Tag คิดถึง : ไม่มีเหตุผลอะไรมากไปกว่าความคิดถึง
จากการ Tag ของพี่นุช ทำให้วันนี้มีการบ้านที่ต้องทำคือ Tag คนอื่นต่อ ถ้าเป็นช่วงวันธรรมดาอาจหาโอกาสเขียนยาก แต่วันนี้ป่วยยังไม่หาย เลยมีโอกาสหยุดอยู่บ้านอีกหนึ่งวันเพราะมีไข้ ขอทำการบ้านทั้งๆ ที่ป่วยนี่ล่ะ อาจจะเขียนรู้เรื่องบ้างไม่รู้เรื่องบ้างเพราะมึนกับฤทธิ์ยาก็อย่าถือสากัน
ท่านแรกที่คิดถึงคือ
อ.กรเพชร บล็อกสายธารวรรณศิลป์ ซึ่งเข้าไปอ่านเป็นประจำ เพราะสนใจในภาษาไทย อาจารย์เขียนบทความดีๆ มาให้อ่านอย่างสม่ำเสมอ นอกจากจะเพิ่มพูนความรู้แล้ว ยังสอดแทรกความสนุกสนานเข้าไปด้วย ทำให้ภาษาไทยกลายเป็นเรื่องที่ไม่น่าเบื่ออย่างที่คิด ชวนติดตาม และกลายเป็นแฟนพันธุ์แท้ภายในชั่วระยะเวลาข้ามคืน
อ.ภาวดี ภักดี หรือพี่แป๋วของน้อง จาก Paew's Blog ร่วมแลกเปลี่ยนเรียนรู้ จากช่วงเวลาสั้นๆ ที่ได้ใช้ร่วมกันที่ KM เชียงใหม่ ทำให้รู้จักบุคลิกภาพของพี่แป๋วมากกว่าเฉพาะในบล็อก ได้สัมผัสถึงความใจเย็น ความอบอุ่น และความเอาใจใส่ ซึ่งทำให้น้องคนนี้ประทับใจมากทีเดียว นอกจากนี้การติดตามงานเขียนในบล็อกของพี่แป๋วเรื่อยๆ ทำให้รู้ว่า พี่แป๋วนั้นเป็นคนที่มีอาร์ตอยู่ในหัวใจคนนึง ซึ่งทำให้ถูกชะตาเข้าไปใหญ่
ท่านที่สาม
อ.กุลกนิษฐ์ ใจดี หรือพี่ลูกหว้า จากบล็อก ผู้หญิง...ดอกไม้เหล็กและความทรงจำใน "เรือนรักร้อย" พี่สาวคนนี้มีโอกาสเอ็มคุยกันบ่อยๆ น่ารัก ขี้งอน แสนหวาน มีทั้งมุมของความขี้เล่นและจริงจังอยู่ในคนๆ เดียว Two in One เธอเป็นครูที่ใส่ใจลูกศิษย์มากๆ นอกเหนือจากงานสอนยังอุตส่าห์ตามไปเปิดบล็อกเศรษฐศาสตร์...ริมรั้วที่ learners เพื่อตอบคำถามนักศึกษาอีก ขยันไม่เป็นรองใคร ดูแลใส่ใจคนอื่นตลอด แต่เสียที่ยังไม่มีใครมาคอยดูแลหัวใจ ^ ^
ท่านที่สี่ และท่านสุดท้าย
คุณสมพร พวงประทุม พี่อึ่งอ๊อบ หรือน้าอึ่งอ๊อบของใครหลายๆ คน จากบล็อก sompornpcmu พี่สาวคนนี้พละกำลังเหลือเฟือ ขึ้นเหนือล่องใต้ไปช่วยงานที่ต่างๆ อย่างไม่รู้เหน็ดเหนื่อย ภายใต้บุคลิกห้าวๆ แต่แฝงไปด้วยความอบอุ่น ถึงจะไม่หวานแหวว แต่ก็ได้ใจน้องเพราะความห่วงใยที่จริงใจ ทุกครั้งที่ได้คุยกับพี่อึ่งอ๊อบจะรู้สึกสบายใจ บล็อกพี่ก็แสดงตัวตนออกมาอย่างชัดเจนที่สุด
ขออนุญาต Tag แค่สี่ท่านไม่ครบห้าตามกำหนด เพราะว่ายังป่วยอยู่ แค่นี้ก็ใช้สมองกับพลังอย่างมหาศาลแล้ว จบภารกิจก็ขอตัวไปพักผ่อนต่อก่อนค่า แค่กๆๆ
ความเห็น (24)
- ทุกท่านน่ารักมาก
- น้องแก้มยุ้ยเชียร์อาจารย์กรเพชร ไปโลด
- ชอบๆๆ
- ไม่อยู่ต้องยกหน้าที่ให้น้อง
- ฮ่าๆๆๆ
รวดเร็วตามเคย วันนี้น้องสมองไม่แล่น มึนมาก เดี๋ยวจะไปนอนต่อแล้ะ ไม่งั้นเดี๋ยวพรุ่งนี้ทำงานไม่ไหวอีก
สวัสดีค่ะ อดเข้ามาคุยไม่ได้ค่ะ
น้องซูซานบอกว่า สนใจในภาษาไทย และอาจารย์กรเพชรฯเคยพูดถีงศ.ปรีชา ช้างขวัญยืน เลยเอารูปมาฝาก มีโอกาสได้พบท่านค่ะ ไม่ชัดคะ แค่พอดูหน้าออก
การเขียนให้คนทั่วไปอ่านต้องอธิบายคำศัพท์ที่คนทั่วไปทุกกลุ่มเข้าใจได้ ภาษาเขียนจึงไม่นิยมคำย่อ คำตัด ถ้าจะใช้ศัพท์เฉพาะก็ต้องอธิบายให้ผู้ที่ไม่รู้ความหมายเข้าใจ (ปรีชา ช้างขวัญยืน , 2540)
อ.แป๋วและอ.ลูกหว้า คุ้นเคยมากอยู่แล้ว
คุณอึ่งอ๊อบ น่ารักมากๆ พบกันเมื่อ 27-10-2007 วันเปิดตัวหนังสือของคุณหน่อย-ดอกแก้ว
ฝากคิดถึงด้วยค่ะ
หายเร็วๆนะคะ แน่ะอุตส่าห์ทำการบ้านทั้งที่ป่วย ฮือ ฮือ คนเขาจะว่าพี่ว่าเป็นพวกใจร้าย (น้องๆโรงงานนรก)ใช้แม้กระทั่งคนป่วย
เป็นคนเก่งซะอย่าง ทำได้อย่างดีเลย ไม่บอก ไม่รู้นะเนี่ยว่าทำแบบมึนๆ
จะตามไปรู้จักท่านแรกและท่านสุดท้ายซึ่งยังไม่เคยแวะไปถึง อีกสองท่าน ติดตามอ่านอยู่ค่ะ
มาเยี่ยมคนป่วยค่ะ ^_^ โอมเพี๊ยงงง ไข้หาย ๆ ๆ ฟู่ ๆ ๆ (( อุ๊ยยย ...กระเด็น ))
- แก้มยุ้ยจ๋า...
- เดี๋ยวพี่ขอจัดการงานเขียนบทรายการวิทยุก่อนค่ะ แบบว่าต้องเตรียมจัดรายการวิทยุ ไว้จะรีบทำการบ้านส่งนะคะ
- ติดการบ้านพ่อครูบาอีกอันนึงด้วย
- คิดถึงจ้ะ
พี่ศศินันท์ไม่รู้จักอาจารย์ท่านนี้ค่ะ พอจะมีรายละเอียดเพิ่มขึ้นมั้ยคะ ที่ชอบภาษาไทยเพราะต้องนำมาใช้ในงานประจำ และโดยส่วนตัวคิดว่าภาษาไทยมีเสน่ห์ รวมถึงชั้นเชิงของภาษาที่ไม่แพ้ภาษาใดในโลกค่ะ
พี่นุชไม่ได้ใจร้ายหรอกค่ะ วันนี้ถ้าหนูไม่หาอะไรทำบ้างคงเบื่อแย่ นั่งๆ นอนๆ ปกติอยู่เฉยๆ ไม่ค่อยได้ เกิดอาการเบื่อตัวเอง
ดีค่ะ ตามไปจากบล็อกคนอื่นนี่แหล่ะเป็นวิธีที่หนูได้รู้จักคนอื่นๆ เพิ่มขึ้นมากกว่ารู้จักแค่คนที่เข้ามาคอมเม้นท์ในบล็อกเรา
คุณต้อมมาเยี่ยมน่ะดี แต่อะไรที่กระเด็นมาตอนเป่าเนี่ย รู้สึกจะมีกลิ่นด้วยนะ รีบไปแปรงฟันเร็ว กินอะไรไปตอนเที่ยงนี่ฟ้องออกมาหมดนะ ^ ^ ตกลงได้รับโปรแกรมเรียบร้อยมั้ยคะ ลองเล่นดูนะ
พี่ลูกหว้าป่วยเหมือนกันเหรอ ช่วงนี้อากาศเปลี่ยน คนป่วยเยอะนะ ต้องพักผ่อนให้พอ นี่หนูติดมาจากแม่และหลาน พอมีคนป่วยในบ้านทีไร ต้องติดกับเขาด้วยทุกที
การบ้านน่ะไม่รีบหรอก แค่คิดถึง มีเวลาเมื่อไหร่ค่อยทำก็แล้วกันนะ
สวัสดีจ้ะน้องแก้มยุ้ย
ขอบคุณมากค่ะที่ Tag มา เพราะกำลังคิดถึงน้องแก้มยุ้ยซูซาน อยู่เชียว
สงสัยเกิดการติดหวัดผ่านบล็อกรึปล่าวค่ะ อ.ขจิต น้องอึ่งอ๊อบ น้อง อ.ลูกหว้า ก็เป็นหวัด
ช่วงนี้อากาศเปลี่ยนเป็นหวัด เป็นไข้กันง่าย พี่เองไม่ค่อยเป็นหวัดแม้จะไม่ค่อยออกกำลังกาย กำลังคิดอยู่ว่าเป็นเพราะกรรมพันธุ์ดี หรือเป็นเพราะการดูแลตัวเองดี ... ปกติ ทุกเช้า-เย็น หลังอาบน้ำจะเช็ดรูจมูกให้สะอาดค่ะปราศจากน้ำมูก (ช่วงจมูกเปียก เช็ดออกง่าย) ซึ่งเป็นการช่วยลดเชื้อโรคที่เราหายใจเข้ามาสะสมไว้ทั้งวัน และเวลานอนจะใช้ผ้าห่มห่อเท้าให้อบอุ่นเสมอค่ะ ... จึงคิดว่านี่น่าจะเป็นส่วนช่วยให้ไม่เป็นหวัดค่ะ ถ้าน้องทำแบบนี้อยู่แล้ว แต่ยังเป็นหวัด แสดงว่า พี่หัวแข็ง...อิอิอิ
ค่ะ
ลองไปอ่าน....ที่บันทึกของอาจารย์กรเพชรค่ะ....
แผนที่วัฒนธรรม:ทางออกของประเทศยุคโลกาภิวัตน์
ในการบรรยายพิเศษของ ศาสตราจารย์ปรีชา ช้างขวัญยืน ประธานคณะกรรมการสาขาปรัชญา สภาวิจัยแห่งชาติ ท่านได้ชี้ให้เราได้ตระหนักถึงวิกฤตการณ์ทางวัฒนธรรมไว้น่าสนใจมาก ท่านเริ่มด้วยประโยคที่น่าคิดว่า “สังคมจะเห็นคุณค่าสิ่งใด ก็ต่อเมื่อสิ่งนั้นเป็นประโยชน์”เรื่องวัฒนธรรม จึงเป็นเรื่องใหญ่ เป็นภารกิจของประเทศ การที่สภาวิจัยแห่งชาติ โดยศาสตราจารย์ปรีชา ช้างขวัญยืน ประธานและกรรมการผู้ทรงคุณวุฒิอีกหลายท่าน พร้อมด้วยพิพิธภัณฑ์ความรู้แห่งชาติได้ออกมาดำเนินการ อย่างนี้จึงเป็นเรื่องที่โชคดี พี่ศศินันท์ขอบคุณค่ะที่ทำลิงค์ให้ตามไปอ่านได้ง่าย เดี๋ยวจะลองไปอ่านดูค่ะ
พี่แป๋ว555 คิดได้ไงเนี่ย ต้องเป็นไวรัสแน่ๆ แบบนี้ แต่เป็นสายพันธุ์ใหม่ แพร่กระจายผ่านบล็อก ต้องรีบอัพเดทโปรแกรม anti virus ด่วนค่า
ขอบคุณสูตรการลดเชื้อโรคหลังการอาบน้ำค่ะ หนูมันพวกกระหม่อมบาง โดนฝนติ๊ดเดียวก็เป็นหวัด อากาศเปลี่ยนก็น้ำมูกไหล ใครเป็นหวัดไปอยู่ใกล้ก็ติดเขามา เป็นอย่างงี้ตั้งแต่เด็ก เซ็งเหมือนกันค่ะพี่ พยายามออกกำลังกาย กินอาหารให้ครบ 5 หมู่ก็ยังเป็น แต่เดี๋ยวนี้ก็เป็นน้อยลงหน่อยและหายเร็วขึ้น เป็นแค่ปีละหนสองหน แต่ก่อนปีละ 3-4 หน เป็นทีก็นานนับเดือนค่ะ
- สวัสดีค่ะ คุณซูซาน แก้มยุ้ยยยยยยย ..
ชอบจัง คำว่า "แก้มยุ้ย"เนี่ย เห็นที่ไหนหรือได้ยินเมื่อไหร่จะนึกถึงคุณ อิอิ ^_^
โอ๋ ๆ ๆ มา ๆ ๆ จะช่วยเช็ดไอ้ที่กระเด็น ๆ ให้ (( เอ..หันซ้าย แลขวา ผ้าขาว ๆ สะอาด หอม ๆ อยู่ไหนหว่า เอ๊ะ ผ้าสีตุ่น ๆ นี่ผ้าอะไร ของใคร เอามาใช้ก่อนก็แล้วกัน )) ^_^ มาน๊า จะเช็ด ๆ ให้
เอาจริง ๆ เลยนะ เมื่อวานมื้อเที่ยงไม่ได้หม่ำ เพราะตั้งใจจะหั่นไอ้ส่วนเกิน 20 กว่าโลนี่ทิ้ง ปีใหม่จะได้สวยพริ้งเพริศแพร้ว ไปเดินเมืองกรุงได้สบายใจ อิอิ ไม่รู้ว่าจะสำเร็จไหมนี่ล่ะสิ ปัญหา.. เพราะเพื่อนชอบลากไปหม่ำมื้อเย็นหนัก ๆ ทุกทีเลย แถมลูกสาวนายก็ชอบฝากขนมนมเนยไว้ให้ ไม่ทานก็ดูกระไร เพราะขนมแต่ละอย่างก็มาจากร้านโปรดและรสชาติอร่อยยยยย หง่ะ
อ๋อ.. โปรแกรมได้แล้วค่ะ แต่ยังไม่ได้ทดลองใช้เลย ขอบคุณนะค๊า และต้อมหม่ำพุดดิ้งราดซอสวนิลา 1 จานเล็ก (( แต่พูนจาน )) เผื่อคุณตามสัญญาในเมล์แร่ะด้วย อิอิ
ว่าแต่วันนี้.. หายป่วยหรือยัง?
tag คิดถึงได้ถูกใจมากเลยจ๊ะ คนคุณภาพทั้งนั้น ^ ^
หายป่วยเร็วๆ นะ
คุณต้อมขึ้นต้นว่าจะไดเอท ทำไมลงท้ายกลายเป็นเรื่องไดแอกซะนี่ (กรุณาอ่านเร็วๆ) 555 ขำดีอ่ะ วันนี้ดีขึ้นแล้ว แต่ก็ทำงานจนมึนไปเหมือนกันน่ะ ดีที่เลิกไม่เย็นมาก ตอนนี้นั่งดูหนังไป เล่นเน็ตไป
ศิษย์พี่รองก็ tag คนที่เราคิดถึงไง จริงๆ แล้วมีหลายคนกว่านั้น แต่เมื่อวานป่วยอยู่ก็เลยตื้อๆ คิดไม่ค่อยออก เลยได้มาเท่านี้เองอ่ะ
วันนี้ศิษย์พี่ใหญ่โทรมาหาด้วยล่ะ ยุ่งมากๆ คุยได้แป๊บเดียว ตอนหลังพอยุ่งน้อยหน่อยก็เลยโทรกลับ ศิษย์พี่ใหญ่ฝากให้หาพวก special effect ไปใช้ในการจุดคบเพลิงเปิดงานช้างเผือกเกมส์ แต่งานจัดในยิมเลยต้องเป็นพวก pyrotechnic แทนไฟจริง ไม่งั้นอันตราย นี่ก็กำลังติดต่อหา effect แปลกๆ ไปให้ลองเลือกดู
งานราษฎร์งานหลวงประดังประเด ไม่หายไข้ก็ต้องหาย ขำๆ คนอื่นเขาบอกว่า ถ้าจะตายต้องแจ้งล่วงหน้า 7 วันทำการ จะได้เตรียมส่งต่องานทัน ^ ^
มีคนคิดคำนึงถึงให้ซึ้งจิต
ผมก็คิดคำนึงถึงไม่เว้นได้
คุณซูซานคือมิตรแท้ที่รู้ใจ
จึงบันทึกเก็บไว้ให้ผ่านตา
หากวันใดอ่อนแรงและท้อถอย
ก็อย่างน้อยมีเพื่อนคอยเตือนว่า
มิตรภาพซับไว้ตลอดมา
ความอ่อนล้าก็กลับฟื้นคืนชีวี
ขอลำนำบทนี้เป็นที่หนึ่ง
เป็นที่พึ่งคอยให้คุณสุขศรี
อ่านบันทึกคราใดให้คิดดี
มิตรคนนี้ให้พลังกำลังใจ
อันโรคาพยาธิปราศสิ้น
สุขสมจินต์ปัญญาจงแจ่มใส
วรรณะสี่ผ่องผุดพิสุทธิ์ใน
ขออวยชัยชำนะตลอดเทอญ
ด้วยความปรารถนาจากมิตรแท้
กรเพชร เพชรรุ่ง
๑ พฤศจิกายน ๕๐
ภาษาหรูหนูประชันด้วยไม่ไหว
กลอนเพราะพริ้งคนอ่านแสนถูกใจ
จะเฉยไว้ไม่ตอบได้อย่างไรกัน
ตั้งแต่เกิดพึ่งมีคนแต่งกลอนชม
ปกติได้ขนมซะมากกว่า
ที่เขียนบอกอย่างนี้ยังไงวา
เป็นนัยว่าอะไรให้คิดดู
555 ตลกบริโภค
แต่หวังโชคบวกลาภลอยมาถึง
แม้นอาจารย์อยู่ไกลหนูคำนึง
โอม...ขนมลอยมาถึงในเจ็ดวัน
อาจารย์ขาอย่าถือสาหนูล้อเล่น
แค่รับเป็นมิตรแท้ก็เต็มตื้น
เก็บกลอนนี้ไว้อ่านทุกวันคืน
หลับจนตื่นคาคอมยอมทุกวัน : )
ขอขอบพระคุณสำหรับกลอนเพราะๆ ค่ะ
Susan มิตรน้อยข้ามรุ่น ^ ^
คิดถึงนะค่ะอาจารย์
คิดถึงนะค่ะอ.แป๋ว
คิดถึงนะค่ะอ.ลูกหว้า
น้องอึ่งค่ะคิดถึงนะค่ะ
คิดถึงคะน้องซูซาน
มีความสุขในความรัก - คิดถึงกันและกันนะค่ะ
พี่หมูคิดถึงเหมือนกันค่า เมื่อกี้เห็นรูปคู่ สงสัยว่าถ่ายคู่กับใครเลยรีบตามไปดู อ๋อ ถ่ายกับเจ้ามะปรางตอนอยู่เจียงใหม่นี่เอง จำได้ๆ
- ตามมาขอบคุณ
- ที่ไปช่วยตรวจสอบภาษา
- ได้คุยกับพี่บุญรุ่งและพี่หมูด้วยละ
- สบายดีไหม
พี่ขจิตไม่เป็นไรจ้า พอดีอ่านเจอ เดี๋ยวพี่เสียเครดิตครูภาษาอังกฤษหมด รีบพิมพ์ก็งี้ล่ะ จะรีบไปไหนเนี่ยวันหยุดแท้ๆ อ้าวแล้วไปเจอพี่หมูได้ไงล่ะ
สุขแต่ไม่ค่อยสบาย พึ่งหายป่วยจากหวัด แต่ก็ยังปวดหลังอยู่เหมือนเดิม ดีขึ้นเป็นพักๆ เดี๋ยวนี้ไปออกกำลังกาย ตีแบดทุกวันพุธ ถ้าได้เล่นมากกว่านี้น่าจะดี แต่ไม่มีเพื่อนเล่น ออกกำลังกายตามฟิตเนสก็น่าเบื่อ สู้เล่นกีฬาไม่ได้