วิธีทำหนังสือทำมือ : ปกผ้าฝ้าย

You and Me : Only once meet เป็นหนังสือทำมือลำดับที่ 4 ที่ฉันได้จัดทำขึ้นมา หนังสือเล่มนี้รวบรวมจากข้อความทางอีเมล์ของฉันกับพี่ที่มีถึงกันในช่วงเวลาหนึ่ง จริงๆ แล้วเราได้เจอกันในเว็บไซต์แห่งหนึ่ง ด้วยข้อความ..ด้วยความสนใจในบางเรื่องราวทำให้เราสองคนได้เริ่มต้นพูดคุยกันในนั้น น่าแปลกใจที่การพูดคุยกันของเรามีผู้ติดตามอ่านเป็นจำนวนมาก แล้ววันหนึ่ง..เป็นฉันที่มีการเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้นในชีวิต ฉันเลิกสื่อสารกับใครๆ และฝังตัวเงียบๆ อยู่ในโลกที่แทบจะไม่มีใครเข้าถึง นานเท่าใดไม่รู้ที่พี่คนสวยได้พยายามติดต่อเข้ามา และฉันก็เปิดใจรับพี่เข้ามาในชีวิต จึงทำให้มีเราในวันนี้ ฉันจึงเป็นฉันที่มี “พี่คนสวย” นับเป็นบุคคลสำคัญอีกคนในชีวิต

นับเป็นความคุ้นชินที่เราต่างก็ได้มานั่งคุยกันผ่านตัวหนังสือในวันทำงาน มีช่วงเวลาดีๆ ร่วมกัน ไม่ว่าจะสุขหรือทุกข์..เราต่างก็มีกันและกันเป็นกำลังใจ ผ่านมาเนิ่นนาน..พี่ก็ได้เปรยถึงหนังสือทำมือขึ้นมา ว่าเราน่าจะมีหนังสือทำมือที่เก็บเรื่องราวที่ได้คุยกันนี้ไว้คนละเล่ม ฉันเห็นด้วยกันกับพี่..ที่อยากจะจับต้องความสุขนี้ได้ด้วยมือจริงๆ คิดดูสิ..ว่าวันใดที่สัญญาณอินเตอร์เน็ตขัดข้อง เราก็ยังจะสามารถหยิบหนังสือเล่มนี้ขึ้นมาเปิดอ่านได้โดยไม่ต้องกลับไปเปิดอ่านในเมล์บ็อกซ์ ฉันจึงเริ่มเก็บรวบรวมข้อความทางอีเมล์ของเรา มันไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะดึงเอาอีเมล์ที่มีอยู่เป็นพันๆ ฉบับในเมล์บ็อกซ์ออกมา ทั้งในส่วนของพี่และของน้อง ฉันจะทำให้มันกลายมาเป็นของเรา

ท่านพี่จ๊ะ (naree suwan) กับเจ้คนสวย (ครูบิ๋ม) ได้ล่วงรู้ถึงแพลนที่กำลังจะเกิดขึ้น และให้ความสนใจเป็นอย่างมาก พวกเธออยากรู้ว่าคนสองคนที่มีความต่างกันทั้งวัย ฐานะ การศึกษา หน้าที่การงาน ความเป็นอยู่ ความคิด ตลอดจนสถานภาพทางสังคมนั้นมีอะไรให้ได้คุยกันนักหนา ฉันจึงขออนุญาตพี่คนสวยเพื่อนำตัวอย่างอีเมล์บางตอนให้พวกเธออ่าน หลังจากนั้นท่านพี่จ๊ะกับเจ้ก็เป็นอีกแรงใจที่สนับสนุนให้ฉันได้ทำหนังสือเล่มนี้ขึ้นมา ท่านพี่จ๊ะบอกว่าตำแหน่งบรรณาธิการพิเศษต้องเป็นของเธอ แน่นอนสิ..ต้องเป็นของเธออยู่แล้ว และพี่คนสวยก็บอกว่ายินดีมากๆ ที่เธอคนนี้ตกลงมีส่วนร่วมกับเรา

ฉันใช้เวลาเวียนว่ายไปในคลื่นกองอีเมล์จำนวนมหาศาลเป็นระยะเวลายาวนาน จะไม่ให้ใช้เวลายาวนานได้อย่างไรในเมื่อวันๆ หนึ่งฉันกับพี่คนสวยได้ส่งอีเมล์หากันวันละหลายๆ ครั้ง ซึ่งฉันเคยลองนับดูก็พบว่ามีมากถึงเก้าฉบับในบางวัน ส่วนวันที่แสนยุ่งนั้นก็ขอให้ได้คุยกันเพียงสักครั้งก็ยังดี การได้กลับไปอ่านอีเมล์เก่าๆ นั้นสร้างความสุขให้ฉันได้พอประมาณ ฉันยิ้มได้ทุกวันที่ได้ละเลียดอ่านเรื่องราวที่ผ่านมานั้นในเบื้องต้น พอดำเนินการมาถึงช่วงกลางๆ กลับสร้างความทุกข์ให้กับฉันอย่างรุนแรง ทั้งสายตาที่จู่ๆ ก็พร่ามัว ต้นคอและด้านหลังที่เจ็บปวดครั้งละหลายๆ วัน งานประจำที่เกิดปัญหาขึ้นมา รวมทั้งชีวิตส่วนตัวที่ดูจะถึงทางตัน ทั้งหมดเหล่านี้ทำให้ฉันเกิดอาการงอแง ฉันเลิกทำ..และทำเป็นไม่สนใจมัน (อีเมล์ทั้งหลายเหล่านั้น) ไปนานหลายเดือน

หลากหลายคำพูดถึงหนังสือทำมือเล่มก่อนๆ ที่เกิดขึ้นในกาลที่ผ่านมาได้ดังสะท้อนก้องกลับไปกลับมาอยู่ในหัว ฉันเคยถูกว่าเป็นคนเขียนอะไรขึ้นมาลอยๆ โดยไม่มีที่มา หาสาระไม่ได้ ไม่ได้วาดรูปเอง ขายหนังสือราคาแพง และอะไรต่อมิอะไรเหล่านั้นมันบั่นทอนจิตใจฉันนักหนา ทุกๆ ครั้งเมื่อได้ยินอะไรแบบนี้..ฉันก็ไม่ได้โต้ตอบใดๆ หากแต่พยายามที่จะถ่ายทอดทุกเรื่องราวที่อยากจะนำเสนอให้ได้ดีที่สุด พี่เซ็กซี่ชมว่าฉันมีพัฒนาการที่ดีขึ้น (แต่ชอบให้ฉันเขียนแบบเดิมมากกว่าเพราะก็น่ารักดีอยู่แล้ว อ้าว..ว..ว ซะงั้นนะ) ดังนั้นในสายตาของคนบางกลุ่ม..ฉันจึงเป็นคนทำหนังสือทำมือที่แสนจะเย่อหยิ่งพอสมควร เพราะฉันพอใจจะขายให้กับคนที่ฉันพึงพอใจเท่านั้น ไม่ใช่เพราะฉันไม่เปิดใจหรือยอมรับไม่ได้ที่มีข้อติเตียน แต่ฉันก็เป็นของฉันแบบนี้..และฉันเชื่อว่าได้ทำดีที่สุดแล้ว (ก็บอกแล้วไง เจอมาเยอะ..ประเภทช่างติน่ะ อิอิ) แต่ไม่เป็นไรเพราะฉันมีกำลังใจที่ดีจากอีกหลายๆ คนเช่นกัน ^^ ย้อนกลับมาที่เมื่อความรู้สึกกังวลใจได้เริ่มต้นอีกครั้ง ฉันกลับรู้สึกเศร้าใจมากๆ เมื่อคิดว่าจะมีใครอยากอ่านในสิ่งที่ฉันเขียน ฉันจึงทรุดหนักไปกับความรู้สึกแบบนี้นานพอสมควร เจ้คนสวยเป็นผู้ที่มาฉุดให้ฉันลุกขึ้นมาอีกครั้ง ด้วยคำพูดที่บอกกันว่า.. "ต้อมไม่ต้องกังวลใจไปนะ คนที่เขาตามอ่านอะไรๆ ของต้อมน่ะ เขาไม่ได้สนใจหรอกว่าต้อมจะเขียนอะไร พวกเขาก็คงคิดเหมือนเจ้ที่สนใจแค่ว่าต้อมเป็นคนเขียน เจ้ชอบที่ต้อมเขียน..ไม่ว่าจะเรื่องอะไร เจ้เป็นกำลังใจให้น๊า หายเหนื่อยเมื่อไหร่ก็รีบๆ กลับมาทำให้เสร็จเร็วๆ นี่นะ..อ่านไฟล์ต้นฉบับมาครึ่งหนึ่งแล้วก็ชักอยากอ่านเวอร์ชั่นเต็ม เจ้ว่าเป็นการคุยกันของคนสองคนที่น่ารักมากๆ เลย นะนะน๊า ทำออกมาเร็วๆ......."

ฉันลุกขึ้นมาเริ่มต้นทำต่อในส่วนที่ยังคงค้างๆ คาๆ จนในที่สุดฉันก็ได้ต้นฉบับไฟล์ PDFที่ยังไม่สมบูรณ์เพื่อส่งไปให้ท่านพี่จ๊ะ เจ้คนสวย พี่เซ็กซี่ พี่ราชา'วดี และพี่วาดวลีได้อ่าน นักเขียนคนโปรดของฉันได้อ่านต้นฉบับไฟล์ PDFจนจบ ก็บอกว่า.. "จดหมายที่รวบรวมมาเป็นเรื่องราวที่น่ารักมาก น่ารักในสำนวนของการพูดคุย การทักทาย การตอบกลับ การใช้ภาษาระหว่างกัน เรียกว่าได้อ่านแล้วอิจฉาที่ต้อมมีใครที่นั่งอ่านจดหมายและตอบกลับกันในทุกวันเป็นระยะเวลายาวนาน รู้สึกดีค่ะ......." จากนั้นส่งในส่วนของภาษาอังกฤษให้พี่ขจิต โจบาเอ (ขจิต ฝอยทอง )ตรวจทาน ครูภาษาอังกฤษถึงกับบ่นอุบแล้วร้องหายาพาราเสียนี่ บอกว่า.. "ภาษาน้องกะเหรี่ยงทำเอาพี่ปวด head จัง"

ได้ไฟล์ต้นฉบับมาแล้วเนิ่นนาน (บันทึกนี้จะประกอบด้วยคำว่า "นาน" เยอะมากๆ ส่อนิสัยส่วนตัวของเจ้าของบันทึกได้เป็นอย่างดี) คราวนี้คนทำหนังสือทำมืออย่างฉันจะทำออกมาให้เป็นแบบไหนล่ะ??????? ยังเป็นปัญหาอยู่..เพราะไฟล์ต้นฉบับมีจำนวนมากถึงหกร้อยหน้า โอ้..พระเจ้าช่วย จะทำเป็นหนังสือทำมือก็คงจะลำบาก ฉันจึงหลีกเลี่ยงการทำหนังสือทำมืออย่างที่เคยทำมาก่อน ไปถามโรงพิมพ์แถวๆ บ้านก็ได้คำตอบว่าจะคิดค่าเปิดเพลทเกือบสองหมื่นบาท และต้องพิมพ์เป็นจำนวนสามร้อยเล่มเป็นอย่างน้อย โอ้! กรี๊ดๆๆ ฉันไม่ได้มีเงินมากพอสำหรับทำงานอดิเรกเล็กๆ ให้กลายเป็นเรื่องที่ใหญ่โตเกินตัว ฉันนำปัญหาเหล่านี้ไปปรึกษาพี่ราชา'วดี คนเขียนปิงฟ้าวิลันดา เธอเป็นนักเขียนที่แสนเท่ห์ในสายตาฉัน ก็เขียนเอง-พิมพ์เองไง..ไม่เท่ห์หรอกรึ ฉันตกลงปลงใจจะใช้บริการโรงพิมพ์แห่งเดียวกับเธอเพราะหลังจากไตร่ตรองดูแล้วก็คิดว่าค่าใช้จ่ายน่าจะลดลงกว่าครึ่งหนึ่งเลย แต่พอฉันถามเธอว่าแล้วจะมีโอกาสที่โรงพิมพ์ทำพลาดบ้างไหม? (หมายถึงพิมพ์ออกมาไม่ได้ดั่งใจเรา) เธอบอกว่าก็มี และจะได้หนังสือเหล่านั้นมาวางกองๆ ไว้ดูต่างหน้า โอ้..ไม่นะ ฉันไม่ได้อยากจะเงินเป็นหมื่นๆ เพื่อรองรับกับความผิดพลาดแบบนี้ ฉันสงบไปนาน..นาน..นาน ระหว่างนี้คนที่จองหนังสือทำมือข้ามชาติก็ทวงกันจัง เฮ้อ! ไม่รู้หรือไงว่าคนทำก็เครียดนะ (บวกกับรู้สึกผิดด้วย) พี่จ๊ะ (ดาวลูกไก่ ชื่นชมยินดี)ชี้ทางออกว่าก็กลับมาทำหนังสือทำมือเหมือนอย่างที่เคยทำ ใช่สินะ..ทำไมฉันไม่ลงมือทำหนังสือทุกเล่มด้วยมือของตัวเองทุกขั้นตอนล่ะ เพราะทำแบบนี้ฉันสามารถควบคุมอะไรๆ ได้ และหนังสือของฉันจะได้มีราคาไม่แพงอีกด้วย ฉันจึงกลับมาทำหนังสือทำมือของตัวเองอีกครั้งด้วยความเต็มใจ ^^ กลับไปชื่นชมบันทึกวิธีทำหนังสือทำมือเสียหน่อย นับเป็นความภูมิใจลึกๆ ที่มีจำนวนผู้เข้าชม 31,594 ท่าน ดีใจที่ใครๆ ให้ความสนใจบันทึกนี้

หนังสือทำมือเล่มนี้....

อุ๊บ.. โปรงานเข้าค่ะ เดี๋ยวกลับมาเขียนต่อนะคะ ^^

เอาหนังสือมาอวดกันก่อน กำลังยุ่งๆๆ เลย แต่อยากอวด อิอิ...... ไว้เดี๋ยวจะกลับมาเขียนต่อให้จบค่ะ

เขียนใน GotoKnow โดย เนปาลี
ใน one day

คำสำคัญ (Tags): #you and me : only once meet#วิธีทำหนังสือทำมือ#เนปาลี

หมายเลขบันทึก: 315449เขียนเมื่อ 23 พฤศจิกายน 2009 12:38 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 21:56 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่าน