ขอนำบทกวีที่เขียนไว้เล่น ๆ ตั้งแต่เวลา ๒๐.๐๕ - ๒๓.๑๕ น.

 

มาบันทึกเก็บไว้ก่อน ... แล้วย้อนกลับไปลบออก

เพื่อจะได้ไม่รบกวนพื้นที่ของกัลยาณมิตรท่านอื่น

 

เรื่องราวไม่ต่อเนื่อง แต่อารมณ์ต่อเนื่อง ;)...

 

.................................................................................................................

"สุข" กับ..การเขียนที่สร้างสรรค์
"ชัง" กับ..การเขียนที่ใส่ร้าย
"เบื่อ" กับ..การเขียนที่ทำลาย
"หน่าย" กับ..การเขียนที่ไม่จริง

.................................................................................................................

"คิด" เป็นบทกวี
"เขียน" เป็นคำกลอน
"พูด" เป็นคำอ้อน
"กระซิบ" เพราะ "คิดถึงเธอ" ;)...

.................................................................................................................

ไม่ควรร่วม เสวนา กับ "คนชั่ว"
ไม่ควรมั่ว เสวนา กับ "คนเขลา"
ไม่ควรไป เสวนา กับ "คนเมา"
ไม่ควรเข้า เสวนา กับ "คนเลว"

.................................................................................................................

ภาษาไทย เรียนยังไง ก็ไม่เก่ง
ภาษาอัง- กฤษเอง ก็ไม่ไหว
ภาษาเลข ก็ตก จนช้ำใจ
เรียนไม่ไหว ไม่เก่ง สักวิชา

.................................................................................................................

เขียนกวี เป็นการ ที่ทดสอบ
ว่าเรารอบ รู้คำ นั้นแค่ไหน
เขียนกวี บางบท ให้กินใจ
ดูจะยาก เกินไป หรือเปล่าเธอ

.................................................................................................................

มองชีวิต ให้เป็น สิ่งที่ว่าง
มองหนทาง ให้เป็น สิ่งสดใส
มองความทุกข์ ให้เป็น สิ่งวางใจ
มองหัวใจ ใช่ใบหน้า ไม่บ้าบอ

.................................................................................................................

แค่คิดถึง ซึ่งอดีต ใครบางคน
เคยอดทน เคยเป็นอยู่ เคยรักใคร่
เคยเป็นหนึ่ง เคยอิงแอบ แนบหัวใจ
แต่เธอกลับ ไม่รับรู้ อะไรเลย

.................................................................................................................

เขียนเจ้าบท กวี นั้นทิ้งไว้
เผื่อวันไหน นึกถึง จะซึ้งหนอ
ก็วันใด วันหนึ่ง ไม่ซึ้งพอ
ก็จะรอ เธอเปิดอ่าน ผ่านหัวใจ

.................................................................................................................

ใช้กูเกิล พลัสพลัส ลัดเข้ามา
เฟสบุ๊คพา ไม่พลัสพลัส หัดเขียนอ่าน
ทวิตเตอร์ เพ้อเจ้อ อุปทาน
วสวัต ดีมาร สำราญใจ

.................................................................................................................

ถึงตอนนี้ ฉันรังเกียจ เจ้าเฟสบุ๊ค
ไม่อยากคลุก วงใน ร่ำไห้หวน
เธอเคยบล็อค หัวใจฉัน จนคร่ำครวญ
ชีวิตฉัน นั้นเรรวน จนเกือบตาย

.................................................................................................................

เคยคิดถาม ตัวเอง ว่าดีไหม
หรือไม่ได้ เรื่องราว ดั่งคำเขา
มีคนบอก ว่าเป็นคน ปัญญาเบา
ทั้งโฉดเขลา ไม่ได้ความ ตามใจแก

.................................................................................................................

ดูคนนั้น ดูภายนอก นั้นไม่ได้
มันต้องดู จากข้างใน ถึงจะรู้
เห็นหน้าตา หล่อเหลา คอยเฝ้าดู
เธอแน่ใจ หรือว่ารู้ แค่ดูดี

.................................................................................................................

ปริญญาบัตร การศึกษา ที่สูงสูง
เหมือนนกยูง ชูขนหาง พรางชูหัว
แน่ใจหรือ ว่าเขา ไม่เมามัว
ว่าเขามั่ว หลงใหล ใบปริญญา

.................................................................................................................

ทำตนเอง ให้สูง แต่ใจต่ำ
ไม่เคยทำ เคยงาน มีศักดิ์ศรี
มัวหลงใหล คนชื่นชม นึกว่าดี
อัตตามี มากมาย ไร้พึ่งพา

.................................................................................................................

ในอดีต นั้นเคย เป็นคนดี
พอมากมี การงาน และเงินทอง
หัวก็สูง เท้าก็ลอย ตัวก็พอง
เป็นไปตาม ครรลอง คนหลงตัว

.................................................................................................................

กลายเป็นคน นักปลุกปั่น ทำลายมิตร
ใครที่คิด หวังดี อย่าได้หวัง
แกเป็นใคร ฉันไม่สน ฉันไม่ฟัง
แกไม่ใช่ เพื่อนฉัน อีกต่อไป

.................................................................................................................

ถึงอดีต เราจะดี สักแค่ไหน
เมื่อไม่ทำ ตามใจ เพียงครั้งหนึ่ง
ก็อย่าหวัง มานับเพื่อน ตาถมึง
อดีตซึ่ง ดีแค่ไหน ไร้ธรรมา

.................................................................................................................

ใช้กูเกิล พลัสเขียน บทกวี
โอ้วันนี้ ทำไม ฉันสนุก
ความคิดแล่น หนทาง ไร้ความทุกข์
แค่ความสุข เล็กเล็ก ก็เพียงพอ

.................................................................................................................

 

 

อ่อนภาษาไทย ไม่รู้จักบทกวี

แต่อยากจะขอมี บทกวีดี ๆ สักบทเอย ;)...

 

บุญรักษา ทุกท่านที่ผ่านมาครับ ;)...

 

ป.ล.   ๒๙ กรกฎาคมของทุกปี เป็นวันภาษาไทยแห่งชาติ ครับ

 

 

เพิ่มเติมในภายหลัง

.................................................................................................................

ศีลทั้งห้า ฉันไม่เคย คิดจะผิด
บันทึกคิด ทั้งหลาย เป็นหลักฐาน
ฉันเป็นคน พูดตรงตรง มีประมาณ
อยู่ในศีล ในธรรมทาน คนพูดตรง

.................................................................................................................

คนพูดตรง ไม่มีใคร อยากจะฟัง
คนพูดดัง ไม่มีใคร คิดจะชอบ
คนพูดดี สีหน้างาม ถามอยากตอบ
ชอบไม่ชอบ ฉันก็พูด แต่ความจริง

.................................................................................................................

โปรดฟังคำ ของฉัน นั้นดูก่อน
ไตร่ตรองผ่อน น้ำหนัก สักอีกหน
ฉันพูดตรง ไปมา ไม่วิกล
ฉันแค่รอ ดูผล ด้วยเวลา

.................................................................................................................

เป้าหมายฉัน ไม่ได้มุ่ง ที่ความดี
แต่ฉันมี ความหมาย มากกว่านั้น
มีอะไร บางอย่าง อยากเตือนกัน
แต่ไม่ฟัง ไม่เป็นไร ฉันคงพอ

.................................................................................................................

ฉันคงขอ หยุดลง ที่ตรงนี้
ฉันคิดว่า ไม่มี แล้วประโยชน์
ถึงพูดไป มากไป มีแต่โทษ
ฉันไม่โกรธ เพราะกรรม อยู่ที่ตน