แวะมาชมฟาร์มไอดิน-กลิ่นไม้ แล้ว ชุ่มชื่นใจครับ

ขอบคุณมากครับ 

สวัสดีค่ะ

มาสมัครเป็นแฟนบล็อกของอาจารย์ค่ะ  ภาพสวยได้ใจมากค่ะ  วันนี้น้องได้ไปทำดี  ช่วยโรงเรียนเก่าทำงานค่ะ

จะมาติดตามเรียนรู้ด้วยอีกนะคะ

   ขอบคุณ "คุณต้นกล้า" มากนะคะ ที่เข้ามาให้กำลังใจในบันทึกนี้เป็นท่านแรก ได้แวะไปอ่านบันทึกเส้นทางสายนาดำ ตอนที่ 4.1 และ 4.2 ของคุณต้นกล้า ด้วยความสนใจและประทับใจมาก และได้ฝากคำถามไว้ในบันทึก 4.1 ด้วย ถ้าพอมีเวลากรุณาตอบด้วยนะคะ

                                                                                                   ขอบคุณมากค่ะ 

      เพิ่งจะกลับจากพังงาไม่ใช่เหรอคะ "น้องคิม" ไม่พักเลยเหรอ ทรหดจังเลย เมื่อคืนพี่ดูรายการ "ที่นี่หมอชิต" ทาางช่อง 7 (การดูทีวีของพี่จะเป็นการฟังมากกว่า เพราะจะทำงานเอกสารใน Notebook ไปด้วย พี่แยกประสาทการรับรู้ได้ โดยได้ทำเช่นนี้มาตั้งแต่ปี 2538 แล้ว คือในขณะที่ทำงานอื่นก็จะเปิด TV เพื่อติดตามข้อมูลข่าวสาร รวมทั้งเลือกและบันทึกรายการ TV ที่สัมพันธ์กับบทเรียนไปเป็นสื่อในการจัดการเรียนรู้ด้วยในเวลาเดียวกัน)   ในรายการดังกล่าว "คุณสัญญา คุณากร" พิธีกรรายการและทีมงาน ได้ไปเยี่ยมบ้านและสัมภาษณ์ "ดร.เสรี วงศ์มณฑา" ซึ่งท่านบอกว่า จะนอนวันละประมาณ 4 ชั่วโมง (มีเวลานอนพอๆ กับพี่ ท่านอายุมากกว่าพี่ประมาณ 2 ปี) แล้วพิธีกรถามว่า เวลาไปทำงานไม่เหนื่อยไม่เพลียหรือ ท่านก็บอกว่า "ไม่เหนื่อยเพราะชอบทำงาน" ถ้าไม่ได้ทำสิจะเพลีย ทำให้นึกถึงทีมจัดค่ายของน้องคิม เข้าใจว่า ความสุขและความปลื้มปิติที่ได้ทำให้คนอื่นมีความสุขมั้ง ที่ทำให้สมาชิกของทีม มีพลังเหลือเฟือราวกับจะเหน็ดเหนื่อยไม่เป็น ยังจำได้ว่า "ท่านวอญ่าฯ" บอกว่า "การทำงานคือการพักผ่อน" ท่านเป็นผู้ใหญ่ที่น่ารักมากนะคะ

      พี่เข้าใจว่าน้องกลับจากจัดค่ายวันที่ 6 แล้วเอาเวลาที่ไหนไปช่วยงานโรงเรียน ขยายความหน่อยได้ไหมคะว่า ที่ว่าช่วยงานโรงเรียนนั้นทำอะไรบ้าง เผื่อพี่จะได้แนวทางในการนำไปใช้เมื่อพี่เกษียณฯ (ปี 55)

      รู้สึกเป็นเกียรติและยินดีต้อนรับ "แฟนบล็อก" คนใหม่เป็นอย่างยิ่ง ขอบคุณที่น้องบอกว่า "ภาพสวยได้ใจ" สำหรับ Blog ของน้องได้ไปอยู่ใน Plannet "Well-being" ของพี่เรียบร้อยแล้วค่ะ (เป็น Plannet ที่ใช้รวบรวม Blog ที่เขียนบันทึกเกี่ยวกับการดำเนินชีวิตอย่างมีคุณภาพและมีคุณค่า)

      วันนี้พ่อใหญ่สอจะเข้าไปส่งมะม่วงในเมือง พี่บอกให้แกถ่ายภาพต้นกล้าที่เพาะไว้ไปให้ดูด้วย กำชับให้ถ่ายวันนี้ เพราะเสาร์-อาทิตย์ที่ผ่ามมาพี่ไม่ได้ออกไปฟาร์ม อยากเห็นว่าต้นกล้าโตขึ้นมากแค่ไหน โดยเฉพาะอย่างยิ่งต้น "ถั่วญี่ปุน" เพราะต้นอื่นๆ พี่ดูออก ที่ไม่แน่ใจคือต้นถั่วอย่างที่ถามน้องคิมไปแล้ว

                                                           ขอให้มีความสุขทุกๆ วันนะคะ 

สวัสดีค่ะอาจารย์

น้องแวะมาคุยด้วยค่ะ  ตอนนี้พักเที่ยง  ทานข้าวแล้ว  มาพักผ่อนบนบล็อกดีกว่า  ตามธรรมดาน้องเป็นคนไม่เรื่องมาก  ชอบทำงานที่เป็นประโยชน์ค่ะ  หากไม่มีอะไรก็ดูหนัง อ่านหนังสือ  อ่านได้ทุกประเภทสัปดาห์ละ ๒ เล่ม  ปัจจุบันเพิ่มรายการธรรมะและจิตวิทยาไปด้วยค่ะ

หลังจากลาออกแล้ว  เห็นว่าโรงเรียนประสบปัญหาทำงานกันหนักมาก  จึงเสนอตัวไปช่วยค่ะ  เป็นเรี่ยวแรงในด้านบริหารจัดการ  เพราะน้องถนัดชุมชนค่ะ 

ให้ทุกคนเอางานประจำมาคุยกัน  แบบสุนทรียสนทนาทุกวันค่ะ  และช่วยเรื่องเอกสารทางวิชาการ  ช่วยออกแบบการเรียนรู้ด้วย  แต่ความสนใจของน้องเน้นที่ชุมชน  อยากจะทำวิจัยสักเรื่องค่ะ

ก็รู้สึกว่าตัวเองไม่ไร้ค่าค่ะ  ขอขอบพระคุณที่สนใจเรื่องเล่าของน้อง  ทุกถ้อยคำในตัวหนังสือคือตัวตนของน้องค่ะ  คนที่มาพบหน้าเขาบอกอย่างนั้นค่ะ 

ขอเป็นกำลังใจให้พ่อใหญ่สอให้มีพลังในการปลูกรัก ปลูกรส เติมธรรมชาติ เพื่อความดี ความงาม และความสุขนะคะ  หากมีเวลาอาจได้มากราบคารวะค่ะ

          ขอบคุณมากนะคะ "น้องคิม" ที่แวะมาคุย ดีจังค่ะที่อ่านหนังสือทุกประเภทสัปดาห์ละ ๒ เล่ม พี่จะนำไปยกตัวอย่างในบันทึกต่อไปของ Blog "Learntoknow" ที่จะมีเนื้อหาเกี่ยวกับ "การรักการอ่าน"  รวมอยู่ด้วย  และจะยกตัวอย่างให้นักศึกษาหลักสูตรครุศาสตรบัณฑิต (5 ปี) ฟัง ว่าคนที่รักการอ่านนั้นคือคนที่อ่านเพราะอยากอ่าน และมีความสุขที่ได้อ่านโดยไม่ต้องให้สิ่งภายนอก (เช่น การสอบ) มาเป็นตัวกระตุ้น เพราะนักศึกษาทุกสาขาส่วนใหญ่จะไม่รักการอ่าน

          ภาคเรียนนี้พี่ได้รับมอบหมายให้สอนวิชา "จิตวิทยาสำหรับครู" 3 หมู่เรียนๆ ละ 4 คาบ เดี๋ยวนี้เขาใช้ระบบการลงทะเบียนเรียนแบบ  "Online" อธิการบดีบอกในวันประชุมคณาจารย์ฯ (1 มิ.ย.) ว่า มหาวิทยาลัยกำหนดให้นักศึกษายืนยันการลงทะเบียนให้เสร็จสิ้นในวันที่ 3 มี.ค. เพราะเริ่มการเรียนการสอนในวันที่ 6 มิ.ย. พี่เช็คทางเน็ทเมื่อเช้านี้พบว่าพี่มีตารางสอนวันพุธ พฤหัสฯ และศุกร์ นิเทศวันจันทร์ วันอังคารทำงานอื่น เช่น วิจัย เป็นต้น แต่เช็คการลงทะเบียนของนักศึกษาแล้วพบว่าห้องทีเรียนวันพุธกับพฤหัสฯ ซึ่งเรียนภาคเช้า มีนักศึกษาลงทะเบียนเต็มห้อง (ระบบล็อคไว้ 50 คน) แต่วันศุกร์ที่เรียนจนถึงเย็นมีนักศึกษาลงแค่ 17 คน (นักศึกษาจะไม่ชอบเรียนบ่ายวันศุกร์เพราะเขามักจะกลับบ้านกัน) พี่โทรฯ ถามรองผอ.ฝ่ายหลักสูตร ท่านบอกว่าการลงทะเบียนจะสิ้นสุดจริงๆ ในวันที 20 มิ.ย.โน่น ก็เลยไม่รู้ว่าห้องวันศุกร์จะเปิดไหมเพราะถ้านักศึกษาน้อยกว่า 25 คนพี่ก็จะขอยุบ แล้วเขาก็จะไปเพิ่มจำนวนักศึกษาที่ออกนิเทศให้เป็นการชดเชย 

           โรงเรียนในหมู่บ้านที่ตั้งฟาร์มเป็นโรงเรียนขนาดเล็กมีนักเรียนประมาณ 50 คนเท่านั้น เปิดสอนชั้นอนุบาลถึงป. 6 แต่มีครูรวมผอ.แค่ 4 คน ครูไม่ครบชั้น บ้านที่เขามีฐานะหน่อยเขาจะส่งลูกไปเรียนที่อื่น อดีตผอ.และครูคนหนึ่งก็เป็นลูกศิษย์ของพี่ พ่อใหญ่สอเป็นประธานกรรมการสถานศึกษา แกมอบเงินสนับสนุนโรงเรียนปีละ 5,00 บาท แจกรองเท้านักเรียนทุกคนและมอบขนมนมเนยให้เด็กในวันเด็กและวันปัจฉิมนิเทศนักเรียนที่สำเร็จการศึกษา มอบไก่บ้าน ปลา ให้โรงเรียนนำไปเลี้ยง และมอบกิ่งพันธุ์แก้วมังกรให้นำไปปลูก แต่กี่ปีกี่ปีพี่ก็ไม่เห็นมันโต พี่เองก็สนับสนุนตำรา เอกสารวิชาการ และสื่อการสอนที่พี่ผลิตขึ้น พ่อใหญ่สอเคยแจ้งความจำนงว่าจะไปช่วยสอนงานเกษตร แต่ผอ.ที่ย้ายมาใหม่ภาคเรียนที่แล้วไม่รู้จะยังไง เพราะเห็นว่ายังไม่เคยประชุมกรรมการสถานศึกษาเลย พ่อใหญ่สอจะมีปัญหาด้านการสื่อสารกับชาวบ้าน เพราะแกเป็นคนอยุธยา แม้จะเป็นอาจารย์วิทยาลัยครูอุบลฯ มาตั้งแต่ปี 2514 แต่แกก็ไม่ค่อยเข้าใจภาษาอีสานเพราะไม่ยอมเรียนรู้ เวลาประชุมชาวบ้าน หรือประชุมคณะกรรมการต่างๆ ซึ่งแกเป็นที่ปรึกษา เขาก็ใช้ภาษาอีสานกันเลยคุยกันไม่ค่อยจะรู้เรื่อง พี่จะบอกให้แกทราบถึงกำลังใจที่น้องมอบให้แก วันนี้ส่งมะม่วงแล้วแกกับพี่ก็ไปขอต้นไม้ที่สวนรุกขชาติเพื่อนำไปปลูกที่วัด (เดิมบ้านนี้ไม่มีวัด แกได้ซื้อที่ 7 ไร่รวมกับเจ้าของที่ให้อีก 7 ไร่ สร้างวัด แต่จนเดี๋ยวนี้เรื่องการถวายที่ให้วัดก็ยังไม่เกิดขึ้น เพราะมีปัญหาโฉนด ตอนที่แกซื้อพี่ไม่ได้ไปด้วยแต่พอมีปัญหาแกจะให้พี่ไปแก้ ชาวบ้านเล่าว่าเวลามีงานที่วัด น้องชายของเจ้าของที่จะมาเป็นพิธีกรและจะพูดทุกครั้งว่าพี่สาวถวายที่สร้างวัด 14 ไร่ไม่ได้พูดถึง 7 ไร่ที่พ่อใหญ่สอซื้อด้วยเงินสองแสนกว่าเลย) พี่ขัดใจที่แกไม่ได้ถ่ายรูปต้นกล้าที่เพาะไว้ไปให้พี่ดู ทั้งที่ย้ำแล้วย้ำอีก

            พี่เป็นคนหนึ่งที่ชอบงานวิจัยชุมชน พี่เคยได้รับทุนจากสำนักงานคณะวิจัยแห่งชาติให้ดำเนินการวิจัยปฏิบัติการแบบมีส่วนร่วม (PAR) เพื่อพัฒนารูปแบบการจัดการศึกษาสำหรับเด็กปฐมวัยตามแนวทางการปฏิรูปการศึกษาของกระทรวงศึกษาธิการ (ในท้องที่ชนบท) ซึ่งพี่ได้ดำเนินการในรูปแบบของ "โครงการบ้านโรงเรียนร่วมใจ" ภายหลัง   ดร.อมรวิชช์ นาคร ทรรพ จากสำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย (สกว.) และทีมชอบใจโครงการนี้ ได้ให้พี่เขียนโครงการวิจัยเพื่อขยายผล แต่ตอนนั้นพี่เรียน Ph.D ที่ออสเตรเลียอยู่ด้วยก็เลยไม่มีเวลาดำเนินการ ถ้าน้องทำวิจัยชุมชนคงได้แลกเปลี่ยนกันนะคะ 

             ขอบคุณครู  Noktalay มากนะคะที่แวะเยี่นม "ฟาร์มไอดิน-กลิ่นไม้ และให้กำลังใจ

สวัสดีค่ะ

ดีใจกับน้องครู ๕ ปีนะคะ  ที่ได้เรียนกับอาจารย์  ที่โรงเรียนของน้องมีลูกศืษย์จบครู ๕ ปีถึง ๓ คน  น้องพยายามให้กำลังใจพวกเขาว่า "ต้องเป็นครู ๒๔ ชั่วโมง ด้วยจิตวิญญาณ  และใช้วินัยเชิงบวกกับนักเรียน  ให้รักนักเรียนเหมือนเด็ก เป็นแบบอย่างด้านจิตสาธารณะที่สุด"  ผู้อำนวยการก็เริ่มชมค่ะ ว่าไม่ผิดเพี้ยนกันเลย

น้องเคยอยู่ขอนแก่น ๑๐ ปี  พูดภาษาอิสานกลับบ้านเลยค่ะ  เพราะน้องเป็นครูภาษาค่ะ  รับง่าย  ใคร ๆ งงกันใหญ่ อาหารอิสานทำได้ และติดใจรสชาติอาหาร วัฒนธรรมความเป็นคนเรียบง่าย และตรงไปตรงมาค่ะ พ่อใหญ่สอ  มีโลกส่วนตัวสูงนะคะ  พูดภาษาเขาไม่ได้และไม่ยอมฝึกเลยเสียเปรียบเลย  ไม่เป็นไรค่ะ ให้เขาแล้ว  แนะนำให้พ่อใหญ่สออ่าน "เดินทางสู่อิสรภาพ"  ของอาจารย์ประมวล เพ็งจันทร์ค่ะ

อ่าน "ลูกอิสาน" ประมาณ ๖ เที่ยว  เที่ยวสุดท้ายเพิ่งอ่านจบไปเมื่องานประกวดหนังสือดี  ไม่นานนี้ค่ะ  แต่ละครั้งสติปัญญาเพิ่มพูนขึ้น ทำให้ความหมายแตกฉานค่ะ

น้องเคยหัดเด็กอ่านหนังสือ  โดยฉีกให้เด็กอ่านคนละหน้า  แล้วแต่ละคนนำมาเล่าต่อ ๆ กันค่ะ  ได้ผลดีเหมือนกันค่ะ

น้องกำลังพยายามหาวิจัย PAR ดี ๆ มาอ่านสักเรื่อง  อาจารย์พอมีไหมคะ  งานนี้จะใช้ทุนส่วนตัว พยายามทำไปเรื่อย ๆ ค่ะ

น้องเคยรับทุนวิจัย สกว มาเหมือนกัน  ทำกับชุมชนที่โรงเรียน  ผลของงานวิจัยได้ทางอ้อม  คือทำให้ชุมชนมาร่วมกับโรงเรียนมากขึ้น  เดิมนั้นหันหลังให้โรงเรียนมาก่อนค่ะ

เรื่องโรงเรียน สพฐ.ในปัจจุบัน  ความสำคัญขึ้นอยู่กับ "จิตวิญญาณของครู" เท่านั้นค่ะ  หากครูเข้มแข็งและสู้  ทำได้ทั้งนั้นค่ะ

น้องกำลังจะไปโรงเรียน  จะแวะมาคุยต่อนะคะ  ขอเป็นกำลังใจให้อาจารย์ค่ะ

ว่าจะมาถามอาจารย์แม่ว่า ต้นข้างหลังภาพมะม่วงหิมพานต์ คือต้นอะไรครับ คล้ายเข็ม แต่ไม่ใช่ ไม่เคยเห็นครับ ชอบที่ฟาร์มไอดิน ต้นไม้หลากหลายมากๆ กล้าต้นตะคึก โตหรือยังครับ

        "ลูกขจิต" นี่ เคลื่อนที่เร็วจริงๆ น้า เมื่อเช้านี้อาจารย์แม่เพิ่งเอาลูกไปนินทากับ "ลูกแผ่นดิน" (อาจารย์แม่ได้ลูกชายอีกคนแล้ว ไม่รู้ใครเป็นพี่ใครเป็นน้อง อยากรู้เหมือนกันนะว่าอยู่ในโลกนี้มานานเท่าไหร่แล้ว เรียกให้เป็นพี่ลูกเอ๋เกิดอายุน้อยกว่าจะหน้าแตกเอา) ใน Blog Goaltoknow นินทาจบปุ๊บลูกขจิตก็โผล่ไป อาจารย์แม่คุยด้วยแล้วก็ปิดเครื่องไปทำงานอื่น เพิ่งมาเปิดไม่รู้ว่าลูกแว้บมาตั้งคำถามไว้ที่ Blog นี้แต่เช้า

        เรื่องกล้าไม้ที่เพาะไว้อาจารย์แม่โกรธพ่อใหญ่สอไปแล้วเมื่อวานนี้ วานซืนบอกให้แกไปดูแลรดน้ำและฉีดสารสกัดชีวภาพป้องกันแมลง แกก็แจ้งว่าจัดการให้แล้ว เมื่อวานตอนเช้าก็บอกให้แกถ่ายภาพไปให้ดูก่อนออกจากฟาร์มแกก็รับปาก แต่พอเจอหน้ากันทวงถามแกก็บอกไม่มีเวลาถ่าย เฮ้อ! เสาร์หน้าอาจารย์แม่ต้องไปดูเองแล้วล่ะ จะยกกะบะไปดูแลเองที่บ้านในเมืองดีกว่า ตะคึกกะบวบน่ะอาจารย์แม่ดูออก แต่ถั่วญี่ปุ่น ยังไม่ชัด ให้น้องคิมดูภาพแล้วเธอว่า "ใช่ต้นถั่ว" ตอนนี้คงโตมากแล้ว ใช่ไม่ใช่ก็ต้องชัดเจนแล้วล่ะค่ะตอนนี้ ต้นไม้ที่ฟาร์มหลากหลายเพราะอาจารย์แม่เห็นต้นอะไรที่ยังไม่มีและดูดี จะซื้อ-หาไปปลูกทันที ไปไหนก็สอดส่ายสายตาหาแต่ต้นไม้ แต่ที่ตายไปก็มากอย่างที่เคยเล่าให้ฟังไปแล้วนั่นแหละค่ะ

      ไปกทม.วันที่ 28 มี.ค. -3 เม.ย. ก็ไปสวนจตุจักรซื้อหน่อกล้วย และไม้อื่นๆ ไปปลูก รวมทั้ง "รักแรกพบสีชมพู" (ต้นละ 70 บาท เห็นไหมคะต้นเล็กๆ ระหว่างโป๊ยเซียนกับ "รักแรกพบสีส้ม") อยากได้ครบทุกสีแต่คิดว่าถือกลับไม่ไหวเลยซื้อไปสีเดียว ลูกขจิตนี่ช่างสังเกต และอยากรู้อยากเห็นเรื่องต้นไม้ถูกใจอาจารย์แม่จริงๆ ต้นที่ถามถึงก็คือ "รักแรกพบนั่นเองค่ะ" เป็นต้นไม้ท้องถิ่นของออสเตรเลีย มีสีเหลืองและแดงด้วย ที่อุบลฯ ขายแพงมาก ตอนที่อาจารย์แม่ซื้อสูงครึ่งหนึ่งของที่เห็นในภาพต้นละ 250 บาท ดอกที่เห็นอยู่นี้เป็นชุดใหม่ อาจารย์แม่อ่านในเว็บมีคนบ่นว่าปลูกตั้งนานไม่ยอมออกดอกแต่ต้นของอาจารย์แม่ไม่เห็นต้องรอนาน แต่ก็แปลกเหมือนกันนะคะอย่างมาลัยทองคำ คนที่ซื้อไปก็จะกลับไปบ่นกับคนขายว่าพอดอกชุดที่เห็นตอนซื้อร่วงหมดแล้วก็ไม่ยอมออกดอกอีกเลย คนขายก็บอกให้ถามเคล็ดลับที่อาจารย์แม่เพราะต้นที่อาจารย์แม่ซื้อไปปลูก ออกดอกตลอดปี ทุกปีตั้งแต่ปลูกมา 5-6 ปีไม่เคยมีเวลาไหนที่จะไม่มีดอกบนต้น สงสัยเป็นเพราะอาจารย์แม่ดูแลพูดคุยทักทายกับเขาเป็นประจำมังคะ ไม่ได้พูดเล่นนะ เคยดู TV มีงานวิจัยของฝรั่งเศส พบว่าต้นไม้ที่ปลูก ควบคุมตัวแปรทุกตัวให้เหมือนกันในกลุ่มควบคุมกับกลุ่มทดลอง ยกเว้นตัวแปรที่ต้องการศึกษา คือ การสนทนาพูดคุยด้วย ผลการศึกษาพบว่า ต้นไม้ในกลุ่มทดลองที่ผู้ทดลองพูดคุยด้วยเจริญเติบโตได้ดีกว่าต้นไม่ในกลุ่มควบคุมที่ไม่ได้รับการสนทนาพูดคุย แปลกดีนะคะ (สังเกตว่าภาพไม่ค่อยชัด เพราะถ่ายตอนกล้องเริ่มมีอาการไม่ดี จากนั้นไม่นานกล้องก็ใช้ถ่ายไม่ได้)

• อาจารย์แม่ครับ
• ผมเป็นรุ่นพี่ของน้องแผ่นดินครับ
• เจอกันบ่อย สมัยผมเดินทางแบบชายพเนจร
• 
• ตอนนี้ไม่ค่อยมีเวลาได้เดินทาง
• อ้อ ชื่อต้นเจ้า รักแรกพบ
• ที่สวนไม้หอมมหาวิทยาลัยมี ทีแรกนึกว่าดอกเข็ม แต่ไม่ใช่จริงๆด้วย
• แถวบ้านผมเปิดเพลงให้ไก่ไข่ฟังครับ เห็นหลับตาพริ้ม สงสัยชอบ ฮ่าๆ
• ขอบคุณอาจารย์แม่มากครับ
• รอดูตะคึกงอกดีกว่า เย้ๆๆ

ผมน่าจะเป็นรุ่นพี่น้องเอ๋ เพราะผมชื่อเล่นว่า แอ๊ด ฮ่าๆๆ เกี่ยวกันไหมเนี่ย...

       ชื่อเล่นว่า "แอ๊ด" จะเป็นพี่ของ "เอ๋" ได้ยังไงคะ "ลูกขจิต" อาจารย์แม่เปิดพจนานุกรมดูแล้ว "สระเอ" มาก่อน "สระแอ" เพราะฉะนั้น "น้องแอ็ด" ต้องเรียก "พี่เอ๋" ถึงจะถูก...ฮิฮิฮิ...นี่มาชวนอาจารย์แม่เล่นอะไรกันก็ไม่รู้ บุคคลที่ถูกพาดพิงเขาไม่ได้รู้เห็นด้วย ถ้าจะบอกว่า "เออ! แม่มีเรื่องจะเล่าให้ฟัง ก็จะถูกเธอแซวเอาอีกว่า "เรื่องลูกขจิต" ของแม่ใช่ไหมล่ะ

       ช่วยขยายความหน่อยนะคะ ภาพหมู่ (ภาษาสปป.ลาวเขาใช้คำว่า "แหกตาสามัคคี") นั้นเป็นกิจกรรมของโครงการอะไร ดำเนินการที่ไหน เมื่อไหร่ แล้วบุคคลากรในนั้นมาจากหน่วยงานไหนบ้าง ทำไมถึงได้ไปทำกิจกรรมด้วยกัน (เพิ่งเห็นว่าลูกแผ่นดินนั่งติดกับลูกขจิต สาวๆ ตอบหน่อย ลูกชายอาจารย์แม่พี่หรือน้องหล่อกว่ากัน) สงสัยเห็นชุดคำถามแล้วลูกขจิตคงคิดว่ารู้งี้ไม่ส่งรูปให้ดูดีกว่า อาจารย์แม่ก็เป็นคนยังงี้แหละ อยากรู้ในทุกๆ เรื่อง ยกเว้นเรื่องชาวบ้าน ในอดีตอาจารย์ผู้หญิงที่ทยอยเกษียณไปหมดแล้ว (อาจารย์ในสาขาจิตวิทยาฯ ที่อยู่สถาบันนี้มานานเหลืออาจารย์แม่เป็นคนสุดท้าย อีก 2 ท่านเพิ่งย้ายมาจากเขตการศึกษา 10 และโรงเรียนมัธยม) มักจะมานั่งทานอาหารเที่ยงกันอยู่ที่โต๊ะกลางของสาขา และคุยเรื่องคนนั้นคนนี้เป็นที่สนุกสนาน ทั้งยังเปิด TV เสียงดังดูละครและสนทนากันเรื่องละคร อาจารย์แม่ต้องใช้สมาธิมากในการทำงาน

        ตอนบ่ายวันนี้พ่อใหญ่สอบอกว่า ถ่ายรูปต้นกล้าให้แล้ว พรุ่งนี้จะเอาไปให้ดูเพราะจะเอามะม่วงไปส่ง (ค่อยยังชั่ว) ว่าจะยกกระบะเพาะไปดูแลเองเพิ่งนึกได้ว่ายกไปไม่ได้เพราะเป็นยางรถยนต์ ด้านล่างเปิด แล้วจะส่งรูปมาให้ดูนะคะ ใช้คำว่า "ดูตะคึกงอก" น่ะไม่ถูกนะคะ เพราะเคยให้ดูภาพที่งอกไปเล้ว ลูกขจิตยังบอก "เย้เย้ ดีใจตะคึกงอกแล้ว" เลย ต้องบอกว่า "ดูตะคึกโต" อย่าคิดว่าอาจารย์แม่แก่แล้วจะเลอะเลือนหลงลืมนะ ใช้สมองอยู่ตลอด ไม่เป็นโรคอัลไซเมอร์ง่ายๆ หรอก

        เอ! รักแรกพบน่ะไม่มีกลิ่นนะคะ แล้วไปอยู่ในสวนไม้หอมของมหาวิทยาลัยได้ยังไง หรือว่าเป็นพันธุ์พิเศษ

        อาจารย์แม่ว่า ที่ไก่มันหลับตาน่ะมันง่วงต่างหาก แถวบ้านอาจารย์แม่ยังไม่เห็นมีใครเปิดเพลงให้ไก่ฟังนะคะ แต่อาจารย์แม่เคยดูรายการเกษตรเขาบอกว่าไก่ที่ได้ฟังเพลงจะออกไข่มากขึ้นกว่าตอนที่ไม่ได้ฟังเพลง แล้วแถวบ้านลูกขจิตน่ะเขาสอบถามหรือเปล่าว่าพวกไก่ๆ น่ะเขาชอบฟังเพลงประเภทไหนกัน ลูกขจิตเองชอบร้อง/ฟังเพลงบ้างหรือเปล่า ถ้าชอบ ชอบเพลงแนวไหน เอ! นี่ถามมากไปหรือเปล่า ไม่รู้ล่ะ ถามไปแล้ว ตอบให้ครบถ้วนนะคะ ไม่งั้นสอบไม่ผ่านไม่รู้ด้วย

สวยมากๆ ชอบมากค่ะ

     ขอบคุณมากนะคะ Krukorkai ที่มาแวะชมดอกไม้ในฟาร์ม และให้กำลังใจผู้ปลูก-ดูแลดอกไม้ โอกาสหน้าแวะมาอีกนะคะ ยังมีพันธุ์ไม้อีกมากมายที่ยังไม่ได้พา Krukorkai ไปชม 

• โอโหอาจารย์แม่ถามยาวๆๆ
• จริงด้วยสระเอมาก่อนสระแอ แต่ภาษาอังกฤษ Add มาก่อน Ae' ฮ่าๆๆเถียงข้างๆคูๆไปได้น้ำขุ่นๆจะโดนฉมวกไหมเนี่ย
• ในภาพงาน U KM ที่มหาวิทยาลัยนเรศวรเป็นเจ้าภาพครับ
• คนแรกทางซ้ายมือ แถวยืนท่านอาจารย์วิบูลย์ จาก ม.นเรศวร ตอนนี้ท่านย้ายไปมหาวิทยาลัยบูรพาแล้วครับ
• คนที่สอง ยืนนะครับ คุณหมอคนชอบวิ่ง
• ต่อไปคือ อาจารย์น้อง  ตามด้วยดร.วรภัทร์ ภู่เจริญ หรือคนไร้กรอบ
• ผู้ชายใส่แว่นคือพ่อครูบาสุทธินันท์จากบุรีรัมย์ คนที่เอียงคอคือ อ.Ranee ต่อมาพี่หนิงจากม.มหาสารคาม ต่อมาคืออ.ลูกหว้า ที่จับไหล่ผมคือน้องแก่นจัง
• ผู้ชายใส่แว่นด้านหลังคืออาจารย์ handy ขวามือสุดคือท่านอาจารย์อรรณพ
• ที่นังแถบซ้ายมือคือ อ.paew ผู้ชายคนต่อมาคือ พี่ทวีสิน ต่อมาคือพี่สมพร ผมและน้องแผ่นดินครับ จริงด้วยต้องบอกว่า รอดูตะคึกโตเย้ๆๆ
• ต้องขอบคุณอาจารย์แม่และพ่อใหญ่สอที่ให้ความรู้เพิ่มขึ้น ที่สวนไม้หอม บางชนิดไม่มีกลิ่นแต่ขอให้สวย เขาเอามารวมกันได้หมด รอดูจำปีสิรินธร ของสวนมหาวิทยาลัยออกดอกครับ
• 
• ถามชาวบ้านแล้วปรากฏว่าไก่ชอบเพลงบรรเลงเช่นเพลงของคิทาโร ฮ่าๆๆ
• ผมชอบฟังทุกเพลงเลยครับ โดยเฉพาะเพลงพื้นบ้านเช่นเพลงเหย่ย เพลงสากลก็ฟังครับ  ขอบคุณครับ เฮ้อ...

สวัสดีค่ะ  พี่สาวคนเก่งน้องร่วมโลกตัวป่วนแวะเวียนมากวนโอ๊ยอีกแล้วล่ะเนอะเหอๆๆๆ

โรงเรียนน้องหรือคะเล็กม๊ากเด็ก 57 คน ผอ.1 ข้าราชการครู6 พนักงานราชการ 1   พนักงานบริการ 1  รปภ.1 เปิดอนุบาล 1 และ2

ประถมฯก็ป.1ถึง 6

งานสอนก็ดูว่าจะสบายเด็กน้อยแต่ที่ไหนได้ค่ะเด็กน้อยๆนี่แหละที่ทำให้ครูทุกคนไม่เว้นแม้แต่ผู้บริหารเหนื่อยได้ทุกวัน

เพราะเด็กที่ตกค้างอยู่โดยเฉพาะไทยพุทธเป็นเด็กที่ไม่สามารถเข้าไปเรียนโรงเรียนขนาดใหญ่ในตัวจังหวัดที่อยู่ห่างแค่ 13 กม.ได้

เพราะปัญหาจากสภาพครอบครัวเด็กหลายคนอยู่กับปู่ย่าตายาย  พ่อไปทางแม่ไปทาง

เรื่องเรียนไม่รับแถมยังชอบสร้างปัญหาอีก  มาที่นี่ใหม่ๆรับไม่ได้เลยค่ะกับพฤติกรรมก้าวร้าวพูดจาหยาบคายของเด็กที่นี่   คิดไว้เลยว่าจะต้องย้ายต่อล่ะ

แต่ตอนนี้ก็เริ่มชินและพยายามรับให้ได้  ก็คอยสังเกตพฤติกรรมของเด็กตลอดที่เขาอยู่กับเรา    บางคนนี่ต้องพูดดีๆบางคนพูดดีทำดีก็แล้วเขาก็ยังไม่ปรับเปลี่ยนพฤติกรรมก็ต้องเล่นบทโหดกันบ้าง

อยู่โรงเรียนเล็กๆงานอื่นๆเยอะกว่างานสอนเสียอีกค่ะ   ยิ่งน้องเป็นครูวิชาการด้วยยิ่งแร๊งส์  งานวิ่งเข้ามาชนจนมึน555  เสาร์อาทิตย์ก็ไม่ได้หยุด   สัปดาห์ที่แล้วชุมยาว   วันอาทิตย์ที่ 5ที่ผ่านมาก็ไปประชุมเรื่องเกณฑ์การประเมิน  การให้คะแนนสำหรับการคัดเลือพนักงาน  ครูอัตราจ้าง   ครูสอนศาสนาอิสลาม  เพื่อบรรจุแต่งตั้งเป็นข้าราชการครู ตำแหน่งครูผู้ช่วย

เสาร์ที่ 11  นี่ก็ชุมอีกแล้วค่ะ    พออังคารที่ 14 ก็ต้องเดินทางไปประชุมเชิงปฏิบัติการที่หาดใหญ่ต่อแล้วอีกล่ะค่ะ555 

ผลการประเมินรอบ 1-2 ผ่านฉลุยค่ะแต่น้องยังไม่ได้ย้ายมาที่นี่ทีนะคะ555

ส่วนที่เดิมที่เคยสิงเป็นโรงเรียนขนาดกลางครูบวกพนักงานใกล้สามสิบ  แต่ประเมินรอบ1 - 2 ตกทั้งสอบรอบ  รอบแรกครูหัวหน้าวก.ขนเอกสารมาถ่ายเอกสารแจกให้ครูทำคนละสองสามลังกร๊ากทำกับจนเกือบอาเจียน

จนพี่เขาครบ60 ปีก็ออกไปน้องใหม่ย้ายมาก็ยกตำแหน่งหัววก.ให้อีก คราวนี้ทำแบบสบายเอาเอกสารเท่าที่มีที่ทำจริงๆก็ยังไม่ผ่านอีก

ส่วนน้องงานอื่นๆตอนโน้นก็ทำแต่งานห้องสมุดกับสอนทัศนศิลป์บ้างการงานบ้าง วิทย์บ้าง คณิตก็เจอเวลาไม่มีครูเอกไหนก็ต้องไปสอนแก้ขัดไปได้เรื่อยๆ  อยู่ไปอยู่มาก็เบื่อโรงเรียนที่ครูเยอะเด็กแยะ

เลยย้ายมาลงที่เล็กๆเลยได้เจอเลยสิ่งแปลกๆที่แตกต่างไปจากโรงเรียนเล็กที่เคยสอนที่แม่ฮ่องสอนและที่อำเภอบันนังสตา

โรงเรียนเล็กในอำเภอเมืองภาระงานมีให้ทำเหมือนโรงเรียนใหญ่และขนาดกลาง 

งานมากคนน้อย

ถึงจะอ่อนล้าและเครียดกับภาระงานที่สุมเข้ามาๆเรื่อยๆ

ก็ต้องพยายามทำให้เสร็จจะดีไม่ดีผิดถูกอย่างไรก็ช่างหัวมัน

น้องกายที่รัก

     มาคุยให้ได้หัวเราะอารมณ์ดีแต่เช้าเลย เธอนี่มีอาชีพประชุมราวกับเป็นผอ.เลยนะ ยังงี้ไม่ควรให้สอนแล้ว ให้รับ Jobs ประชุมและทำงานที่เกี่ยวเนื่องกับการประชุมก็คุ้มกับเงินเดือนแล้ว

    ขอบคุณมากที่สละเวลาที่มีงานรัดตัวมาคุยและให้ข้อมูลพี่เกี่ยวกับบริบทของโรงเรียน นับว่าโรงเรียนของน้องโชคดีนะคะ มีนักเรียนแค่ 57 คน แต่มีบุคลากรถึง 10 คน เป็น 2 เท่าของโรงเรียนที่ตั้งฟาร์มของพี่ แถมยังมีครูที่เก่ง IT และอารมณ์ดีอย่าง "คุณครูเกษเกล้า" อีก

    แต่เสียใจนะคะ ที่แม้นักเรียนคนนี้จะเก่ง ทำข้อสอบไป 2 ข้อได้คะแนนเต็ม แต่สอบไม่ผ่าน เพราะตอบข้อสอบไม่ครบทุกข้อ ว่างเมื่อไหร่ก็เข้ามาทำข้อสอบที่มีคะแนนมากกว่า 2 ข้อที่ตอบไปแล้ว เพิ่มเติมด้วยนะคะ ข้อที่ยังไม่ได้ทำ คือ

    1) ตามมาตรฐานการประเมินคุณภาพภายนอก มาตรฐานด้านคุณภาพผู้เรียนมาตรฐานที่ 3.1 (ตามบันทึกของน้องกาย)โรงเรียนของน้องใช้อะไรเป็นเครื่องมือวัด

    2) สองหน่อเรียนชั้นไหน ได้ช่วยงนอะไรแม่บ้าง และแม่ได้มีเวลาพูดคุยกับลูกๆ ตอนไหน

  ดูตัวอย่างการตอบข้อสอบของ "ขจิต ฝอยทอง" สิ รายนั้นสอบผ่าน เพราะตอบครบทุกข้อ สงสัยจะเข็ดในการตอบคำถามไปอีกนาน

  ขอให้มีความสุขใน Jobs ประชุมวันที่ 11 และ 14 นะคะ       

ชวนอาจารย์ ไปชมบันทึกนี้ครับ 

   ตอนเย็นจะตามไปชมนะคะ ขอบคุณค่ะ "คุณต้นกล้า" เมื่อกี๊เพิ่งไปดูกลุ่มทำปุ๋ยเกษตรอินทรีย์ที่ร้อยเอ็ดมาค่ะ (เจ้าของฟาร์มไอดิน-กลิ่นไม้ ได้ใช้เงินส่วนตัวสองแสนบาทสนับสนุนการทำปุ๋ยเกษตรอินทรีย์ของหมู่บ้านที่ตั้งฟาร์มค่ะ)

• ผศ. วิไล แพงศรี สวัสดีค่ะ
• อ่านบันทึกการโต้ตอบของอาจารย์และสมาชิก
• รู้สึกอิ่มใจ ได้ความรู้ ดูสวนสวย แถมได้เห็นมิตรภาพที่น่าทึ่งค่ะ
• ลำดวนเองได้คำแนะนำจากอาจารย์ไปนิเทศคุณครูต่อ
• ด้วยความขอบคุณเป็นอย่างยิ่งค่ะ

  คุณต้นกล้าคะ

• ได้ไปดูการลงแขกดำนาตามคำเชิญชวนแล้วนะคะ 
• ดูแล้วก็ทึ่งในฝีมือการถ่ายภาพและการบริหารจัดการงานเกษตรของลุงมี ชักสนใจลุงมีแล้วสิคะ นี่ถ้าเป็นอาจารย์สอนด้านเกษตรกรรม หรือสังคมวิทยา หรือการพัฒนาชุมชนที่ม.ราชภัฏนครสวรรค์ หรือที่ใกล้เคียง จะพานักศึกษาไปดูงานเส้นทางสายนาดำของคุณต้นกล้าและลุงมีแน่ๆ ค่ะ ซึ่งจะเป็นการเรียนรู้นอกห้องเรียนที่ก่อให้เกิดการเรียนรู้แบบบูรณาการอันทรงคุณค่าแน่ๆ
• ทึ่งในความสามารถของคุณต้นกล้า ที่ไม่เพียงแต่นำเสนอข้อมูลความรู้เท่านั้น แต่ได้ให้แนวคิดเชิงวิเคราะห์ทั้งเชิงเศรษฐศาตร์และทางสังคมวิทยาอันลุ่มลึก ของ "คุณค่าของการลงแขกดำนาแบบร่วมสมัย" ของลุงมีและคณะ
• ดิฉันสนใจงานของคุณต้นกล้าค่ะ ถ้าไม่เป็นการละลาบละล้วงอยากจะขอข้อมูลว่า งานที่คุณต้นกล้าทำอยู่นี้ เป็นการทำงานส่วนตัว หรือทำในฐานะที่เป็นบุคลากรของหน่วยงาน/องค์กร และคุณต้นกล้ามีหลักปฏิบัติในการเลือกกลุ่มเป้าหมาย และกระบานการในการติดต่อกลุ่มเป้าหมาอย่างไร หน่วยงานที่เกี่ยวข้องในท้องถิ่นได้เข้ามาเกี่ยวข้องหรือไม่

                                                                                                   ขอบคุณมากค่ะ

มาขอลงทะเบียนสอบซ่อมค่ะอิอิ 

ที่ไปอบฯมาจะเป็นมาตรฐานการศึกษาขั้นพื้นฐานเพื่อการประเมินคุณภาพภายในน่ะค่ะ

ข้อ ๑.มาตรฐานที่ ๓  ผู้เรียนมีทักษะในการแสวงหาความรู้ด้วยตนเอง  รักเรียนรู้ และพัฒนาตนเองอย่างต่อเนื่อง

ตัวบ่งชี้ที่ ๓.๑  มีนิสัยรักการอ่านและแสวงหาความรู้ด้วยตนเองจากห้องสมุด  แหล่งเรียนรู้และสื่อต่างๆรอบตัว

วิธีดำเนินการ

                โรงเรียนได้จัดแหล่งเรียนรู้ที่หลากหลายทั้งภายในภายนอกสถานศึกษา เพื่อให้ผู้เรียนแสวงหาความรู้ด้วยตนเอง รักการเรียนรู้ 

               แหล่งเรียนรู้ภายในก็ใช้ห้องสมุดโรงเรียน   มีครูบรรณารักษ์และครูภาษาไทยช่วยกันดำเนินงานตามโครงการห้องสมุดและงานอื่นๆเพื่อให้บรรลุตามมาตรฐานและตัวบ่งชี้    ส่วนภายนอกฝ่ายงานวิชาการโรงเรียนจัดกิจกรรมทัศนศึกษาพาไปแหล่งเรียนรู้นอกสถานศึกษา   ฝึกให้นักเรียนรู้จักการแสวงหาความรู้ด้วยตนเอง น่ะค่ะข้อนี้ง่ายหน่อยเพราะครูในโรงเรียนก็เป็นครูที่ต้องสอนภาษาไทยห้องใครก็สอนไปเหมากันหมดทุกวิชานั่นแหละค่ะ  และครึ่งหนึ่งก็อยู่ในทีมวก.  น้องเองก็สอนเรียนจบบรรณารักษ์มาด้วย555 ทำงานวิชาการด้วย

ข้อ ๒.  เจ้าตัวโตเป็นเด็กม.ปลายสายวิทย์-คณิต ค่ะ    เจ้าตัวเล็ก เรียนปวช.1 เทคนิคสถาปัตย์

  งานที่แม่กำหนดให้รับผิดชอบ ก็ล้างจานตอนเย็นผลัดกันคนละวัน   กวาดบ้านตอนเช้าด้านหน้าบ้านให้น้องกวาด  ด้านหลังบ้านให้พี่กวาด      ตอนเช้าน้อง ให้อาหารปลา   ล้างกรงให้อาหารและน้ำน้องกระต่าย 2 ตัว     พี่รดน้ำต้นไม้ที่มีอยู่ไม่ถึงยี่สิบต้นและออกไปซิ้อแกงถุงในเวลาที่ขี้เกียจทำอาหาร555   วันหยุดก็ต้องซักเสื้อผ้าของตัวเอง รีดผ้าเอง

ตัวพี่นี่กิจกรรมเยอะหน่อยใช้ชีวิตอยู่นอกบ้านมากกว่าอยู่บ้าน  มีงานอะไรก็มักจะได้รับเป็นส่วนหัว  ตอนนี้ก็ไปเป็นประธานสีแดงอีกแล้วค่ะ   สาวๆก็มาติดพันเยอะ  เพื่อนก็มากเลยล่องลอยอยู่นอกบ้านเสียมากกว่าในบ้านค่ะ  ก็ปล่อยเขาไปเพราะเห็นว่าเขาก็โตแล้ว

  ส่วนตัวเล็กนี้เพื่อนสาวมากกว่าตัวโตเพราะเจ้าตัวแสบนี่นิสัยเป็นตุ๊ดเป็นแต๋วเผลอไม่ได้ชอบพากันเที่ยว   แต่เขาก็รีบกลับมาตามระยะเวลาที่กำหนดให้  เจ้าตัวเล็กนี่กลับมาก็หลับค่ะ 

เวลาพูดคุยกับลูกไม่ค่อยมีค่ะมีแต่บ่นกับด่า55555

สวัสดีค่ะ  ท่าน ศน.ลำดวน

 • "อ่านบันทึกการโต้ตอบของอาจารย์และสมาชิกรู้สึกอิ่มใจ ได้ความรู้ ดูสวนสวย แถมได้เห็นมิตรภาพที่น่าทึ่งค่ะ"...... ดิฉันเองก็แปลกใจนะคะ ที่ตัวเองรู้สึกคุ้นเคยกับสมาชิกหลายๆ ท่านราวกับเป็นคนใกล้ชิดกัน เช่น รู้สึกเหมือน อ.ขจิต เป็นลูกชายที่ทำงานหนักแต่ก็แวะเวียนไปหาสม่ำเสมอทำให้แม่ไม่เหงา ท่านศน.ลำดวนเป็นทีมงานพัฒนาครูประจำการที่มีความศรัทธาในกันและกัน ครูอิน ครูวิญญาณ (กาย, เกษเกล้า) ครูคิม เป็นน้องสาว ครูอัมพรเป็นครูใจดีของหลานๆ คุณแว้บ และคุณแผ่นดิน เป็นลูกชายที่เอาแต่ทำงานไม่ค่อยมาให้แม่เห็นหน้า ครูนกทะเลและครูฐานิศร์เป็นครูที่มีความมุ่งมั่นในการพัฒนางานวิชาชีพครู และครูอ้อยเป็นครูที่นำความรู้ความสามารถของตนมาแบ่งปันให้กับเพื่อนครู ซึ่งทั้ง 3 ท่านเป็นครูที่รู้สึกชื่นชม ฯลฯ ก็ต้องขอบคุณ "Gotoknow.org" ที่เป็นสะพานนำไปสู่มิตรภาพทั้งหลายที่เกิดขึ้น

 • ชื่นชมที่ท่านศน.เป็นคนที่ให้เกียรติ ใส่ใจในความเห็นของสมาชิก และเป็นคนประเภท "แก้วที่มีน้ำไม่เต็ม" พร้อมที่จะเปิดรับแนวคิดต่างๆ โดยไม่คิดว่า ตนเองมีความรู้และประสบการณ์มากพอแล้ว

 น้องกายจ๊ะ (ขอเรียกร้องรูปจริงที่ถ่ายไว้ไม่เกิน 6 เดือน)

• ทำให้พี่หัวเราะได้ทุกเวลาเลยนะเธอน่ะ ขอชมแม้จะเป็นครูที่เก่ง แต่ก็ทำตัวเป็นนักเรียนที่ดี รู้ว่าสอบไม่ผ่านก็ขวนขวายติดตามหาทางแก้ไข ครั้งนี้ผ่านฉลุยเลยแหละ รวมทั้งได้ใจครูไปด้วย
• ลูกๆ เขาก็สอบผ่านการทำหน้าที่ของ "ลูก" กันทั้งสองคนนะ
• ส่วนคนที่ยังไม่ผ่าน (อีกแล้ว) ก็คือ "แม่" คะแนนการรู้จักมอบหมายงานให้ลูกทำได้เต็ม แต่ "เวลาพูดคุยกับลูกไม่ค่อยมี มีแต่บ่นกับด่า" นี่ลองประเมินคุณภาพภายในดูซิ จะให้ตัวเองเท่าไหร่
• คะแนนการเป็นครูวิชาการได้เกิน 100 วันนี้ประชุมไม่ใช่เหรอ ได้นอนแล้วยังล่ะ
• พรุ่งนี้เป็นวันแรกที่ลูกสาวจะเดินทางไปเรียน ต้องนั่งมอเตอร์ไซค์ออกจากซอย ไปขึ้นรถ BTS ที่สถานีอ่อนนุช (ปากซอย) ไปลงที่สถานีจตุจักร นั่งรถตู้จากจตุจักรไปลงปากซอยเข้ามหาวิทยาลัย และนั่งสองแถวเข้าไปมหาวิทยาลัย เรียน 08.00-19.00 น. ทั้งเสาร์อาทิตย์ เป็นห่วงมากขากลับ บอกให้หาที่พักแถวมหาวิทยาลัย (พักคืนวันเสาร์) เพื่อจะได้ลดการเดินทางจาก 4 เที่ยวเป็น 2 เที่ว
• วันที่ 19-21 มิ.ย. พี่ก็มีอบรมที่กทม. อบรมเพื่อกลับไปเป็นวิทยากรอบรมครูเหมือนปีที่แล้ว
• เข้านอนแล้วนะคะ ตีสามครึ่งแล้ว สงสัยว่าน้องกายจะกำลังหลับ ฝันถึงลูกบ้างนะ อย่าฝันนถึงแต่ห้องอบรมอย่างเดียว  

สวัสดีค่ะ

ตอนนี้ได้นำความรู้จากที่มหาวิทยาลัยมอบให้ไปใช้จริง ในสนามจริง ปัญหาจริง  กับโรงเรียนที่เคยสอนค่ะ  น้องเรียนบริหารการศึกษามาค่ะ  ถูกนำมาใช้น้อยมากตอนอยู่ในราชการ

กำลังมองหาลู่ทางในการให้ "ชุมชนเข้ามามีส่วนร่วมในการพัฒนาโรงเรียน"  ส่วนครูเริ่มมองเห็นการมีส่วนร่วมบ้างแล้วค่ะ  ใช้วิธีการ Focus Group  ในการวางแผน และนำงานปัจจุบันมาถอดบทเรียน 

ทุกเช้าและก่อนกลับบ้านจะล้อมวงกันทุกวันค่ะ  สิ่งที่สัมผัสได้  พอจะทำให้เปลี่ยนอะไรบางอย่างได้บ้างแล้วค่ะ  คือมีส่วนร่วมมากขึ้น

ปัญหาอีกอย่างที่มองเห็นคือ เด็กและเยาวชนค่ะ  น้องอยากเปลี่ยนวิธีคิดแต่ต้องการดึงวิถีชีวิตเดิม ๆ กลับมา  ไม่ทราบว่าน้องจะมีกำลังแรงพอไหวไหมคะ

ผอ.ให้การบ้านอีกว่า "ครูคิมต้องช่วยประชุม  เอาชาวบ้านมาล้อมวง วางแผนการตกแต่งโรงเรียนอีกครั้งได้ไหม"  ว่าจะทำศุกร์หน้าค่ะ

ชาวบ้านเขาเคยล้อมวงมาแล้ว เรื่องการทำหลักสูตรค่ะ

 น้องคิมคะ

• พี่สรุปว่าโจทย์งานวิจัย "PAR" ของน้อง คือ "การหารูปแบบและวิธีการ ที่จะให้ชุมชนเข้าไปมีส่วนร่วมในการพัฒนาโรงเรียน" และ "การหารูปแบบและวิธีการในการเปลี่ยนวิธีคิดภายใต้การดึงวิถีชีวิตเดิมๆ ของเด็กและเยาวชนให้กลับมา" ซึ่งก็ควรจะบูรณาการไปในงานวิจัยเดียวกัน เป็นงานวิจัยที่น่าสนใจนะคะ เพราะจะเป็นประโยชน์ทั้งต่อการจัดการศึกษาและการพัฒนาชุมชนไปในเวลาเดียวกัน พี่ว่าน่าจะขอทุนวิจัยของสกว. โดยน้องเป็นคนเขียนโครงการแต่ในนามของโรงเรียน อาจจะหาโรงเรียนเครือข่าย หรือจะนำร่องเฉพาะโรงเรียนเดิมของน้องไปก่อน น้องเคยได้ทุนของสกว. ก็น่าจะชัดเจนในช่องทางการขอทุนอยู่แล้ว พี่เองไม่เคยขอทุนวิจัยจากหน่วยงานตนเอง ขอเฉพาะจากหน่วยงานภายนอกและก็ได้รับการสนับสนุนทุกครั้งที่ขอเพราะ "เจ้าของทุนเขาเห็นคุณค่าของงานวิจัย และพิจารณาว่าเป็นงานวิจัยที่มีระเบียบวิธีดำเนินการที่ถูกหลักวิชา" (อยากทราบข้อมูลคร่าวๆ ของโรงเรียน ลักษณะของชุมชนที่ตั้งโรงเรียน และเด็ก-เยาวชนที่เป็นกลุ่มเป้าหมายของน้องค่ะ เผื่อจะได้ไว้เป็นข้อมูลประกอบการแลกเปลี่ยนเรียนรู้ต่อๆ ไปค่ะ)

 •งานวิจัยของพี่ที่ได้รับทุนจากวช.น่าจะพอเป็นเอกสารประกอบการศึกษา-อ้างอิงในงานวิจัยของน้องได้ เพราะความสำเร็จที่เห็นเป็นรูปธรรมที่ชัดเจนมากของกิจกรรมในโครงการวิจัยดังกล่าว ก็คือ "การที่ชุมชนเข้าไปมีส่วนร่วมพัฒนาโรงเรียนมากขึ้นในทุกรูปแบบ จากเดิมที่มีเฉพาะการบริจาคปัจจัย ซึ่งก็มีเพียงส่วนน้อยและเป็นแบบเสียไม่ได้มากกว่า ไปเป็น การร่วมคิด ร่วมทำ ร่วมสนับสนุนปัจจัย เพราะมีความศรัทธาในตัวครูที่อุทิศเวลาในการพัฒนาบุตรหลานของเขา (เด็กอนุบาลชั้นปีที่ 2) ให้เป็นเด็กที่มีสุขภาพกายสุขภาพจิตดี เป็นคนดี และเป็นคนเก่งอย่างเห็นได้ชัด" พี่ว่าหลักการนี้น่าจะเป็นสากลที่สามารถนำไปใช้ได้กับ "การแสวงหาการมีส่วนร่วมของชุมชนในการจัดการศึกษาขั้นพื้นฐาน" ในทุกสภาพโรงเรียนและชุมชนนะคะ พี่ขอคำแนะนำว่าพี่จะส่งส่วนหนึ่งของรายงานการวิจัยที่เกี่ยวข้องกับประเด็นที่กล่าวมาให้น้องได้ทางไหน ประเภทเอกสาร "Word" มีไฟล์ข้อมูลค่ะ ส่วนภาพไม่มีไฟล์ภาพ ถ้าต้องการเป็นไฟล์ภาพต้อง Scan ค่ะ

 •ตอนนี้พี่อยู่ที่บ้านเรือนขวัญในเมือง ทั้งในบ้านและนอกบ้านต้องการการสะสางเป็นอย่างมาก พี่ว่าจะออกไปสะสางสักหน่อย เดี๋ยวจะหาทางเข้าบ้านและทางเดินในบ้านไม่เจอ (พี่และพ่อใหญ่สอทำงานบ้านเองทุกอย่างค่ะ ไม่ใช่ประหยัดแต่พี่เองต้องการให้บ้านเป็นที่ส่วนตัว ส่วนพ่อใหญ่สอก็คิดว่าคงไม่มีใครทำอะไรถูกใจแกได้แม้แต่อย่างเดียว พี่เองก็ยังทำไม่ได้แม้แต่อย่างเดียวเหมือนกันค่ะ)

มาแล้วจ้ารูปไม่เกินหกเดือน  สดใหม่ซิงๆค่ะถ่ายในวันที่ 3  มิ.ย  ที่ผ่านมาหมาดๆ  ถ้าอยู่นอกบ้านก็จะไม่แต่งหน้าเขียนคิ้วทาปาก

พอเข้ากล้องสภาพก็จะออกมาดูไม่จืดเยี่ยงนี้แหละค่ะ

แต่ถ้าอยู่ในบ้านบางวันก็แต่งหน้าทำปากซะเป็นงิ้วเลยค่ะอิอิ 

จิ้งจกตุ๊กแกรีบคลานหนีกันแทบไม่ทัน  

แม่เจ้าประคุณ "น้องกาย"

• ที่ "ขอเรียกร้องรูปจริงที่ถ่ายไว้ไม่เกิน 6 เดือน" น่ะหมายถึงรูปประจำตัว (จริง) ต่างหากไม่อยากดูรูปแบบ  
• เธอนี่มันมีอะไรแปลกกว่าใครๆ เขานะ ชาวบ้านเขามีแต่จะแต่งหน้าทาปากตอนออกจากบ้านไปพบหน้าประชาชี แต่เธอสิกลับแต่งเอาไว้อวดจิ้งจกตุ๊กแกเสียนี่
• เที่ยวนี้และวันที่ 14 อบรมอะไรคะ มีอะไรดีๆ เกี่ยวกับงานครูก็ส่งข้อมูลไปให้ศึกษาบ้างนะคะ คนที่เป็น "ครูของผู้ที่จะออกไปเป็นครู" จะได้ติดตามศึกษา เพื่อให้การผลิตคนสอดคล้องกับความต้องการของตลาด 
• ขอให้มีความสุขในการทำหน้าที่ครูวิชาการนะคะ แล้วก็แบ่งเวลาให้กับการทำหน้าที่ของ "แม่" บ้าง อย่าทำงานจนลืมลูกเหมือนพี่ในอดีต เดชะบุญที่เขาและเธอมีชีวิตรอดและเป็นเด็กดีทำให้แม่มีพลังใจสู้ชีวิตมาจนเดี๋ยวนี้

 ลูกขจิต คะ

• ขอโทษด้วยนะคะที่อาจารย์แม่ยังไม่ได้ตรวจกระดาษคำตอบที่ลูกขจิตส่งให้ตรวจในวันที่ 9 มิ.ย. เพราะมัวรอภาพแสดงการเจริญเติบโตของ "ต้นกล้าจามจุรีสีทอง" จากพ่อใหญ่สอ (ขอใช้ชื่อนี้แล้วกันนะคะ เพราะว่าฟังไพเราะหูกว่า "ตะคึก" เป็นไหนๆ ที่ได้ยินทีไรก็จินตนการถึงช้าง ม้า วัว ควาย คึกคะนอง ไล่แทง ไล่ขวิดศัตรูทุกครั้งไป)
• ภาพต้นกล้าที่พ่อใหญ่สอถ่ายไปให้ดู ไม่เป็นไปตามเจตนารมณ์ เพราะแทนที่แกจะถ่ายในแนวตั้งให้เห็นการเจริญเติบโต แกกลับถ่ายจากมุมสูงให้เห็นหน้าใบ และใบบวบก็บังจามจุรีฯ หมด วันนี้อาจารย์แม่จะออกไปฟาร์มจะย้ายกล้าบวบไปปลูก เหลือไว้แต่จามจุรี ถั่วญี่ปุ่นก็ยังไม่เห็นว่าอยู่ตรงไหน ต้องติดตามเพื่อรายงานน้องคิมเช่นกันค่ะ
• ขอบคุณลูกขจิตมากๆ นะคะที่อธิบายภาพให้ฟังละเอียดยิบเลย นอกจากลูกขจิตและลูกแผ่นดินแล้ว อาจารย์แม่รู้จักพ่อครูบาสุทธินันท์ท่านเดียว ดูจาก TV และบันทึกเป็นวีดิทัศน์ประมาณ 2 ครั้งนานแล้วค่ะ
• อาจารย์แม่เพิ่งรู้ว่า "จำปีสิรินธร" มีชื่อเป็นภาษาอังกฤษว่า "Magnolia" เหมือนไม้ดอกที่ "คนบ้านไกล" เคยนำมาเผยแพร่
• "เพลงเหย่ย" เป็นยังไงน้า อาจารย์แม่ต้องสืบค้นมาศึกษาแล้ว เคยได้ดูการแสดงทาง TV แต่จำไม่ได้ รู้จักแต่ "เพลงฉ่อย" ที่ตาโย่งและคณะแสดงกันทางช่อง 9 รายการคุณพระช่วย อาจารย์แม่ชอบมาก 
• สมัยโน้นที่ลูกขจิตส่งโปรแกรม "Photoscape" ไปให้ Download อาจารย์แม่ทำไม่ได้เลยลืมไปเลย พอไปอ่านบันทึกล่าสุดของน้องคิม นึกขึ้นมาได้ เลย Download โปรแกรมมาศึกษา เพิ่งจะลองทำไปภาพเดียวคือภาพประจำตัว วันนี้จะทำภาพอื่นๆ เพื่อนำไปใช้ประกอบบันทึกที่ 2 ของ Blog "Learntoknow" ค่ะ อ้อ! เห็นมีใครบางคนไปแอบเปิดเผยอะไรบางอย่างเกี่ยวกับลูกขจิตไว้ในบันทึกครูคิม เห็นแล้วยังคะ
• ภาคเรียนนี้คงสอนและมีงานยุ่ง เลยไม่เห็นออกมาเชียร์ Blog อย่างเคย 
• อาจารย์แม่เองวันที่ 18-21 มิ.ย. ก็จะอยู่ที่กทม. ต้องไปอบรมเพื่อรับหลักสูตรกลับไปจัดอบรมครูแนะแนวเหมือนปีที่แล้ว การอบรมเริ่มวันที่ 19 วันที่ 18 จะให้ลูกชายพาไปดูที่พักที่ลูกสาวกับเพื่อน (ที่เพิ่งจะเรียนด้วยกันเมื่อวานนี้) ว่าจะเช่าพักด้วยกันในคืนวันเสาร์ เพื่อลดเที่ยวของการเดินทาง เพราะต้องเรียน 08.00-19.00 น.เสาร์-อาทิตย์ ต้องเดินทางไกลมากจากสุขุมวิท 50 ไป ม.รังสิต ถ้าไม่ใช้แท็กซี่ (ซึ่งกลัวไม่ปลอดภัยไม่ให้ใช้) ต้องนั่งรถึง 4 ทอด จากนั้นก็จะไปสวนจตุจักร ซื้อรักแรกพบไปปลูกเพิ่มให้ครบทุกสี
• ขอให้มีความสุขในวันหยุดสุดสัปดาห์นะคะ (ได้กลับไปไร่ที่พนมทวนเยี่ยมแฟนพ่อหรือเปล่าเอ่ย)

สวัสดียามเช้า (กึ่มๆจะสาย) ครับท่านอาจารย์

ดูไร่ชมดอกไม้ยามเช้าแบบนี้ หากได้กลิ่นหอมสดชื่นของไอดินแรกรับน้ำค้างยามเช้าผสมกลิ่นกรุ่นของมวลดอกไม้ในไร่....

ทะลุจอคอมฯมาด้วยคงจะดีไม่น้อยนะครับท่านอาจารย์

เรียน ผศ.วิไล ครับ 

- เป็นความรักในงานที่ทำ และต่อยอดจากการทำงานประจำครับ "จึงเป็นที่มาของคำว่า "ชาวนาวันหยุด"

- ต้องการเรียนรู้จากการปฏิบัติจริงแบบ Think Global- Act Local ทำได้จริงในเเปลงนา

- การติดตามกลุ่มเป้าหมาย เริ่มต้นก็มาจาก การจัดสมนา "หลักสูตรการทำนาสมัยใหม่"

และติดตามเยี่ยม กิน นอน ร่วมแก้ไขปัญหา พัฒนาถึงบ้านเกษตรกรครับ 

- เกษตรกรส่วนใหญ่มีไฟในตัวอยู่แล้ว เราเพียงเข้าไปเสริมเติมเต็มซึ่งกันและกันครับ 

- หน่วยงานที่เกี่ยวข้องส่วนมากที่สัมผัสจะ "เกียร์ว่าง" ตลอด ... 

- การแก้ปัญหา ร่วมกับกลุ่มเกษตรกร ไม่ต้องไปรอใครทั้งสิ้น พร้อมก็ไปก่อน พัฒนาได้ก่อนครับ 

ขอบคุณครับ ..

     นั่งตอบความเห็นคุณหนานวัฒน์ 10.00-10.20 น. แต่พอคลิกบันทึก มีข้อความขึ้นมาว่า "โปรดใส่ข้อความ" เลื่อนมาดูข้อความที่พิมพ์ไว้ก็พบว่าหายไปหมด ได้ส่ง e-mail แจ้งผู้ดูแลระบบแล้ว ตอนนี้ได้เวลาเตรียมตัวเข้าฟาร์ม จะตอบความเห็นของคุณหนานวัฒน์ และคุณต้นกล้าเย็นนี้นะคะ 

เรียนคุณพี่วิไล

ช่วยกรุณาแวะมาให้ความคิดหรือดอกไม้ในบล็อคของผมหน่อยครับ

จะได้อีแมลที่อยู่ของลูกสาวไปให้ลูกสาวของคุณพี่

เธอตอบตกลงแล้ว

ขอบคุณครับ

สวัสดียามย่ำรุ่งครับอาจารย์

ผมมาเยี่ยมฟาร์มไอดินอีกแล้วครับ รู้สึกยินดีมากครับที่ท่านอาจารย์ได้เขียนตอบข้อความของผมด้วย

แม้บันทึกไม่สำเร็จก็ไม่เป็นไรครับ แค่ได้รู้ว่าท่านอาจารย์ใส่ใจในเรื่องเล็กๆน้อยๆที่ผมเขียนไว้ ก็เป็นสุขใจแล้วครับผม

ช่วงนี้ที่คุนหมิงเดี๋ยวร้อนเดี๋ยวฝนตกไม่รู้ว่าที่บ้านเราเป็นอย่างไรบ้าง ...รักษาสุขภาพด้วยนะครับ

• อาจารย์แม่ครับ
• สรุปว่าเปลี่ยนชื่อเป็น"ต้นกล้าจามจุรีสีทอง"
• ในภาพนั้นมี สมาชิกหลายคน
• มีคนหนึ่งเคยทำงานที่ NASA ด้วย ใครหนอ ออกทีวีบ่อยพอๆกับพ่อครูบาสุทธินันท์
• ไปอ่านบันทึกพี่ครูคิมแล้วครับ
• ตอนนี้ยุ่งๆกับการทำงานและทำค่ายนี้ครับ
• http://www.gotoknow.org/blog/yahoo/443671
• อาจารย์แม่ดูแลสุขภาพบ้างนะครับ

สวัสดีครับท่านอาจารย์

มะม่วงหิมพานต์ บ้านฉานเรียกหััว"ครก" เป็นไม้หลายชื่อตามภาษาแต่ละบ้าน เช่นว่า ยาร่วง ยาโหย เมล็ดล่อ ฯ

•   ต้องขอโทษ "คุณหนานวัฒน์" จาก มรภ.ลำปาง มากๆนะคะที่ว่าจะตอบความเห็นตอนเย็นวันที่ 12 มิ.ย. ปรากฏว่าที่ฟาร์มหาคลื่นไม่เจอเลยค่ะ  ทั้งตอนหัวค่ำและรอบดึก จนกระทั่งตี 4-5 วันที่ 13 มิ.ย ไม่ว่าจะหมุน Notebook ไปทางทิศไหน มาใช้ได้ช่วงสายๆ หน่อยไม่กี่นาทีก็หายอีก เมื่อวานก็กลับไปฟาร์มอีกเพราะทำงานฟาร์มไม่เสร็จ กลับเข้าเมืองตอนหกโมงกว่า เหนื่อยมาก ทานข้าวแล้วก็เข้านอนเลย เลยเพิ่งมีโอกาสตอบนี้ล่ะค่ะ (ใช้ Internet ทาง Aircard เดือนละ 500 บาท 250 ชั่วโมงค่ะ) 
• ไม่ทราบตอนนี้กลับจากคุณหมิงแล้วยังคะ (ภาพตอนที่ไปเที่ยวคุณหมิงและเมืองอื่นๆ ปี 51 คุณหนานวัฒน์ได้ดูแล้วนะคะ เป็นการฝึกใช้โปรแกรมแต่งภาพค่ะ) เรื่องเมาท์ลูกศิษย์เกี่ยวกับการทุจริตในการสอบน่าสนใจนะคะ วันนี้จะนำบันทึกของคุณหนานวัฒน์ไปให้นักศึกษาที่เรียนวิชา "จิตวิทยาสำหรับครู" อ่านเพื่อทดสอบพื้นฐานทางจิตวิทยาค่ะ ขออนุญาตด้วยนะคะ

• เคยมีการพูดกันเล่นๆ เหมือนกันนะคะว่า ต่อไปจะพัฒนาให้โทรทัศน์ส่งกลิ่นเพิ่มเติมจากเสียงและภาพ ที่ฟาร์มตอนเช้าๆ เวลานั่งใช้ Notebook อยู่ที่โต๊ะหน้าบ้านจะได้กลิ่นดอกบุหงาแต่งงานโชยมาทุกครั้งที่ลมพัดผ่าน กลิ่นดอกบุหงาแต่งงานหอมเย้ายวนใจมากค่ะ ทำให้นึกถึงคนที่ใกล้จะมีงานมงคลอย่างคุณหนานวัฒน์ (เห็นแย้มๆ ไว้ในบันทึกน้องคิมใช่ไหมคะ)
• ขอบคุณนะคะที่มาเยี่ยมฟาร์ม 2 สองครั้งสองครา
• ฝากภาพจากฟาร์มในวันที่ 13 ให้ดูด้วยค่ะ

• สวัสดีค่ะ
• มาชมภาพสวยอีกรอบค่ะ

คุณต้นกล้า ท่านวอญ่า และท่านศน.ลำดวน เย็นนี้จะมาคุยด้วยนะคะ ขอเตรียมการสอนก่อน วันนี้มีสอน 08.00-11.20 น. ค่ะ (ส่วนคุณคนบ้านไกลติดต่อกันทางบันทึกของท่านไปแล้วค่ะ) 

 ท่าน "วอญ่า" คะ

• ขอบคุณมากนะคะที่เข้าไปเยี่ยมฟาร์มไอดิน-กลิ่นไม้ ให้กำลังใจ และให้ความรู้เกี่ยวกับภาษาถิ่นทางใต้ที่ใช้เรียกมะม่วงหิมพานต์
• ดิฉันมีเพื่อนชาวใต้หลายจังหวัดทั้งตอนที่เรียนปริญญาโท และตอนทำงาน ประทับใจเพื่อนชาวใต้หลายๆ คนค่ะ
• ได้พบปะพูดคุยกับท่านแล้วรู้สึกอบอุ่น รักเคารพท่านเหมือนญาติผู้ใหญ่คนหนึ่งค่ะ

• ขอบคุณนะคะ ท่าน "ศน.ลำดวน" ที่แวะเข้ามาเยี่ยมฟาร์มไอดิน-กลิ่นไม้อีก
• มาแต่ละครั้งก็คงเห็นนะคะว่า ฟาร์มมีอะไรเพิ่มเติมอยู่เสมอ


 "คุณต้นกล้า" คะ

• ขอบคุณมากนะคะที่ให้ข้อมูลเกี่ยวกับกระบวนการในการสนับสนุนเกษตรกร
• ที่เรียนถามเพราะว่า ต้องการข้อมูลไปประกอบการสอนนักศึกษาและการอบรมครูแนะแนวในหัวเรื่อง "การแนะแนวอาชีพ" และจะได้นำไปใช้เป็นแนวทางในการให้การสนับสนุนเกษตรกรของฟาร์มไอดิน-กลิ่นไม้
• ในเดือนมีนาคมที่แล้วได้ไปศึกษาดูงานที่ฟาร์มแห่งหนึ่งในอุบลฯ ซึ่งได้รับรางวัลระดับประเทศในปี 2553 ในสาขาไร่นาสวนผสม (รู้ข้อมูลจากการสืบค้นทาง Internet) เจ้าของฟาร์มก็พูดในทำนองว่า ที่ได้รับรางวัลเป็นผลงานที่ริเริ่มและทำด้วยตนเอง และก็ไม่อยากยุ่งกับหน่วยงานของรัฐเพราะนอกจากจะไม่ได้ให้การสนับสนุนแล้วยังจะไปชุบมือเปิบเอาผลงานของฟาร์มเป็นผลงานของตน เอง  อนึ่งตนเองก็เคยทำวิจัยเกี่ยวกับ "การส่งเสริมการประกอบอาชีพอิสระ" ในจังหวัดอุบลฯ ของหน่วยงานของรัฐ เช่น เกษตรจังหวัด สำนักงานพัฒนาชุมชน กศน. จึงต้องการรู้ว่า หน่วยงานที่จังหวัดอื่นได้แสดงบทบาทเหมือนหรือต่างจากหน่วยงานที่อุบลฯ 
• ฟาร์มไอดินฯ ได้ใช้เงินส่วนตัวสองแสนซื้อที่ 2 ไร่ สร้างลานปุ๋ย และซื้ออุปกรณ์ทำปุ๋ยอินทรีย์เพื่อเป็นสมบัติของหมู่บ้านและพาชาวบ้านทำปุ๋ย หน่วยงานของรัฐในท้องที่บอกว่าจะไปดูแต่ก็ไม่เห็นไป

เรียนผศ.วิไล ครับ

เราไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นบ้าง "กับธรรมชาติ" แต่สามารถเรียนรู้ "ความเป็นจริงของธรรมชาติได้" การทำนาก็เช่นเดียวกัน ถ้าคาดการณ์ว่า "ภัยธรรมชาติยิ่งรุนแรงขึ้น" ต้องปรับตัวอย่างไร???

-ประชากรเพิ่มขึ้น อาหารผลิตได้น้อยลง = เเย่งชิงทรัพยากรอาหาร

-ทำนาในแต่ละครั้งต้องทำให้ได้ผลผลิตเต็มที่ ดีที่สุด ต้องคิดว่าไม่มีรอบแก้ตัว

-แนวโน้มอาหาร (ข้าวสาร) ไม่เพียงพอต่อการบริโภค -->>เมล็ดพันธุ์ข้าวปลูกก็ต้องขาดเเคลนด้วย ถ้ายังทำนาหว่าน ใช้สิ้นเปลือง

-ราคาอาหารเพิ่มขึ้น--> ข้าวเปลือกหน้าโรงสีราคาเพิ่มขึ้น --> ราคาปัจจัยการผลิตเพิ่มขึ้น = ต้นทุนในการทำนายิ่งเพิ่มขึ้น

- ถ้าไม่รีบ ลดต้นทุนการทำนา ช่วง ศก.ขาลง จะไปรอลด ช่วง ศก.ขาขึ้น ก็จะไม่ได้อานิสงค์ของ ราคาข้าวที่เพิ่มขึ้น % กำไรไม่ได้เพิ่มขึ้น ตามราคาตลาดที่เพิ่มขึ้น

แต่สำหรับเกษตรกรที่ลดต้นทุนรอ ก็มีโอกาส ทำกำไร มากกว่า อย่างนี้แล้ว ชาวนาที่ปรับตัวก่อน ได้เปรียบครับ 

- อย่างการทำกองปุ๋ยอินทรีย์ใช้เอง โดยคนในชุมชน ก็เป็นการลดต้นทุน เพื่อรองรับวิกฤติ ถือว่า เยี่ยมยอดมากครับ 

- เพิ่มบันทึกใหม่แล้วเรียนเชิญครับ

• "น้องกาย" พี่ชอบรูป มากที่สุด "ดูสวยสง่าและแววตาหยิ่งทรนง" ดี เห็นคุณพ่อ (ตัว) แล้ว คุณแม่ไม่มีรูปหรือจ๊ะ
• ชอบรูปหลานคนโตในชุดรด. ทำให้คิดถึงลูกชายพี่ตอนที่เรียนม.5 แล้วถูกรถชนขาหักตอนที่ยืนเกาะท้ายรถสองแถว ไปเรียนไม่ได้ แต่ต้องไปนั่งดูเขาฝึกรด. ที่ค่ายทหาร พี่ต้องขับรถไปส่ง-ไปรับ ไม่ได้เรียนรด.ปีที่ 3 เพราะไม่ได้เรียนม. 6 ตอนไปเรียนที่ลาดกระบัง ไปเรียนรด.ต่อแต่ไม่สำเร็จเพราะอยู่ไกลมากกลับไปเรียนไม่ทัน จึงได้แค่ว่าที่สิบโท หลานคนเล็กก็น่ารัก แล้วทำไมครั้งแรกที่เอาหน้าสองหน่อไปให้ดูไม่เลือกรูปเต็มตัวแบบนี้ล่ะ 
• เรื่อง "สวยไม่สวย" เราเคลียร์กันไปในไฟล์อัลบั้มแล้วเนอะ
• กังขา... กลับไปตรวจสอบวันเดือนปีดูแล้ว วันที่ 24 เธอยังบอกว่าเดี้ยง ต้องทานยาให้หลับลึก แล้วเธอลุกมาจัดนิทรรศการให้พี่ได้ยังไง เธอน่ะมนุษย์มหัศจรรย์หรือเปล่า ยังไงก็ขอขอบคุณในน้ำจิตน้ำใจ เสียดายถ้าบ้านเราใกล้กันสักหน่อยคงได้ไปมาหาสู่กันแล้ว
• หลังประเมินรอบสามสอนพี่บ้างสิ รูปอย่างที่ทำอยู่นี่ และก็ที่ทำให้คุณครูอัมพรไปสวมชุดทหารถือปืนมาดมั่นด้วย
• พี่เข้าไปดู Video "สวนสวรรค์" แล้วไปต่อด้วย "มูลกรรมฐาน" ไปเรียนรู้ภาษาอังกฤษที่เขียนกำกับภาษาไทย ชอบมาก
• ขอบคุณมากนะจ๊ะ ที่มีแต่สิ่งดีๆ ให้พี่คนนี้ มีอะไรที่พี่จะเป็นประโยชน์กับเธอได้บ้างก็บอกด้วยละกัน 

• ขอบคุณ "Krukorkai" ครู "Noktalay " และ "อาจารย์รุ่งทิพย์ " มากค่ะที่เข้ามาเยี่ยมชมดอกไม้และให้กำลังใจ
• ตอนเที่ยงเศษได้เข้าไปชมดอกบานชื่นที่แปลงของ "Krukorkai" และให้ความเห็นไปแล้ว แต่มีข้อผิดพลาด จะกลับเข้าไปชมใหม่ค่ะ  

อรุณสวัสดิ์ครับผม

แวะมาพักใจที่ไอดินกลิ่นไม้ครับอ.แม่... ภาพแรกที่ตะวันค่อยๆฉายแสงแล้วหมอกก็ค่อยๆโรยตัวจางหายไป....เห็นทีไรก็รู้สึกสดชื่นครับ ที่สำคัญได้เห็นสัจธรรมของชีวิตจริงๆครับผม ...ได้อ่านประเด็นต่างๆที่อ.แม่เขียนไว้แล้วมีคำถามใคร่รู้หนึ่งข้อครับผม คือ คำถามในลักษณะใดบ้างครับที่เราใช้สำหรับวัด"ลักษณะ"ความเป็นครู ... (รบกวนอ.แม่ช่วยยกตัวอย่างการวิเคราะห์คำตอบให้สักหนึ่งตัวอย่างได้ไหมครับ..พอดีว่าเทอมนี้ผมมีสอนนศ.ปฐมวัย 1 กลุ่ม ครับ ..จะได้นำความรู้นี้ไปแนะนำให้เขาได้รู้บ้างครับผม)

ปล. เพิ่งกลับเข้าฟาร์มจึงได้รู้ว่าอ.แม่เขียนตอบผมไว้ในนี้หลายประเด็น..ต้องขออภัยและขอขอบพระคุณมากครับผม

อรุณสวัสดิ์ครับอ.แม่

ผมกลับมาถึงลำปางแล้วครับผม...ขอบพระคุณอ.แม่มากครับที่กรุณาแบ่งปันแบบทดสอบนี้ (จำได้ลางๆว่าเคยทำตอนในชั่วโมงแนะแนวสมัยเรียนม.ปลายครับ) ...ได้ผลทดสอบความเป็นครูแล้วอย่างไร ผมจะนำมารายงานการใช้มาบอกอ.แม่ครับ

ลูกหนานวัฒน์  คะ

• ข้อความ "...ภาพแรกที่ตะวันค่อยๆ ฉายแสงแล้วหมอกก็ค่อยๆ โรยตัวจางหายไป...." เหมือนอ่านภาษาในนวนิยายเลยค่ะ...ลูกหนานวัฒน์นี่ อารมณ์สุนทรีย์เหมือนกันน้า
• อาจารย์แม่เป็นผู้ก่อตั้งโปรแกรมวิชาการศึกษาปฐมวัย สถาบันราชภัฏอุบลฯ และได้พานักศึกษารุ่นแรกๆ ทำวิจัยปฏิบัติการแบบมีส่วนร่วมกับครูและนักเรียนในชนบทในช่วงปี 2541-2543 เป็นประสบการณ์ที่ประทับใจมาก รู้ธรรมชาติของนักศึกษาสาขาวิชาปฐมวัยที่มรภ.อุบลฯ ดี พวกเธอจะเก่งด้านงานศิลปะ งานประดิษฐ์ การร้องเพลง การแสดงท่าประกอบเพลง การเล่านิทาน แต่อาจจะคิดไม่เก่งนัก ไม่ทราบนักศึกษาที่นี่เหมือนหรือแตกต่าง
• อาจารย์แม่ว่า คำถามวัดลักษณะความเป็นครู ปล่อยให้อาจารย์ที่สอนวิชา "ความเป็นครู" เขาใช้ไปเถอะ เพราะถ้าจะยกเป็นตัวอย่างก็ทำได้ แต่จะไม่น่าสนใจ ลองใช้แบบวัดทางจิตวิทยานี้ดูไหมคะ เป็นแบบวัดที่ใช้เทคนิคการฉายออก (Projective Technique) คือ จะไม่ถามตรงๆ ผู้ตอบจะไม่รู้ว่าเรื่องที่ถามเกี่ยวกับอะไร หรือจะใช้วัดอะไร และเราก็ไม่ต้องบอกเขา  วิธีการทดสอบต้องไม่ให้เวลาคิดนานแค่อ่านจบก็เลือกตัวเลือกที่ตรงใจทันที (เสนอเฉพาะโจทย์ 4 ข้อและตัวเลือกให้ทำ แล้วจึงแปลความหมายทีหลัง ควรให้แลกกันตรวจให้คะแนนตามตัวเลขท้ายเฉลยแต่ละตัวเลือก) แบบทดสอบนี้อาจารย์แม่ดัดแปลงมา ของเขามี 9 ข้อโดย 5 ข้อจะเกี่ยวกับความรัก อาจารย์แม่เลือกมา 4 ข้อที่ไม่เกี่ยวกับความรักและนำไปดัดแปลงเนื้อหาและความหมายให้ภาษาสื่อความและกระชับขึ้น คะแนนที่ได้จะแปลความหมายว่า ผู้ตอบมีความเหมาะสมกับการเป็นครูเพียงใดตามเกณฑ์ที่กำหนด อาจารย์แม่ได้นำไปทดลองใช้วันนี้ พบว่า ข้อ 1 ตัวเลือกในแบบทดสอบและเฉลยไม่ตรงกัน อีกอย่างก็มีการพิมพ์ผิดหลายแห่ง จึงขอให้ใช้ข้อมูลใหม่ ตามนี้นะคะ

                                             แบบทดสอบทางจิตวิทยา

1. คุณกำลังเดินไปตามทางเดิน แล้วเห็นอะไรอยู่รอบตัว

   ก. ป่าทึบ มองขึ้นข้างบนแทบไม่เห็นท้องฟ้า

   ข. ทุ่งข้าวโพดเหลืองอร่ามตัดกับสีขอบฟ้า

   ค. ชายหาดและเกลียวคลื่น

2.  คุณเห็นกุญแจจมอยู่ในน้ำ และกำลังจะเก็บขึ้นมา กุญแจที่คุณเห็นเป็นชนิดไหน

     ก. กุญแจบ้าน

     ข. กุญแจโบราณ

     ค. กุญแจล็อคเกอร์เล็กๆ

3. คุณเดินมาเจอสิ่งปลูกสร้างตรงหน้า สิ่งปลูกสร้างนั้นป็นอะไร

    ก. บ้านหลังโตดูโอ่อ่า

    ข. บ้านหลังเล็กกระทัดรัด

    ค. ปราสาทสวย 

4. คุณทำยังไงต่อ

    ก. มองเข้าไปทางหน้าต่าง

    ข. เข้าไปสำรวจ

    ค. เดินผ่านไป

                 การแปลความหมายจากการทำแบบทดสอบ

1. คุณกำลังเดินไปตามทางเดิน แล้วเห็นอะไรอยู่รอบตัว :  สิ่งที่คุณเลือกแสดงถึงตัวคุณ

    ก. ป่าทึบ มองขึ้นข้างบนแทบไม่เห็นท้องฟ้า : คนอื่นมองว่าคุณเป็นคนที่น่าสนใจเพราะคุณ ไม่ค่อยแสดงตัวตนที่แท้จริง เพื่อนๆ พอใจก็ตรงที่คุณเป็นนักฟังที่ดี (2)

   ข. ทุ่งข้าวโพดเหลืองอร่ามตัดกับสีขอบฟ้า : คุณเป็นคนฉลาด ซื่อสัตย์ สนุกสนานร่าเริง และเป็นมิตรกับทุกคน จึงมักจะมีคนเข้ามาพูดคุยด้วย (3)

   ค. ชายหาดและเกลียวคลื่น : คุณเป็นคนที่เต็มที่กับชีวิตและกล้าแสดงออก แต่เดาอารมณ์ยาก บางครั้งคุณก็เหมือนมหาสมุทร…สงบได้…แต่ไม่นาน (1)

2. คุณเห็นกุญแจจมอยู่ในน้ำ และจะเก็บขึ้นมา กุญแจนั้นเป็นกุญแจชนิดไหน : สิ่งที่คุณเลือก แสดงถึงความสำคัญของการศึกษาในสายตาของคุณ

   ก. กุญแจบ้าน : การศึกษาสำคัญน้อยกว่าโลกภายนอกที่รออยู่เบื้องหน้า (1)

   ข. กุญแจโบราณ : การศึกษาสำคัญที่สุดคุณอยากเรียนหนักๆ จะได้ซึมซับความรู้ไว้ให้มากที่สุด เท่าที่จะมากได้ (3)

   ค. กุญแจล็อคเกอร์เล็กๆ : คุณอาจจะไม่ชอบเรียน แต่มีความคิดดีๆ มากมายคุณเชื่อในสมองของตัวเอง (2)

3. คุณเดินมาเจอบ้านหลังหนึ่ง บ้านหลังนั้นเป็นบ้านแบบไหน : สิ่งที่คุณเลือกแสดงถึงเป้าหมายทางอาชีพของคุณ

   ก. บ้านหลังโตดูโอ่อ่า : คุณมีเป้าหมายสูงและมีความทะเยอทะยานที่จะไปสู่เป้าหมายนั้น (2)

   ข. บ้านหลังเล็กกระทัดรัด : คุณยึดหลักความเป็นจริงในการเลือกอาชีพ และมุ่งมั่นที่จะเติบโตในสายงานที่คุณเลือก (3)

   ค. ปราสาทสวย : อาชีพที่คุณฝันไว้เป็นไปได้ยากในชีวิตจริง น่าจะมองหาอะไรใกล้ตัวทำไปก่อนไม่งั้นอาจเศร้า (1)

4. คุณทำยังไงต่อ : สิ่งที่คุณเลือกแสดงถึงลักษณะการทำงานของคุณ

    ก. มองเข้าไปทางหน้าต่าง : คุณกลัวความผิดพลาด เลยไม่กล้าเริ่มต้น (2)

    ข. เข้าไปสำรวจ : คุณมั่นใจว่าตัวเองจะประสบความสำเร็จ  จึงลงมือทำงานทันที (3)

    ค. เดินผ่านไป : ความสำเร็จในงานไม่ใช่เรื่องที่คุณให้ความสำคัญ (1)

                     คะแนนรวม 0-4 แปลว่า คุณเหมาะที่จะเป็นครูน้อย

                                      5-8 คุณเหมาะที่จะเป็นครูปานกลาง

                                      9-12 คุณเหมาะที่จะเป็นครูมาก

      เพิ่งทดลองใช้ไปห้องแรกค่ะ ตัวอย่างการเขียนสะท้อนความรู้สึกนึกคิด...อาจารย์ให้ทำแบบทดสอบวันนี้ตื่นเต้นมาก อยากรู้ความหมายเร็วๆ...เป็นการเรียนที่สนุกดี มีกิจกรรมที่แปลกใหม่และทันสมัย ตื่นเต้น ข้าพเจ้ารู้สึกตื่นตัวตลอดเวลาในการเรียนวิชานี้...ทำให้เรารู้ว่า เราเหมาะที่จะเป็นครูหรือไม่ เพราะถ้าได้คำตอบที่ว่า คุณเหมาะที่จะเป็นครูมาก ก็จะทำให้มีกำลังใจในการเรียนในทางนี้มากขึ้น แต่ถ้าได้เหมาะที่จะเป็นครูปานกลางหรือน้อย ก็ไม่ได้หมายความว่าเราจะเรียนในสายนี้ไม่ได้ แต่หมายความว่า ให้เราพยายามในการเรียนให้มากขึ้น เพื่อจะได้ประสบผลสำเร็จในการประกอบอาชีพครู...เป็นกิจกรรมที่สนุก เรียนมาตั้งแต่คาบแรกรู้สึกว่ากิจกรรมนี้สนุกมากที่สุดและรู้สึกชอบกิจกรรมนี้มาก อยากให้อาารย์จัดกิจกรรมแบบนี้ในทุกๆ คาบ 

เป็นบันทึก ที่สวยงามสดชื่นมากค่ะ ได้ชม ลูกมะม่วงหิมพานต์สีแดง  ดอกพุดตานฮาวาย ที่ยังไม่เคยได้ชมมาก่อน  ภาพแรก และภาพสุดท้าย สวยงามมากๆ ขอบคุณมากนะคะ

• ขอบคุณ "คุณกานดา" มากนะคะที่มาเยี่่ยมชมต้นไม้ใบหญ้าที่ฟาร์ม คืนวันที่ 14 ก.ค. เข้าฟาร์มค่ะเพราะไม่ได้เข้าฟาร์มสามอาทิตย์แล้ว จะอยู่ที่ฟาร์มถึงเช้า 17 ก.ค. แล้วต้องไปประชุมครั้งที่ 2 เวลา 09.30 น. กับทีมวิทยากร อบรมครูแนะแนว 10 รุ่น รุ่นละ 3 วันค่ะ รุ่นแรกจะเริ่ม อังคารที่ 19 ก.ค. นี้ค่ะ
• จะเข้ามาตอบหลายครั้งแล้วค่ะ แต่อยู่ที่ฟาร์มมีปัญหาการใช้ Internet ส่วนใหญ่จะพบกับ "No Service" และมีปัญหา Load ภาพ จน ณ ขณะนี้ก็ยัง Load ภาพของคุณกานดาไม่ได้ เลยตัดสินใจตอบเพราะเกรงจะช้ามากไปค่ะ
• ดีใจค่ะที่รู้ว่าบันทึกนี้ได้ช่วยให้คุณกานดาได้ชม "ลูกมะม่วงหิมพานต์สีแดง" และ "ดอกพุดตานฮาวาย" ที่ยังไม่เคยได้ชมมาก่อน 
• ถ้าชอบภาพแรกก็แสดงว่าคุณกานดาเป็นคน "Romantic" สิคะ  
• ภาพสุดท้ายได้แรงบันดาลใจจากคุณกานดานั่นแหละค่ะ ที่แนะนำชาอัญชัน ทำให้นึกถึงดอกอัญชันที่มีครบทุกสี สังเกตไหมคะมีดอกสีขาวบางดอกที่มีสีม่วงน้ำเงินเรื่อๆ ปนอยู่ในบางส่วนของดอก
• หลังจากคุณกานดาแนะนำชาอัญชัน ดื่มชาอัญชัน 3 สีทุกวันเลยค่ะ
• เพิ่งเห็นหน้าคุณกานดาในปัจจุบัน จากภาพที่ให้การต้อนรับผอ.พรชัย ช่างเป็นคนที่ "สวย-งาม และดูเป็นผู้มีสุขภาพดี" สมกับที่เขียน Blog เพื่อช่วยให้ผู้อ่านรู้วิธีดูแลสุขภาพของตน โดยแท้ (หน้าผากรูปหัวใจชอบมากเลยค่ะ : ยังติดอยู่ในรูป รส กลิ่น เสียงค่ะ แต่ก็รู้เท่าทันว่าตนเองติดยึด)  

สวัสดีครับ อาจารย์

สวนสวยมากครับ

อ.คงมีงานให้ทำเยอะมาก นอกจากสอนนักศึกษา

ขอบคุณมากครับ

• ขอบคุณ "คุณเกษตรยะลา" มากนะคะ ที่มาเยี่ยมฟาร์มตามคำเชิญ และขอบคุณสำหรับคำชมว่าสวนสวย จริงๆ แล้วก็สวยเป็นบางช่วงหรอกค่ะ ช่วงที่ยุ่งก็ต้องปล่อยให้รก และหน้าฝนอย่างเช่นตอนนี้วัชพืชเต็มไปหมด สู้ไม่ไหวค่ะ เพราะงานด้านความสวยความงามทำเองคนเดียว คนงานที่จ้างทำงานฟาร์มก็จะทำงานเฉพาะในสวนผลไม้ สวนมะนาว และสวนยางค่ะ
• ดิฉันเป็นคนไม่ชอบเที่ยวห้าง ไม่เข้าร้านเครื่องประดับ แทบจะไม่เข้าร้านเสริมสวย แต่ชอบงานสวน เวลานอกจากให้กับงานราชการ ก็ให้กับสวนนี่แหละค่ะ มันเป็นความสุขจึงถือเป็นกิจกรรมคลายเครียดได้เป็นอย่างดีค่ะ

เรียน ผศ.วิไล

ดูภาพฟาร์มไอดินกลิ่นไม้แล้วบรรยายความงามไม่ได้ มันสวยงามไปหมด น่าอยู่มากๆเลยครับ

• ขอบคุณค่ะ "ท่านเดชา" ที่แวะมาหาคำตอบ ว่า ปลูกอะไรบ้าง
• บันทึกนี้เป็นส่วนหนึ่งของคำตอบเท่านั้นนะคะ เป็นของเด็กเล่นที่ทำด้วยตนเองตามความรักความสนใจ ส่วนที่พ่อใหญ่สอทำเพื่อให้มีรายได้ไปแบ่งเบาภาระค่าจ้างคนช่วยงานนั้น คือ สวนแก้วมังกร สวนมะม่วง สวนมะนาว ซึ่งมีผลผลิตแล้ว และสวนยางที่ยังไม่ได้เวลากรีดค่ะ



แวะมาเยี่ยมชมสวนสวยรวยน้ำใจค่ะ..ความสุขดีๆจากน้ำมือของเรานะคะ

• ขอบพระคุณมากค่ะ "พี่ใหญ่" วันที่ 1 พ.ย.นี่น้องได้นัดพ่อใหญ่สอไปเที่ยวงานเกษตรที่ม.อุบลฯ เพื่อหาซื้อพันธุ์ไม้ที่ยังไม่มีในฟาร์มไปปลูกค่ะ