ต่อจากตอนที่แล้วในฉากที่ ๓...

ประเด็นแลกเปลี่ยนเรียนรู้

จากนั้น อ.กะปุ๋มก็เดินลงจากเวทีตรงไปหาท่านผู้ฟัง “นอกจากจะเป็นสาวเชียร์ R2R แล้วก็ยังเป็นสาวเชิญไมล์ด้วยนะคะ” หุๆๆ...เสียงหัวเราะของผู้ฟังก็ดังขึ้น...ยื่นไมล์ให้ชายหนุ่มผู้หนึ่ง ท่านผู้นี้แนะนำตัวเองว่า ท่านเป็นคณะกรรมการ KM ของสถาบันสุขภาพสัตว์แห่งชาติ ซึ่งเคยเป็นนักวิทยาศาสตร์การแพทย์ของกระทรวงสาธารณสุขมาก่อนและได้รับมอบหมายให้มา capture ว่า KM กับ R2R นั้นแตกต่างกันอย่างไร “...เคยเจอ อ.กะปุ๋ม ที่สุรินทร์ ทุกคนพูดเป็นเสียงเดียวกันว่า อาจารย์จุดประกาย ได้ความรู้มาก...วันนี้ได้ record ถ่ายรูป...จะเอาไปให้เพื่อนร่วมงานดู นั่งฟังจนจบงานแล้วเห็นทุกคนสามัคคีกัน เป็นเครือข่าย...แล้วอิจฉา...จะนำกลับไปทำ...”

            พี่แก้ว: อุบล จ๋วงพานิชย์ จากโรงพยาบาลศรีนครินทร์เป็นท่านที่สองที่ร่วมแลกเปลี่ยนเรียนรู้ “วันนี้ตั้งใจ...ไม่ผิดหวังโดยเฉพาะพี่คำผิว...นั่งฟังอดิเรกได้รางวัลเยอะๆ...ต้องกลับที่เดิมใช่มั้ยๆ...รู้สึกประทับใจ จะนำไปเล่า...ตอนนี้ถูกเชิญไปมากมายเหมือนกัน นับเป็นเจ้าพี่กะปุ๋ม เพราะเขาก็ไปจุดประกายที่ศรีนครินทร์...ปรากฎปีที่แล้วได้ทุนวิจัยเยอะ 14 ทุน...ฟูมฟักน้องๆได้ประมาณ 30 คน...เดี๋ยวจะเชิญอาจารย์กะปุ๋มไปจุดอะไรอีกสักอย่าง...”

            เมื่อพี่แก้วพูดคุยเสร็จเรียบร้อยแล้ว อ.กะปุ๋มก็เดินถือไมล์ตรงไปหาอาจารย์ที่มาจากมหาวิทยาลัยอุบลราชธานี ซึ่งนั่งอยู่ค่อนไปทางข้างหลังห้อง อาจารย์ท่านนี้บอกว่า ได้รู้จัก อ.กะปุ๋มตั้งแต่เมื่อครั้งที่เชิญ อ.กะปุ๋มเข้าไปให้ความรู้ รู้สึกดีใจที่ได้ฟังเกี่ยวกับการทำ R2R นี้ ทำให้ได้กลับมามองว่าจะแก้ปัญหาได้อย่างแท้จริงอย่างไร ซึ่งทางมหาวิทยาลัยก็มีทีมงานของอาจารย์ที่ทำ R2R และน่าจะได้มีโอกาสร่วมแลกเปลี่ยนเรียนรู้ระหว่างกันและกัน

            ช่วงท้ายชั่วโมงบินภายในห้องรักเหนือรักฯนี้ อ.กะปุ๋มได้สรุปไว้ว่า ทุกคนซึ่งนั่งอยู่ตรงนี้สิ่งที่ได้ คือ ความอดทน พี่คำผิวและคุณเสาว์เป็นคนเล็กๆที่มุ่งมั่นทำงาน คุณอดิเรกมีความมุ่งมั่นไม่ไหวติง ส่วนพี่หน่อยรวมทั้งหมออ้อนั้น มีความนอบน้อม ละมุนละไม เรื่องราวที่ผ่องถ่ายออกมาจากใจ เป็นใจแนบใจในการฟัง ทุกท่านพูดเรื่องเดียวคือ “ใจนำพา” เพียงแต่เส้นทางต่างกัน

            ท่านสุดท้ายที่ร่วมแลกเปลี่ยนเรียนรู้ คือ อ. สมบูรณ์: ศ.นพ.สมบูรณ์ เทียนทอง คณะแพทยศาสตร์มหาวิทยาลัยขอนแก่น ซึ่งท่านนั่งฟังตั้งแต่เริ่มต้นจนจบจริงๆ ท่านกล่าวว่า

“ทุกท่านที่อยู่ 3 ชั่วโมงกว่าคงคุ้มค่าทุกท่าน...ตั้งใจมากมาดูซิ ความรักเหนือรัก               เป็นยังไง...ในห้องนี้มีความสุข แป็บเดียว 3 ชั่วโมง...ผมสรุปเอาเองว่าการวิจัยมีสองอย่าง คือ เชิงปริมาณกับคุณภาพ ผมกับกะปุ๋มใครสอนดีกว่ากัน ผมสอนปริมาณ กะปุ๋มสอนเชิงคุณภาพนอกรั้วมหาวิทยาลัย...จะเห็นความรักความผูกพัน ที่ผมไม่เห็นในการสอนเชิงปริมาณ...ดร.กะปุ๋มเป็นอาจารย์นอกรั้วมหาวิทยาลัยตัวจริง...เรารู้จักกันมา 7-8 ปีแล้ว ผู้หญิงคนนี้เขาพูดอะไร ทำไมผมฟังไม่รู้เรื่อง ผมก็ค่อยๆศึกษาเขา...ผลการดำเนินการ คือการสื่อสารที่ยิ่งใหญ่...ต้องแปล...ผมก็ได้รับอานิสงส์ ใช้ความรู้ทักษะของเขาที่ผมไม่มี เช่น dialogue..."

            จากนั้น อ.กะปุ๋มก็กล่าวอย่างสั้นกระชับในการเลิกลาการเสวนาครั้งนี้ ”...ทำเพื่อผู้อื่น...ทุกข์ของตัวเองเก็บไว้ ทุกข์ของคนอื่นยิ่งใหญ่...ขอบคุณทุกท่านที่นั่งอยู่ด้วยกันและที่ขาดไม่ได้เลยขอบคุณวิทยากรทั้ง 5 ท่าน...ขอบพระคุณทุกท่านที่อยู่กับเรารักเหนือรัก...”

-----------------------------------------------------------------------------------

กลอนฝากจาก note taker พี่โอ...อุ้มบุญ

"รักเหนือรักสู่การขับเคลื่อน R2R ด้วยปัญญา"

"รักเหนือรัก” เปี่ยมเมตา กรุณา

สู่ หน้างานสานสร้างด้วยใจรัก

การขับเคลื่อน “R2R” จากใจผลัก

ด้วย”ปัญญา" นักสู้รู้พัฒนา