"ถูกต้อง" ... "พอใจ"
ท่านอาจารย์พุทธทาสมักจะกล่าววลีทั้งสองนี้บ่อยๆ ผมฟังมาตั้งแต่ยังเป็นเด็ก อยากจะเรียกว่าเป็นยาแก้ ความท้อแท้ หรือความเบื่อหน่ายในการทำงาน เพราะถ้าวางใจให้ถูกตามแนวนี้ก็จะได้ "ทำงานไป ขึ้นสวรรค์ไป" อยู่ตลอดเวลา ไม่ต้องเป็นประเภท "ทำงานไป ตกนรกไป" อย่างที่พบเห็นกันอยู่ทั่วไปในปัจจุบัน เป้าหมายหลักของการงานย่อมต้องมี แต่ขณะทำหน้าที่อยู่ ควรใส่ใจเฉพาะสิ่งที่เป็นปัจจุบันอยู่เบื้องหน้าของเรา มองเห็นความ"ถูกต้อง" ของการกระทำ และเสวยความ "พอใจ" ในผลที่เกิดขึ้น ไปทีละน้อย ตัวอย่างง่ายๆเช่น ล้างจานหนึ่งกองซึ่งอาจมีจานถึง 100 ใบ ก็ให้ทำความรู้สึกดังกล่าวกับการล้างจานแต่ละใบไปเรื่อยๆ เดี๋ยวเดียวงานก็เสร็จด้วยความเพลิดเพลิน ยิ่งคิดออกนอกตัวให้มากๆ นึกถึงประโยชน์ที่คนอื่นจะได้รับจากงานที่เราทำ ก็จะได้ความ "พอใจ" ที่มากและสูงยิ่งขึ้นไปอีก แตกต่างอย่างสิ้นเชิงกับคนที่ ล้างจานไป บ่นไป มองกองจานที่สูงเหมือนภูเขา และอาจด่าอยู่ในใจว่า ทำไมคนอื่นไม่ทำ ทำไมเราจึงต้องมาทำงานแบบนี้ ฯลฯ จาน 100 ใบอาจทำให้เขารู้สึกเหมือน 1000 ใบได้ไม่ยาก ..
ของแถมครับ .. น่าจะพอไปกันได้กับรื่องนี้
ทอดยาว ไกลโพ้น เบื้องหน้า
สุดตา สุดมอง ให้เห็น
เส้นทาง ที่หวัง ยังเป็น
ดั่งเช่น ความฝัน เลื่อนลอย
ท้อใจ ทำไม กันเล่า
เร็วเข้า เดินหน้า อย่าถอย
ที่"ถูกต้อง" รีบทำต่อ อย่ารอคอย
ทีละน้อย เก็บ"อิ่มใจ" ไว้เป็นทุน.
บทกลอนไพเราะ ได้ใจความ มีคุณค่า
ขอจำเอาไปเผยแพร่ค่ะท่านอาจารย์
คงมีแฟนประจำตรึม!!!
พอใจ กับ
พอเพียง
ต่างกันอย่างไรคะ
ถ้าหนูท้อแท้ หนูจะนึกถึงอาจารย์ค่ะ บทกลอนของอาจารย์สอนอะไรๆดีๆต่อหนูมากค่ะ ใครท้อแท้ต้องรีบเข้ามาดูมันมีอะไรดีๆให้เรามากเลยค่ะ
มาขอบคุณอีกรอบครับ