได้แล้ว...
 

 

ตอนนี้ทุเรียนบ้านที่สวนของเราก็เหลือไม่กี่ต้น ด้วยเหตุของความชราค่ะ ต้นเริ่มตายด้วยธรรมชาติปลวกกินบ้าง บ้างยืนต้นตาย ...
 
ราคาของทุเรียนบ้านนั้นตกต่ำ ชาวบ้านต่างพากันโค่นขายไม้ทุเรียนหันมาปลูกพืชชนิดอื่นๆกัน เห็นรถบรรทุกไม้วิ่งผ่านไปก็อดเศร้าใจไม่ได้ นั่นต้นทุเรียนบ้านนี่...
 
เจ้าของสวนบอกว่า “ไม่โร้ไว้ทำไรมันหาหม้ายราคา เรียนโถ้กอิตาย” จึงทำการโค่นขายแล้วปลูกอย่างอื่นแทน...

 

 
ฉันจึงคุยกับพี่ชายว่า  “เราน่าจะปลูกทุเรียนบ้านเพิ่มบ้างจะได้เก็บพันธุ์ทุเรียนบ้านไว้”  ปีนี้ฉันมีแนวร่วมค่ะ พี่ชายเธอกลับมาอยู่บ้านสวน เราช่วยกันจัดสรรพืชผลที่เตี่ยปลูกไว้ให้ อย่างคุ้มค่า ...

 

 

•แม่ถือตะกร้าไปเก็บทุเรียน แต่เยอะไปหน่อยเลยต้องเดินกลับมาเอารถเข็นค่ะ
ได้จังหวะพอดีที่ฉันถือกล้องออกมาจะเก็บภาพธรรมชาติที่หน้าบ้านยามเช้าพอดี
จึงได้บันทึกภาพนี้ไว้...

 

 

•เป็นทุเรียนบ้านที่เก็บได้จากต้นใหญ่ในภาพนั่นเองค่ะ

 

 

•ทุเรียนบ้านแต่ละต้น ผิวและผลนั้นจะไม่เหมือนกัน

 

ผลของทุเรียนบ้านนั้นได้รับการออกแบบจากธรรมชาติ ราวกับการออกแบบบรรจุภัณฑ์แห่งธรรมชาติชั้นเยี่ยม ที่ทนทานต่อการกระทบกระแทกได้ดี แม้จะหล่นมาจากที่สูงลิบลิ่ว กระทบกิ่งไม้และรากไม้ใหญ่บ้างก็ยังไม่บุบสลาย เนื้อด้านในยังไม่ช้ำ...

 

 

•ดูด้านใน...เนื้อทุเรียนบ้าน

 

เนื้อทุเรียนบ้านแต่ละต้นสีต่างกัน เนื้อสัมผัสหยาบนุ่มก็ต่าง ส่วนรสชาตินั้นบางต้นก็ออกขมๆ บางต้นก็กลมกล่อมหวานละมุน เมื่อเปรียบเทียบกับทุเรียนพันธุ์ดี จะเห็นได้ชัดเจนว่า ทุเรียนบ้านนั้นจะมีเนื้อน้อยเนื้อบางบ้างเห็นเมล็ด

 

 

•เตรียมเนื้อทุเรียน...สำหรับแปรรูปเป็นทุเรียนกวนค่ะ

 

ปีนี้เหตุการณ์บ้านเมืองชายแดนใต้ยังไม่มีที่ท่าว่าจะดีขึ้น ไม่มีพ่อค้าแม่ค้าเข้ามารับซื้อทุเรียนสดอย่างเช่นเมื่อก่อน เราจึงต้องแปรรูปทำทุเรียนกวนและหาตลาดขายกันเอง ... จึงไม่มีทุเรียนบ้านเหลือทิ้งค่ะ

 


 

จากบันทึกเก่า ที่ได้บันทึกไว้
ถึงเรื่องราว ของ " ทุเรียนกวน ช่วยเพิ่มรายได้ให้ชาวสวนทุเรียน
 

 


 

ขอขอบคุณทุกท่านที่ติดตามอ่านบันทึกน่ะค่ะ
ขอให้มีความสุข  สวัสดีค่ะ :)

..................

หมายเลขบันทึก: 454271เขียนเมื่อ 16 สิงหาคม 2011 20:44 น. ()แก้ไขเมื่อ 11 มิถุนายน 2013 14:38 น. ()สัญญาอนุญาต: สงวนสิทธิ์ทุกประการจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (33)

ขอเสนอให้ ปรับเปลี่ยนชื่อ หลายต้นเลยครับ เพื่อความเป็นสากล นะครับ 

  • มาเยี่ยมพี่รีค่ะ...
  • คุณแม่ท่านยังแข็งแรงนะคะ
  • ฝากกราบไปไว้ที่ตักท่านด้วยนะคะ

พี่หนูรึคะ

หนูนี่แหละ แฟนพันธุ์แท้ที่ชอบกินทุเรียนบ้านม๊ากก ขนาดที่ว่าขอแบบขมๆ หวานๆ โดนใจสุดๆ คงต้องช่วยกันอนุรักษ์นะค่ะ เกรงว่าจะสูญหาย นี่ถ้ามีที่ดิินคงจะปลูกด้วยเช่นกัน ไม่อยากให้มันหายไปค่ะ ^_^

สวัสดีน้องหนูรี ร่วมสมัยแล้วหล่าวเรา

ไอ้เผือก กับไอ้ขมิ้น ตั้งชื่อตามสีของยุม อีกชื่ที่ยังไม่มี คือ อ้ายโดก (ทุกสวนจะมีชื่ออ้ายโดก ความที่ไม่มีเหยื่อหุ้มเม็ด จึงตั้งชื่อว่า อ้าขี้โดก ......ชอบกินทุเรียนบ้านมากกว่าทุเรียนพันธ์ แต่ทุเรียนบ้านนอกจากขี้โดกแล้วแล้วมักเป็นข้าวเย็น

ชอบน้ำกระทิสดทุเรียนบ้าน

ที่ พังงาแถวๆท้ายเหมืองมีทุเรียนบ้าน ราคาดีกว่าเรียนพันธ์ ลองติดต่อท่านอัยการชาวเกาะหาพัยธ์นี้มาปลูกเพิ่ม

ขอส่งเสริมเรียนบ้านๆครับ

 

ขอขอบคุณทุกท่านน่ะค่ะ ที่แวะมาช่วยเป็นแนวร่วมอนุรักษ์พันธุ์ทุเรียนบ้านกับบันทึกนี้ มรดกรุ่นปู่ย่า นั้นมีความหมาย "ถึงความรักความผูกพันจากรุ่นสู่รุ่น การปลูกพืชผลไม้เพื่อให้ลูกหลานได้มีกินมีใช้ตลอดไปอย่างยั่งยืน" ...หากเราคนรุ่นหลังไม่ช่วยกันอนุรักษ์ไว้นับวันก็จะจางหายไป :)

ขอให้มีความสุขน่ะค่ะ

เพิ่งทราบว่า ทุเรียนมีชื่อด้วย :-)

แสดงถึงความผูกพัน คนปลูกกับต้นไม้ได้อย่างดีเลยคะ

เรียนท่านอ.โสภณ เปียสนิทค่ะ

  • ขอขอบคุณที่ท้วงติงเรื่องชื่อ!
  • ด้วยเหตุว่าเธอเป็นทุเรียนบ้านๆ ชื่อเสียงเรียงนามจึงเป็นไปอย่างบ้านๆนั่นแล คำบางคำไม่สุภาพไม่สากลนิยมแต่ก็เป็นเอกลักษณ์ของแท้ๆดั้งเดิม :)
  • แต่แปลกใจอยู่อย่างหนึ่งค่ะ ที่ว่าต้นทุเรียนบ้านส่วนใหญ่จะเป็นเพศชาย...อิอิ...^_^

Ico48ขอบคุณน้องโอค่ะ

คุณแม่พี่ท่านยังแข็งแรงค่ะ ... ไม่ชอบอยู่นิ่งๆจึงต้องยอมให้ทำในสิ่งที่ท่านอยากทำเอง ชอบปลูกพืชผัก บางครั้งไม่ได้ขายไม่ได้กิน(เพราะแมลงกินหมด)ก็ไม่เป็นไรให้ปลูกไปค่ะ จะได้ไม่เครียด หากห้ามไม่ให้ทำวันไหนก็จะนั่งหน้าเครียดด้วยเหตุเบื่อที่จะนั่งๆนอนๆ:)

Ico48น้องมะปรางขอบคุณค่ะ ที่มาเป็นแนวร่วมคนรักษ์ทุเรียนบ้าน

บางคนจะไม่ชอบทุเรียนก็จะร้องยี้ ... ใครที่ไม่ชอบทุเรียนไปบ้านสวนของพี่ช่วงนี้คงไม่มีความสุข อิอิ... เพราะกลิ่นทุเรียนตลบอบอวลเชียวค่ะ

ปล.เปลี่ยนรูปใหม่สวยค่ะ ^^

Ico48ขอบคุณค่ะบังคนร่วมสมัย...อิอิ แสดงว่าเป็นสว.

ขอบคุณที่มาเพิ่มเติมสรรพคุณของเรียนบ้านให้น่ะค่ะ

"ทุเรียนบ้านนอกจากขี้โดกแล้วแล้วมักเป็นข้าวเย็น"

 

*ภาคภาษาแปล

  • ขี้โดก = เนื้อน้อย เนื้อบางเห็นเมล็ด

 

  • เป็นข้าวเย็น = เนื้อทุเรียนที่แข็งเป็นไต เคี้ยวแล้วจืดๆแข็งๆเหมือนเนื้อทุเรียนดิบ
  • 

 

สวัสดีค่ะคุณCMUpal

"ใช่ค่ะแสดงถึงความผูกพัน คนปลูกกับต้นไม้"

การตั้งชื่อจะตั้งตามลักษณ์เด่นของทุเรียนแต่ละต้นค่ะ

การตั้งชื่อและมีชื่อเรียกเพื่อจะได้บ่งชี้ว่า ... เก็บจากต้นไหนมาแล้วบ้าง เมื่อบอกชื่อก็เป็นที่เข้าใจตรงกัน

ขอบคุณน่ะค่ะที่แวะมาเยี่ยมชมบันทึก^_^

น่ากินจังครับ..พี่หนูรี

เห็นภาพ...อ่านคำบรรยายแล้ว...เหมือนได้กลิ่นไปด้วย

แต่ยังไม่เคยกินเลย...พันธุ์บ้านแบบนี้

อยากกินจัง

เก็บเอาไปฝันว่าได้กินแล้วกัน

ราตรีสวัสดิ์นะคะ...คุณหนูรี

สวัสดีครับ แวะมาชิมทุเรียนบ้าน ในยามดึกครับ...

Ico48สวัสดีน้องทิบดาบค่ะ

หากไม่ไกลกันด้วยระยะทางพี่อยากจะให้ได้ชิมกันทั่วหน้า^__^

ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมชมน่ะค่ะ

สวัสดีค่ะคุณหมอทพญ.ธิรัมภา

อยากให้ได้ชิมจัง  มีโอกาสแวะมาปักษ์ใต้น่ะค่ะ^^

ขอบคุณค่ะ

สวัสดีค่ะคุณพาดีซอ

ทุเรียนห้ามกินยามดึกน่ะค่ะ เดี๋ยวจะอ้วน...

ปล. ต้องกินเป็นอาหารเช้า อิอิ...

Ico48 สวัสดีค่ะคุณ มนัสดา (คุณยายคนสวย)

ขอขอบคุณน่ะค่ะที่แวะมาฝากดอกไม้ให้

พักนี้หนูรีไม่ค่อยได้ไปเยี่ยมหลายบันทึกเลยค่ะ ยุ่งๆน่ะค่ะ ไม่ค่อยได้อ่านบันทึกจึงไม่อยากเม้นท์ ว่างๆจะตามไปอ่านย้อนหลังน่ะค่ะ

ระลึกถึงเสมอค่ะ ^_^



ตามกลิ่นมาดมทุเรียนบ้านด้วยคนค่ะ แฟนพันธุ์แท้ทุเรียนบ้านน่าจะรวมตัวกันบ้านพี่หนูรีสักวัน (เอาให้หนำใจ) อิอิ

Ico48น้องเกตค่ะ

ด้วยความยินดีค่ะน้อง แต่ต้องรีบๆน่ะค่ะ ทุเรียนหล่นเร็วแป๊บเดียวเกลี้ยงต้น ตอนนี้เริ่มๆจะวายแล้วค่ะ หลังจากนี้ก็ตามด้วยชะนี ก้านยาวและหมอนทองท้ายสุดค่ะ:)

Ico48  ขอบคุณค่ะคุณฐานิศวร์ ผลเจริญ
ที่แวะมาเยี่ยมชมและมอบดอกไม้ไว้ให้เป็นกำลังใจ ...^_^

สวัสดีค่ะพี่หนูรี

ดาวไม่ได้เข้ามา G2K ซะนานเลย...พอเข้ามาก็เจอทุเรียนบ้าน น่าหม่ำที่สุด

เห็นแล้วอยากไปซื้อทุเรียนมากินเดี๋ยวนั้นเลย อิอิ

ดาวเพิ่งรู้จักว่ามีทุเรียนบ้านก็จากบันทึกพี่หนูรีนี่แหล่ะค่ะ....

ต้นเค้าทั้งใหญ่ทั้งสูงนะคะ มิน่าล่ะ ต้องรอให้หล่นดังตุ้บลงมาเอง ไปปีนขึ้นไปเก็บเห็นจะไม่ไหว 555

ÄÄÄÄ...ตามมาชมทุเรียน..อยากเห็นต้นจริงๆ..กับความสูง...(อยากทราบว่าทุเรียนมี..อายุ..เท่าไร..ที่แก่จริงๆ)...อยากให้ช่วยกันเพาะพันธุ์..เขาเอาไว้..เพื่อลูกหลาน..(เรายังมีเวลา..ที่จะหวลกลับทัน..ก่อนสายเกินกาล)..."ทั้งนี้ทั้งนั้น..เทคโนสมัยใหม่..ทำต้นไม้อายุสั้นลงๆ..ให้ผลช่วงสั้น..แล้วต้อง โค่นทิ้ง..ในระเวลาอันสั้นเช่นกัน...(อีกหน่อย..เราตายไปแล้ว..ลูกหลานจากิน..อาไรกันเนี่ยะ..)..ปลูกไม้พันธุ์เก่า..ลงทุนเวลา..แต่มีกินเป็น ร้อยปี..อ้ะ...ยายธี

Ico48สวัสดีค่ะน้องดาว

ดีใจจังค่ะที่วันนี้แวะมาชมทุเรียนบ้าน

สำหรับพี่นั้นคิดว่า ทุเรียนกินอร่อยกว่าทุเรียนพันธุ์ค่ะ

เนื้อจะน้อยกว่า เนื้อเนียนนุ่ม อร่อยคำเล็กๆค่ะ อยากให้ได้ชิมจัง

^^

สวัสดีค่ะคุณยายธี

  • สำหรับอายุทุเรียนบ้านนั้นไม่ทราบอายุที่แน่ชัดได้ คนปลูกนั้นไปสวรรค์นานแล้วเจ้าค่ะ
  • ต้นนี้(ในภาพ)อายุคงจะมากกว่าห้าสิบปีเป็นแน่แท้
  • ทุเรียนพันธุ์ที่ปลูกใหม่ เก็บผลได้ไม่นานต้นมักจะตายไปด้วยโรคพืชต่างๆ ต้องปลูกใหม่ทดแทนเรื่อยๆ ที่บ้านสวนของเรานั้นจะไม่ใช้สารเคมีค่ะ ต้นทุเรียนจึงอายุสั้นกว่าสวนที่ใช้เคมีฉีดพ่น
  • ตอนนี้ก็มีต้นทุเรียนบ้านที่งอกขึ้นเอง จากเมล็ดที่ทิ้ง ก็เพิ่งออกผลปีนี้เช่นกัน
  • เราตั้งใจว่าจะปลูกเพิ่มอีกค่ะ
  • ขอขอบคุณคุณยายธีค่ะ:)

 

น้องหนูรีครับ มาชวนไปชิมหนมขี้มันที่บันทึกคุณ NUI ครับ

อยากขี้มันซาวข้าวแล้ว

Ico48ค่ะบัง

ไปชมแบบหม้ายชิมมาแล้วค่ะ เสียดายหาหม้ายรูปน่ะค่ะ เดี๋ยว่างๆจะแวะไปตลาดแล้วจะหาลงน่ะค่ะ^^

ขอบคุณค่ะ

พี่หนูรี เมื่อวาน ชิม ขนมจีนซาวน้ำ ครั้งแรก รสชาติ แปลกดีๆ

ตอนแรก ถ้าเปลี่ยนจาก ลูกชิ้นปลา กลายเป็นกล้วยบวดชี เลย

มาเจอบันทึกนี้แล้ว อืมๆ อยากกินเรียนๆ แม่โทรมาบอกว่า กวนเรียนไว้เผื่อแล้ว ต้องกลับไปกิน

เรียนบ้าน ปูว่าแข็งๆ แต่เห็นแล้ว คิดถึงอี๋ แม่ชอบมากเลย แบบนี้

Ico48ดีจ้าน้องปู

ขนมจีนซาวน้ำเหรอค่ะ เป็นขนมจีนเมนูภาคกลาง ลูกชิ้นปลาที่ว่าเหมือนกล้วยบวชชีนั่น เรียกว่า "แจงรอน"

ขอบคุณน่ะค่ะที่แวะมาเยี่ยมทักทายกัน /คิดถึงค่ะ

ดีใจที่หาคุณหนูรีเจอ..ชอบการนำเสนอเป็นธรรมชาติ สบายๆ น่ารักดีค่ะ

ฉานก็เด็กหาดใหญ่เหมือนกันนะคะ

ขอคำแนะนำเรื่องพันธุ์ทุเรียนบ้าน

หรือว่า มีขายทั่วไป

สวัสดีค่ะอาจารย์Ico48โสภณ เปียสนิท

ต้นทุเรียนบ้านที่นี่ไม่มีขาย ถ้าเราจะปลูกต้องเพาะจากเมล็ดค่ะ

แต่ช่วงนี้ทุเรียนหล่นหมดแล้ว หากจะหาเมล็ดทุเรียนบ้านช่วงนี้ จะไม่สามารถแยกได้ เนื่องจากทุเรียนที่เราแกะกวนแล้วนำไปทิ้งรวมๆกันทั้ง ทุเรียนพันธุ์และทุเรียนบ้าน

หากอาจารย์สนใจหนูจะเดินไปเก็บลูกที่ตกหล่นใต้ต้นดูก่อนน่ะค่ะ ว่าจะหลงเหลืออีกหรือไม่

ถ้ามีหนูจะจัดส่งเมล็ดไปให้น่ะค่ะ

อย่างไรจะแจ้งให้อาจารย์ทราบอีกครั้ง

ขอบคุณค่ะ

สวัสดีค่ะคุณตุ้มเม้ง [IP: 58.11.149.201]

ยินดีต้อนรับชาวหาดใหญ่เจ้าค่ะ

ขอบคุณมากๆน่ะค่ะ ที่ฝากข้อคิดเห็นไว้ ดีใจเช่นกันค่ะ ที่ท่านผู้อ่านชื่นชอบบันทึกที่นำเสนอ เสมือนเป็นกำลังให้ได้สร้างสรรต่อๆไปค่ะ 

ขอบคุณค่ะ

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท